EnBahnresonanz (kort okResonanz) liggt in deHimmelsmechanik vör, wenn op twee oder mehrHimmelskörpersBahnstören wirken doot, de op deGravitatschoon baseert unperioodsch optreden doet. Oorsaken vun Bahnresonanzen sünd deÜmlooptieten vun de bedeeligten Körpers, de in Proportschonen to’nanner opwiest, de mit sietenatürliche Tallen beschreven warrn künnt, so as 2:1 oder 3:2.
Twüschen de Ümlooptieten vun en poor vun de Planeten in’tSünnsystem gifft dat harmonikale Relatschonen, deJohannes Kepler in sien „Harmonice mundi“ beschreven hett.
Bahnresonanzen künnt de Bahnen vun Himmelskörpers stören oder jem bestänniger maken. Dat hangt af vun de geometrische Kunstellatschoon vun de bedeeligten Körpers. Bahnännern dör perioodsche Stören, de jümmer an de sülven Steed op den Körper wirken doet, künnt sik in’n Fall vun en stören Resonanz opstapeln. In’n Fall vun en bestännige Resonanz, löscht se sik dorgegen gegensietig ut.
In den Fall, dat de Resonanz stören deit, warrt dat perioodsche Inwirken över lange Tiet grote Ännern vun de Bahn na sik tehn. Dat fakenste Resultat dorvun is, dat deExzentrizität vun de Bahn anwassen deit, bit de Himmelskörper op de Bahn vun en annern Körper kummt un mit den tosamensöten deit oder bi en dicht Vörbibewegen ut dat System rutsleudert warrt.
Bispelen för en stören Resonanz sünd de Lücken twüschen deSaturnringen, de dör deSaturnmaanden utlöst warrt, as ok deKirkwoodlücken in’nAsteroidengördel. Dor kamt teemlich wohrschienlich deeerdnegen Asteroiden her.
Resonanzen, de de Bahn bestänniger maken doot, verdeelt sik in jemehr Stören so regelmatig över de Bahn, dat sik dat gegensietig opheven deit. Dorför gifft dat verscheden Bispelen:
En säkulare Resonanz liggt vör, wenn de Bewegen vun’tPerihel oder de vun’nopstiegen Knütten vun twee oder mehrere Körpers mit’nanner synchroon passeert. DePräzessionsfrequenz vun lüttere Körpers passt sik dorbi an de vun de grötteren Körpers mit mehr Masse an.
Bi’nKozai-Effekt hannelt sik dat üm en perioodsche un synschrone Ännern vun de Exzentrizität unBahnnegen vun en Himmelskörper as Folg vun Resonanz.
Bi en Laplace-Resonanz staht de Ümlooptieten vun dree oder mehr Himmelskörpers in Relatschoon to’nanner. De beiden eenzigen bekannten Bispelen sünd de dree binnerenGalileischen Maanden vun’n Jupiter (Io,Europa,Ganymed) un de dree buteren Planeten vunGliese 876 (Gliese 876 c,Gliese 876 b,Gliese 876 e). De Ümloopfrequenzen vun de dree Jupitermaanden staht in en Resonanz vun 4:2:1, d. h. veer Ümlööp vun Io kamt op twee vun Europa un een vun Ganymed. Jüst so is dat bi de Gliese-Planeten.
