Un bideocassete de la Toshiba, l V-117G, la máquina que faç la lheitura de l VHS.
LSistema Doméstico de Bídeo (ananglésVideo Home System), tamien coincido pul acrónimoVHS, ye unpadron comercial para cunsumidores de grabaçonanalógica an fitas debideoteipe. Fui zambolbido pula Vitor Company of Japan (JVC) na década de 70.
Passado bárias tentatibas d'outras cumpanhas, l purmeiroVTR que logrou, lAmpex VRX-1000, fui antroduzido an 1956, pulaAmpex Corporation. Cul sou précio de US$ 50,000 an 1956, i US$ 300 por ua fita de 90 minutos, este staba buoltado solo para mercado profissional.[1]
Kenjiro Takayanagi, un pioneiro de radiodifuson de telebison que trabalhaba pa la JVC cumo sou bice persidente, biu nesso la necidade de sue cumpanha porduzir VTRs pa l mercado japonés por un précio mais acessible. An 1959, la JVC zambolbiu un VTR de dues cabeças i, de 1960 an delantre, ua berson quelorida de l mesmo para radiodifuson profissional.[2]
An 1969, la JVC colaborou culaSony Corporation i la Matsushita Eiletric (la Matsushita era ua cumpanha armana de laPanasonic, i agora ye coincida por esse nome, sendo tamien acionista de la JVC até 2008) na custruçon dun padron de grabaçon de bídeo pa l cunsumidor japonés. A ounion d'ambas, porduziu l formatoU-matic an1971, que fui l purmeiro formato a tornar-se un padron unificado. L U-matic fui un sucesso ne ls an negócios i alguns aplicatibos de trasmisson (tal cumo cumo l recebimiento d'amboras eiletrónicas), mas debido sou précio i scasso spácio para grabaçon, pouquíssemas máquinas fúrun bendidas para uso doméstico.
Lhougo depuis, la Sony i la Matsushita acabórun cula parcerie, cul oubjetibo de trabalhar an sous própios formatos de grabaçon. La Sony ampeçou a zambolber lBetamax, anquanto la Matsushita, ampeçou a trabalhar ne lVX. La JVC lhançou l CR-6060 an 1975, se baseando ne l formato de l U-Matic. An cuntrapartida, la Sony i la Matsushita tamien porduziran ls sous formatos de l U-matic.
An 1974, l Menistério de l Comércio i de la Andustria Anternacional japonés, cul antuito d'eibitar la cunfuson pul cunsumidor, tentou forçar l'andustria japonesa de bídeo a padronizar un único formato de grabaçon caseira. Mais tarde, la Sony habie un protótipo funcional de l formato Betamax, i staba mui próssima de finalizar sou perduto. Cun este protótipo, la Sony persuadiu l MCII a adotar l formato Betamax, anquanto la JVC tentou cumbencer outras cumpanhas.
LVCD (bídeo CD) fui criado an 1993, se tornando ua altarnatiba pa l'eisibiaçon de bídeos, nun çco de tamanho idéntico al CD.tradecional. Anque beç ó outra apersentar cumpresson d'eimaige i porblemas de quelores (mais specificamente, lColour banding), la durabelidade i lhongebidade dun VCD depende de la culidade de porduçon dun çco, i na forma de cumo ye manipulado/guardado.
Yá qu'un VCD puode armazenar solo 74 minutos de bídeo, ls filmes que scedíren esse tamanho, dében ser debedidos an dous çcos.
Lsreprodutores de DVD (tamien coincidos cumoDVD Players) son, teoricamente falando, ls sucessores diretos de l bideocassete.
L formatoDVD-Video fui comercializado einicialmente an, 1996, ne l Japon, ne ls Stados Ounidos an Márcio de 1997 (cumo ua comercializaçon spurmental), i ne l'ampeço pa l fin de 1998 na Ouropa i na Oustrália.
Anque de la culidade superior de l DVD (cun 480 lhinhas horizontales i 250 lhinhas d'altura), i la çponibelidade eimediata de lsDVD players i sous grabadores, l VHS cuntinaba a ser ousado an grabaçones caseiras de bídeo. L sucesso comercial de la grabaçon i regrabaçon de ls DVDs fui deficultada por ua série de fatores, ancluindo:
La sue reputaçon tener eifeitos relatibos la temperatura i nun ser cunfiable, bien cumo la possibelidade de riscos i quebras ne l çco.
Menor tiempo de grabaçon: Ua fita VHS d'aprossimadamente 12 horas de duraçon (mais specificamente, la fita T-240/DF480 ne l modo EP), contra seis horas de grabaçon nun único DVD.
Porblemas de cumpresson: La cumpressonMPEG-2 poderie resultar porblemas d'eimaige besibles, cumo lmacroblocking, l "rugido de l mosco" (mosco noise), iartefatos d'anielho, que poderien ser mais grabes an modos de grabaçon stendidos (mais de trés horas nun çco de l tipo DBD-5). Ua fita VHS quemun nun ten qualquiera un destes porblemas, sendo todos esses peculiares de ciertos sistemas de cumprenson digital (beijaTrasformada çcreta de cosseno), mas se ne l VHS, este eirie resultar an reduçon de lhumináncia i resoluçon de l chroma, que faç cun que las eimaiges queden horizontalmente ambaçadas (i las resoluçones puoden piorar inda mais ne ls modos de grabaçon LP i EP). L VHS tamien possuía, por natureza, rugidos cunsidrables na lhumináncia i ne ls canhales de chroma.
Custantemente cunsidrado cumo un grande colaborador na stória de ls filmes, l'anfluéncia de l VHS fui çtaque nua retrospetiba ne lMuseum of Arts and Zeign an 2013. An 2015, laYale University Library coletou quaije 3,000 fitas an VHS de terror i sploraçon, çtribuídos antre 1978 até 1985, l cunsidrando cumo "la 'eidantificaçon' cultural de to ua era.
