Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Saltar para o conteúdo
Biquipédiala anciclopédia lhibre
Percura

Rafael

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Modelo:Mais fuontes

Rafael Sanzio
Nacimiento6 de abril de1483
Muorte6 de abril de1520 (37 anhos)
NacionalidadeEitaliano[N. la]
Acupaçonpintor
Mobimiento stéticoRenacimiento

Rafael Sanzio (Modelo:Lang-it;Urbino,Modelo:DtlinkRoma,Modelo:Dtlink), frequentemente referido solo cumoRafael, fui un mestre de lapintura i de laarquitetura de lascuola deFlorença durante lRenacimiento eitaliano, celebrado pula perfeiçon i suabidade de sues obras. Tamien ye coincido porRaffaello Sanzio,Raffaello Santi, Raffaello de Urbino óRafael Sanzio de Urbino. Junto cunMichelangelo iLeonardo De la Binci forma la tríade de grandes mestres de l Alto Renacimiento.[1]

Urbino era anton capital de l ducado de l mesmo nome i sou pai, Giobanni Santi, pintor de poucos méritos mas home culto i bien relacionado na corte de l duque Federico de la Montefeltro. Trasmitiu al filho, de precoce talento, l'amor pula pintura i las purmeiras liçones de l'oufício. L duque, personificaçon de l'eideal renacentista de l príncepe culto, ancorajara todas las formas artísticas i trasformara Urbino an centro cultural, la que fúrun atraídos homes cumoDonato Bramante,Piero della Francesca iLeone Battista Alberti.

Biografie

[eiditar |eiditar código-fuonte]
L Casamiento de la Birge

Rafael era filho deGiobanni Santi,poeta (screbiu uaCrónica famosa an rima) i tamien pintor pa la corte deMántua. Quando l nacimiento de Rafael, el dirigie un famoso stúdio an Urbino. Giobanni ansinou sou filho a pintar i l'antroduziu a la corte houmanista de Urbino, que, al final de lseclo XV, habie se tornado un de ls mais atibos centros culturales de la Eitália, sob la regéncia deFederico de la Montefeltro, falecido siete meses antes de l nacimiento de Rafael. Alhá, Rafael puode coincer ls trabalhos dePaolo Ucello,Luca Signorelli, iMelozzo de Forlì. Precoce, als dezessete anhos (an 1500) Rafael yá era cunsidrado un mestre.

D'acuordo cunGiorgio Basari, Rafael fui liebado pul pai als onze anhos para ser daprendiç dePietro Perugino, anPerúgia, mas esta anformaçon ye çcutida por alguas outoridades ne l'assunto. Ye de cunsenso giral que Rafael staba naÚmbria a partir de 1492,anho de l falecimiento de sou pai.[sin fuontes?] Cun Perugino, Rafael daprendiu la técnica de lafresco ó pintura mural.

An sue purmeira obra de rialce,L casamiento de la Birge (1504), l'anfluéncia de Perugino eibidencia-se na perspetiba i na relaçon proporcional antre las figuras, dun doce lirismo, i l'arquitetura. La çposiçon de las figuras ye, inda assi, mais anformal i animada que la de l mestre.

Siena i Florença

[eiditar |eiditar código-fuonte]
Deposiçon de Cristo,
Galerie Borghese, 1507,Roma

An 1504, Rafael se mudou paraSiena cul pintorPinturichio, la quien el tenie fornecidozeinhos pa ls afrescos de la Librerie Picolomeni. D'alhá fui paraFlorença atraído puls trabalhos que stában sendo rializados, ne lPalazzo della Signoria, porLeonardo de la Binci iMichelangelo. Bibeu na cidade ne ls quatro anhos seguintes, biajando l'outras cidades ocasionalmente. An 1507, ua nobre de Perugie le ancomendou ua "Deposiçon de Cristo", hoije sposta naGallerie Borghese, anRoma.

Ne l'outonho de 1504, Rafael fui laFlorença, atraído puls trabalhos que stában sendo rializados, ne lPalazzo della Signoria, porLeonardo de la Binci iMichelangelo. Sob l'anfluéncia subretodo de l'obra de De la Binci, absorbeu la stética renacentista i eisecutou dibersas madonas, antre las quales laMadona Sterházy iLa Guapa Jardineira. Fizo uso de las grandes inobaçones antroduzidas na pintura de lRenacimiento, i de De la Binci a partir de 1480: lchiaroscuro (claro-scuro), cuntreste de luç i selombra qu'ampregou cun moderaçon, i lsfumato (sfumado), sombreado lebemente sbatido, an beç de traços, para delinear las formas.

L'anfluéncia de Michelangelo, patente naPietà i naMadona de l baldaquino, cunsistiu subretodo na sploraçon de las possibelidades spressibas de laanatomie houmana.

An Florença, Rafael tornou-se amigo de bários pintores locales, çtacando-seFra Bartolomeo, un proponente de l'eidealismo renacentista. L'anfluéncia de Fra Bartolomeo l lebou a abandonar l stilo suabe i gracioso de Perugino i abraçar la grandiosidade i formas mais poderosas. Antretanto, la maior anfluéncia subre l'obra de Rafael durante sou período florentino bieno de Leonardo de la Binci i sues cumposiçones, figuras i gestuales, bien cumo sues técnicas inobadoras cumo lchiaroscuro i lsfumato.

Roma

[eiditar |eiditar código-fuonte]
Fexeiro:Rafael - Scuola de Atenas.jpg
La Scuola de Atenas, 1509,Stanza della Segnatura,Museus Baticanos

Na segunda metade de 1508, lPapa Júlio II, ancorajado porDonato Bramante, amigo i pariente loinge de Rafael[2] i arquiteto de lBaticano, cuntratou ls serbícios de l pintor. Als 25 anhos, Rafael inda staba fraugando sou stilo. Assi i to lougo cunquistou la fama i ls fabores de l papa. El ampeçou a ser chamado de l Príncepe de ls Pintores. Ne ls 12 anhos seguintes, Rafael nunca deixou Roma que passou a ser sue segunda nacion. Trabalhou percipalmente para Júlio II i sou sucessor,Lion X (filho deLorenzo de Medici)[3]. Al final de l'anho de 1508, el ampeçou la decoraçon de ls apartamientos de Júlio ne l Baticano, ls quales, na bison de l papa, éran çtinados a glorificar l poder de laEigreija Romana atrabeç de la justificaçon de lHoumanismo i de lNeoplatonismo. Ua série d'obras-primas, cumo laÇputaÇcusson de l Santíssemo Sacramiento) i laScuola de Atenas, pintados naStanza della Segnatura, l tornou l'artista mais percurado de la cidade.

Ne ls duoze anhos an que permaneciu nessa cidade ancumbiu-se de numerosos porjetos d'ambergadura, ne ls quales dou mostras dua eimaginaçon bariada i fértil. De ls afrescos de lBaticano, ls mais amportantes son la "Çputa" (ó "Çcusson de l Santíssemo Sacramiento") i la "Scuola de Atenas", ambos pintados naStanza della Segnatura. L purmeiro, que mostra ua bison celhestrial de Dius, sous profetas i apóstolos a ancimar un cunjunto de repersentantes de l'eigreija, eiquipa la bitória de l catolicismo a l'afirmaçon de la berdade. Yá la "Scuola de Atenas" ye ua alegoria cumplexa de l coincimiento filosófico profano. Mostra un grupo de filósofos de bárias épocas stóricas al redror deAristóteles iPlaton, eilustrando la cuntenidade stórica de l pensamiento platónico.

Passado la muorte de Júlio II, an 1513, la decoraçon de ls aposentos pontifícios prosseguiu sob l nuobo papa,Lion X, até 1517. Anque de la grandiosidade de l'amprendimiento, cujas radadeiras partes fúrun deixadas percipalmente por cunta de sous çcípulos, Rafael, qu'anton se tornara l pintor de la moda, assumiu al mesmo tiempo numerosas outras tarefas: criou retratos, altares, cartones para tapeçaries - ls chamadosCartones de Rafael, cenairos teatrales i porjetos arquitetónicos de custruçones profanas i eigreijas cumo la de Sant'Eiligio degli Orefici. Tamanho era sou prestígio que, segundo l biógrafoGiorgio Basari, Lion X chegou a pensar an fazé-lo cardeal.

AfrescoAllegoria della birtù,Stanza della Segnatura,Museus Baticanos

Rafael cuntinou l trabalho ne ls quartos até 1513, sob l gobierno de Lion X, mas deixou las radadeiras seçones quaije qu'anteiramente sob cuidado de sous alunos. Nesse meio tiempo, el rializou outras tarefas cumo decoraçones sacras i seculares para bários prédios, retratos, altares, zeign para pratos i até trabalhos cenográficos.

Trionfo di Galatea (detalhe),
Billa Farnesina

Alguns de sous trabalhos mais famosos desse período nacírun de l'amisade cun que mantenie cun un rico banqueiro de Siena, Agostino Chigi, que le ancomendou l'afresco deGalateia para sueBilla Farnesina i lasSibilas na eigreija de Santa Marie della Pace, junto cul porjeto i la decoraçon de la Capielha de Chigi na eigreija de Santa Marie del Popolo, an 1513.

An 1514, cula muorte de Bramante, Rafael fui nomeado para suceder-le cumo arquiteto de l Baticano i assumiu las obras an curso nabasílica de San Pedro, adonde sustituiu la planta ancruç griega, ó radial, por outra mais simples, ancruç latina, ó longitudinal. Sucediu tamien la Bramante na decoraçon de lasloggies (galeries) de l Baticano, ende rializando cumposiçones de lírica simplicidade que parecian cuntrabalançar l'aterradora grandeza de lacapielha Sistina pintada porMichelangelo.

Pesquisador

[eiditar |eiditar código-fuonte]

Cumpetentepesquisador antressado naantiguidade clássica, Rafael fui zeignado, an 1515, para superbesionar la preserbaçon de preciosas anscriçones latinas anmármore. dous anhos depuis, fui nomeado ancarregado giral de todas las antiguidades romanas, pa l qu'eisecutou un mapa arqueológico de la cidade. Fizo un eisame detalhado de la strutura i de ls eilemientos arquitetónicos de lPanteon, cumo naide habie feito até aquel momiento.[4]. Sue radadeira obra, la "Trasfiguraçon", ancomendada an 1517, zbia-se de la serenidade típica de sou stilo para prefigurar cordenadas de l nuobo mundo turbulento—l de la spresson barroca.

An cunsequéncia de la perfundidade filosófica de muitos de sous trabalhos, la reputaçon d'houmanista i pensador neoplatónico de Rafael amplantou-se an Roma. Antre sous amigos habie respeitados homes, cumo Castiglione i Pietro Aretino, para alhá de muitos artistas. An 1519, el porjetou ls cenairos pa la comédiaI suppositi, de Ludobico Ariosto. Cubierto d'honraries, Rafael morriu an Roma an 6 d'abril de 1520.

Arquitetura

[eiditar |eiditar código-fuonte]

L purmeiro trabalho arquitetónico cunquistado por Rafael fui la posiçon d'arquiteto de la nuobaBasílica de San Pedro, cuja custruçon ampeçou an 1506. La posiçon habie sido bagada pula muorte de Bramante an 1514. Rafael mudou la planta dun zeinho d'anspiraçon griega para un zeign longitudinal. Assi i to este porjeto fui modificado outra beç passado sue muorte.

dous anhos depuis el porjetou las linhas de l'amportanteBilla Madama an Roma. Custruída pa l papa, era ua eimitaçon de las billas qu'eisistian por to la Roma clássica i cuja çcriçon Rafael ancuontrou ne ls testos dePlínio l Bielho.

Billa Madona – la mais antiga, fui porjeto inacabado de Rafael, adonde repete cun mui cuidado aqueilho que benie çcrito ne ls testos. L porjeto ouriginal era majestoso i cumplexo, ambolbendo ua ampla stenson de terreno que serie necessairo graduar cun ua sucesson de terraços, perspetibas renacentistas i jardines a l'eitaliana até lriu Tibre. Pa la rializaçon de ls respetibos cuntrafortes tamien fui pedida la colaboraçon deAntonio de la Sangallo, coincido pulas sues capacidades técnicas nas fortificaçones.

LaBilla Madama fui la purmeira bila suburbanas segundo l modelo de lasbilas romanas, porjetadas para fiestas i antretenimiento, antegrada cula natureza, arquitetura de beraneio, custruídas an Roma ne lseclo XVI. Fui eidealizada cula antençon de ribalizar culas çcriçones de las bilas de laAntiguidade, cumo la famosa çcriçon que Plínio fizo de la sue própia, i culas billas cuntemporáneas cumo la de laBila Farnesina.

Política

[eiditar |eiditar código-fuonte]

L prestígio de Rafael até mesmo dou la sue obra un papel na criaçon i fortalecimiento d'alianças políticas, cumo ne l causo de trabalhos hoije an die spostos ne lMuseu de l Loubre, que fúrun ambiados a la corte francesa, i l retrato deLourenço de Médici pa l partido florentino.

Rafael nunca se casou, inda qu'alguas fuontes afirmen qu'an 1514 el staba noibo de Marie Bibbiena, sobrina dun cardeal, mas l noibado treminou debido a la muorte prematura de la moço.

Diç la lenda que sou grande amor fui "Fornarina" (panadeirinha), mas sue eisisténcia jamales fui cunfirmada. Segundo Basari, la muorte prematura de Rafael fui causada por scesso d'amor.

Radadeiros anhos

[eiditar |eiditar código-fuonte]
Fexeiro:Trasfiguration Raphael.jpg
Trasfiguraçon, 1518-1520,Museus Baticanos

La muorte precoce de Rafael, ne l die an que cumpletaba 37 anhos, reforçou l'aura mística que rodeaba sue figura. Admirado pula aristocracie i pula corte papal, que l bian cumo l "príncepe de ls pintores", fui ancarregado pulPapa Júlio II de decorar cun afrescos las salas de l Baticano hoije coincidas cumo lasstanze de Jasus Cristo.

An sous radadeiros anhos (1518-1520), l'anterbençon de l stúdio an sous trabalhos tornou-se mais seneficatiba, cumo puode-se ber an obras cumo l"Eil Spasimo de laSicília", para ua eigreija dePalermo, i la "Bejitaçon", hoije abrigada pulMuseu de l Prado anMadrid. Tamien la decoraçon de l "Quarto deCustantino" ne lBaticano fui eisecutada anteiramente por sous alunos, baseado an zeinhos de l mestre. Sous radadeiros trabalhos outorales fúrun un retrato duplo de l Loubre, l pequeinho mas monumental "La Bison deEzequiel" i la "Trasfiguraçon".

Rafael morriu anRoma ne l sou anibersairo de 37 anhos, (alegadamente solo l'alguas sumanas depuis deLion X apuntá-lo cumo cardeal), acometido por ua febre passado un ancuontro a la meia nuite, i fui perfundamente lamentado por todos aqueilhes que reconhecian sue grandeza. Sou cuorpo repousou por un cierto tiempo nua de las salas na qual el habie demunstrado sue genialidade i fui honrado cun un anterro público. Sue obraTrasfiguraçon precediu sou cuorpo durante la procisson fúnebre.

La "ancansable mano de la muorte" (nas palabras de sou biógrafo) puso un lemite an sues cunquistas i pribou l mundo dun benefício maior de sous talentos, na eidade an que la maiorie de ls outros homes ampeça a ser útele.

Rafael fui anterrado ne lPanteon de Roma, l mais honorablemausoléu naEitália, atendendo sou própio pedido.[5]

An sue tumba fui colocada ua frase dePietro Bembo an latin que diç:"Eiqui jaç Rafael, que fizo temer a la Natureza por si fusse derrotada, an sue bida, i, ua beç muorto, que morrisse cunsigo".

Percipales obras

[eiditar |eiditar código-fuonte]

L purmeiro trabalho, registrado de Rafael fui un altar pa laEigreija de San Nicola de la Tolentino na cidade deCastello, antrePerúgia iUrbino. La peça fui ancomendada an 1500 i treminada un anho depuis.

Fui mui danificada por un terremoto an 1789, restando atualmente solamente alguns fragmientos naPinacoteca Tosio Martenigo, naBrescia.

Outra peça amportante de sous purmeiros anhos fui l'altar de Oddi pa la capielha de mesmo nome na eigreija deSan Francisco dePerúsia. Rafael, probabelmente cumo nembro de l'ouficina de Pietro Perugino, trabalhou tamien ne ls afrescos de lCollegio del Cambio

LCasamiento de la Birge, de 1504, fui sue percipal obra desse período, inda anfluenciado pul stilo de Perugino. Lougo depuis Rafael cuncluiu trés pequeinhos quadros:Bison dun Cabalheiro,Las Trés Grácias iSan Miguel. Neilhes yá se spunha l sou stilo amadurecido i l frescor que le acumpanharie la bida to.

Ber tamien

[eiditar |eiditar código-fuonte]

Ligaçones sternas

[eiditar |eiditar código-fuonte]
LCommons ten uacatadorie cun eimaiges i outros fexeiros subreRafael

Refréncias

  1. Honour, Hugh; John Fleming (1982).La World Story of Art. Londres: Macmillan. 357 páiginas La refréncia ten parámetros obsoletos|coautor= (ajuda)
  2. Jones & Penny, p.49
  3. Jones & Penny:49-128
  4. Frommel, Ray, Tafuri (la cura di),Raffalello architetto, 1984
  5. Basari:231
  • N. la.-^ Ne lseclo XVI, laEitália nun era unStado, mas si formada por pequeinhos reinos icidades-Stado, cada qual cul sou própio soberano, moeda, leis i eisércitos. Essas cidades se zambolbian nun solamente comercialmente, mas tamien culturalmente, bisando tornáren-se centros culturales i eisemplos.

Bibliografie

[eiditar |eiditar código-fuonte]
  • JONES, Roger; PENNY, Nicholas Penny.Raphael, Yale, 1983,ISBN 0-300-03061-4
  • BASARI, Giorgio.Life of Raphael, Artists of the Renaissance, Penguin, 1979.
    Sacado an "https://mwl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rafael&oldid=95218"
    Catadories:

    [8]ページ先頭

    ©2009-2025 Movatter.jp