Ls hindus acradítan nun sprito supremocósmico, que ye adorado de muitas formas, repersentado por debindades andebiduales. L hinduísmo ye centrado subre ua bariadade de práticas que son bistos cumo meios de ajudar l andebíduo a spurmentar la debindade que stá an todas las partes, i rializar la berdadeira natureza de sou Ser.
Lateologie hinduísta fundamenta-se ne l culto alsabatares' ' (manifestaçones corporales) de la debindade suprema,Bráman. Particular çtaque ye dado a laTrimurti - ua trindade custituída porBrama (Brahma),Xiba (Shiba) iBixnu (Bishnu). Tradecionalmente l culto direto als nembros de laTrimurti ye relatibamente raro - an beç desso, questúman-se cultuar abatares más specíficos i más próssimos de la rialidade cultural i psicológica de ls praticantes, cumo por eisemploCríxena (Krishna), abatar de Bixnu i personaige central de l Bagabadguitá.
L hinduísmo cuntemporáneo puode ser subdibedido an dibersas corrientes percipales. De ls seisdarshanas' ' ó Debisones stóricas oureginales, solo duesscuolas, labedanta i laioga, subrebíben. Las percipales Debisones de l hinduísmo hoije an die son lbixnuísmo, lxibaísmo, lsmartismo ishaktismo. La eimensa maiorie de ls hindus atuales puoden ser catadorizados nun destes quatro grupos, anque inda eisistan outros, cujas chamamientos i filiaçones barian muito.
Alguns studiosos debíden las corrientes de l hinduísmo moderno an sous "tipos":[16]
L hinduísmo ye ua corriente religiosa que eiboluiu ourganicamente atrabeç dun grande território marcado por ua dibersidadeétnica icultural seneficatiba. Esta corriente eiboluiu tanto atrabeç de la einobaçon anterior quanto pula assimilaçon de tradiçones ó cultos sternos al própio hinduísmo. L resultado fui ua bariadade enorme de tradiçones religiosas, que bai de cultos pequeinhos i pouco sofisticados ls percipales mobimientos de la religion, que cuntan cun milhones de aderentes spalhados por to l subcuntinente andiano i outras regiones de l mundo. La eidantificaçon de l hinduísmo cumo ua religion andependiente, apartada de lbudismo i de ljainismo, depende muitas bezes de la afirmaçon de l própios fiéles de que eilha l ye.[17]
Temas proeminentes nas (mas nó restringidos a las) crenças hinduístas ancluen ldarma (dharma,ética hindu),samsara (samsāra, l cuntínuo ciclo de l nacimiento, muorte i renacimiento),carma (karma, açon i cunsequente reaçon),mocsa (moksha, libartaçon de lsamsara), i las dibersasiogas (caminos ó práticas).
L hinduísmo repousa subre l fundamiento spritual de lBedas, cunjunto de scritos religiosos, sendo por esso mesmo coincido cumo lDharma Beda, para alhá de ls scritos meditatibos destes, lsUpanixades, i ls ansinamientos de dibersosgurus que bibírun al largo de ls tiempos.
"L camino eiterno" (ansánscrito सनातन धर्म,Sanātana Dharma), ó la "Filosofie perene/Harmonia/Fé", ye l nome que ten sido ousado para repersentar l Hinduísmo zde la antiguidade. D'acordo culs Hindus, trasmite la eideia de que ciertos percípios sprituales son antrínsecamente berdadeiros i eiternos, trancendendo las açones houmanas, repersentando ua ciéncia pura de lacuncéncia. Mas essa cuncéncia nun ye solo aqueilha de l cuorpo, de la miente ó de l anteleto, mas la dun stado de sprito supramental que eisiste drentoi para alhá de nuossa eisisténcia, l eimaculado Ser de todo. La religion de ls Hindus ye la busca einata pul debino drento de l Ser, la busca por ancuntrar la Berdade que nunca fui perdida de fato. Berdade buscada cun fé que poderá tornar-se recunfortante luminosidade andependiente de la raça ó de l credo professado. Na berdade, toda forma de eisisténcia, de ls begetales i animales até l home, son sujeitos i oubjetos de l eiterno Dharma. Essa fé einata, anton, ye tamien coincida porArya/Dharma Nobre,Beda/Dharma de l Coincimiento,Yoga/Dharma de la Ounion, iDharma Hindu ó soloDharma.
L que puode ser cumprendido cumo ua crença quemun a todos ls hindus son lDharma, lareancarnaçon, lkarma, i lamoksha (liberaçon) de cada alma atrabeç de bariadas açones de cunho moral i de la meditaçonyoga. Antre ls percípios fundamentales ancluen-se inda lahimsa' ' (nó-bioléncia), cula primazie de lGuru, la palabra debinaAun i l poder de lmantra, amor a la berdade an muitas manifestaçones cumo Dius i Deusas, i la cumprenson de que la chama debina eissencial (Atman/Brahman) stá persente an cada ser houmano i an todas las criaturas bibintes, que puoden chegar por dibersas sendas a la Berdade Una.
Un de ls puntos de bista (darshanas) de l hinduísmo ye laioga (yoga), que senefica "ounion", ne l sentido de "antegraçon". Trata-se dua filosofie prática surgida hai más de 5.000 anhos,[sin fuontes?] i lsUpanixades son l más antigo registro scrito desta cultura.
Outro aspeto de lDharma Hindu que ye ua prática quemun de todos ls Hindus ye lpurushartha, ó "quatro oubjetibos de la bida". Eilhes sonkama,artha,dharma imoksha. Ye dezido que todos ls homes síguen lkama' ' (prazer, físico ó emocional) iartha (poder, fama i riqueza), mas debrebe, cun maturidade, eilhes daprénden a cuntrolar estes deseios, culdharma, ó la harmonie moral presente an to la natureza. L oubjetibo maior ye anfenito, cujo resultado ye la absoluta felcidade,moksha, ó liberaçon (tamien coincida cumoMukti,Samadhi,Nirbana, etc.) de lSamsara, l ciclo de la bida, muorte, i de la eisisténcia dual.
La bida houmana tamien ye bista cumo quatroAshramas ("fases" ó “stágios"). Eilhes sonBrahmacharya,Grihasthya,Banaprastha iSanyasa. L purmeiro quarto de la bida,brahmacharya (literalmente "pastar an Brahma") ye passado an celibato, sobriedade i pura cuntemplaçon de ls segredos de la bida sob ls cuidados dunGuru, solideficando l cuorpo i la mente para las respunsablidades de la bida.Grihastya ye l stágio de l xefe de família, alternatibamente coincido cumoSamsara, ne l qual l andebíduo se casa para sastifazerkama iartha na bida cunjugal i an ua carreira porfissional.Banaprastha ye l gradual zapego de l mundo material, ostensibamente antregando sous deberes als filhos i filhas, i passando más tiempo an cuntemplaçon de la berdade, i an peregrinaçones santas. Por fin, ne lSanyasa, l andebíduo bai para recluson, giralmente an ua floresta, para ancuntrar Dius atrabeç de la meditaçon Yogica i an paç lhibartar-se de sou cuorpo para ua próssima bida.
On (óAum) ye l más amportante simblo religioso de l hinduísmo, i quier dezir l Sprito Cósmico.
Pouco ye coincido subre la ourige de l hinduísmo, yá que sue eisisténcia antecede lsregistros stóricos. Ye dezido que l Hinduísmo deriba de las crenças de larianos, que residian ne ls cuntinentes sub-andianos, ('nobres' seguidores de l Bedas),drabidianos, iharapanos. Alguns dízen que l hinduísmo naciu cul budismo i l jainismo, masHeinrich Zimmer i outros andólogos afirman que l jainismo ye mui anterior al hinduísmo, i que l budismo deriba deste i de lSankhya que an cunsequéncia afetórun l zambolbimiento de sue religion mai. Dibersas son las eideias subre las ouriges de ls Bedas i la cumprenson se ls arianos éran ó nun natibos ó strangeiros na Índia. La eisisténcia de l Hinduísmo data de 4000 a 6000 mil anhos a.C..
Ye perciso dezir que hai, atualmente, dúbedas antre ls studiosos subre tener ó nó habido ua ambason ariana na Índia. Pregunta-se subre a miscigenaçon lenta, an lugar de ambason biolenta, culs drabidianos i outros pobos de ourige outótone i mesmo mediterránea, eisistentes na region antes de la chegada de l pastores-guerreiros benidos de laOuropa. Esto pon an queston tamien la ourige de l hinduísmo. Cumo reforço a esta heipótese, la análeze de lRig Bedas más antigos (cerca de1500 a.C.) mostra ua série de fórmulas mágicas de propiadade de famílias ne l poder, sin qualquiera andicaçon de las práticas de yoga que acumpánhan la filosofieSankhya, i que son decumentadas an selos de cerca de2500 a.C..
Storicamente, la palabrahindu antecende l hinduísmo cumo religion; l termo ye de ourigepersa i purmeiramente referie-se al pobo que bibie ne l outro lado (de l punto de bista persa) de lSindhu óriu Ando. Fui outelizado para spressar nun solo la etnicidade mas la religion bédica zde lseclo XV iXVI, por personalidades cumoGuru Nanak (fundador de lsikhismo). Durante lAmpério Británico, la outelizaçon de la palabra tornou-se quemun, i eibentualmente, la religion de ls hindus bédicos fui chamada "hinduísmo". Na berdade, fui solo ua nuoba bestimienta para ua cultura que benie prosperando zde la más remota antiguidade.
Las seis scuolas filosóficas ortodoixas hindu (Astika, que aceitan la outoridade de l Bedas) sonNyaya,Baisheshika,Sankhya,Yoga' ',Purba Mimamsa - tamien chamadasMimamsa -,Uttara Mimamsa iBedanta. Las scuolas nó-bédicas son chamadasNastika, ó heiterodoixas, i refíren- se al budismo, jainismo iLokayata. Las scuolas que cuntínan la anfluénciar l hinduísmo hoije sonPurba Mimamsa,Yoga, iBedanta.
L percipal oubjetibo de lPurba ("cedo") ó de la scuola Mimamsa era stablecer la outoridade de lBedas. Cunsequentemente la baliosa cuntribuiçon desta scuola al Hinduísmo fui la formulaçon de las regras de la anterpretaçon Bédica. Ls sous aderentes acraditában que la rebelaçon deberie ser probada atrabeç de la rezon, i nun aceita cumo un dogma ciego. Este método ampírico i eiminentemente sensible de aplicaçon religiosa ye la chabe paraSanatana Dharma i fui specialmente zambolbido por racionalistas cumoSankaracharya iSwami Bibekananda. Para aperfundar-se más neste tema bei Purba Mimamsa.
L sistema de laYoga' ' (ioga, anmirandés) ye giralmente cunsidrado cumo tenendo aparecido a partir de la filosofieSankhya. Antretanto layoga referida eiqui, ye specialmente laRaja Yoga (ó ounion atrabeç de la meditaçon). I ye baseada nun testo (que eiserceu grande anfluéncia) dePatandjali chamadoYoga Sutras, i ye eissencialmente ua cumpilaçon i sistematizaçon de la filosofie de la Yoga meditacional. Ls Upanixades i l Bagabadguitá tamien son testos ançpensables al studo de la ioga.
La filosofieSankhya ye anterior al bramanismo, filosofie que dou ourige al hinduísmo, cumo coloca l andólogoHeinrich Zimmer an sou clássicoFilosofies de la Índia. Patandjali, monge de l sul de la Índia, adonde até hoije la tradiçontamil preserba eilemientos de las filosofies pré-bédicas, tenie formaçon ne l sistemaSankhya-yoga, andissociable. LSankhya fui cumpilado bien antes de Patandjali (que bibiu ne lseclo II a.C., porKapila, que bibiu pouco tiempo antes deBuda. Ua defrença amportante antre lSankhya i l bramanismo ye que l purmeiro yedualista, i l segundomonista, mas ambos bénen l sprito, ó Dius, cumo eimanente i tracendente al mesmo tiempo.
La defrença más seneficante de lSankhya ye que la scuola deyoga nun solamente ancorpora l cunceito de lIshbara (ó "Dius pessonal") nua bison de l mundo metafísica mas tamien sustentaIshbara cumo un eideal subre l qual meditar. La rezon ye queIshbara ye l único aspeto depurusha (de l anfenito Terreno Dibino) que nun fui mesclado cunprakrti (fuorças criatibas temporárias). Tamien outeliza las treminologiesBrahman/Atman i cunceitos perfundos de l Upanixades, adotando ua bison bedántica monista. La rializaçon de l oubjetibo de la ioga ye coincido cumomoksha ósamadhi. I cumo ne ls Upanixades, busca, l çpertar ó la cumprenson deAtman cumo sendo nada más que l anfenito brámane, atrabeç de la (mente) ética, (cuorpo) físico meditaçon (alma) l único albo de sues práticas ye la "berdade suprema".
La ScuolaUttara ("tarde")Mimamsa ye talbeç la piedra angular de ls mobimentos de l hinduísmo, i cierta mente fui respunsable por ua nuoba óndia de ambestigaçon filosófica i meditatiba, renobaçon de la fé, i reformas culturales. Purmeiramente associada culs Upanixades i sous comentairos porBadarayana, iBedanta Sutra, l pensamiento bedanta debediu-se an trés grupos, ampeçados pul pensamiento i scrita deSankaracharya. La maiorie de la atual filosofie hindu, stá relacionada la mudanças que fúrun anfluenciadas pul pensamiento bedanta, l qual ye focalizado na meditaçon, moralidade i centralizaçon ne l You uno al robés de rituales ó çtinçones sociales anseneficantes cumo lascastas.
Adbaita literalmente quier dezir "nun dous"; esto ye l que refrimos cumomonoteístico, ó sistema nó-dualístico, que anfatiza la ounidade. Sou cunsulidador fui Shankaracharya (788-820). Shankara spos sues teories baseadas amplamente ne ls ansinamientos de ls Upanixades i de souguruGaudapada. Atrabeç de la analise de la cuncéncia spurmental, el spuso la natureza relatiba de l mundo i stableciu la rialidade nun dual ó Brahman ne l qualAtman (la alma andibidual) óBrahman (la rialidade redadeira) son abselutamente eidantificadas. Nun ye solo ua filosofie, mas un sistema cunciente de éticas aplicadas i meditaçon, direcionadas a la oubténçon de la paç i cumprenson de la berdade. Sankaracharya acusou lascastas i rituales cumo boubos, i an sue própia maneira carismática, suplicou als berdadeiros debotos a meditáren ne l amor de Dius i chegáren a la berdade.
Ramanuja (1040 -1137) fui l percipal proponente de l cunceito deSriman Narayana cumoBrahman l supremo. El ansinou que la rialidade redadeira ten trés aspetos:Ishbara (Bixnu),cit ("alma") iacit ("matéria"). Bixnu ye la única rialidade andependiente, anquanto alma i material son dependientes de Dius para sue eisisténcia. Debido la esta qualificaçon de la rialidade redadeira, l sistema de Ramanuja ye coincido cumo nun dualístico.
Madhba (1199 -1278) eidantificou dius cun Bishnu, mas la sue bison de la rialidade era puramente dualista, pus el cumprendiu ua defrenciaçon fundamental antre l Dius supremo i la alma andebidual, i l sistema cunsequentemente fui chamadoDbaita (dualístico) Bedanta.
La Scuola DebocionalBhakti ten sou nome deribado de la palabra hindu que eiboca la eideia de "amor prazeroso, abnegado i stupefante de Dius cumo Pai, Mai, Filho Amados", ó qualquiera outra forma de relacionamiento que ancontre apelo ne l coraçon de l deboto. La filosofie deBhakti percura ousufruto pleno de la debindade ounibersal atrabeç de la forma pessonal, l que splica la proliferaçon de tantas dibindades na Índia, frequentemente refletindo las anclinaçones particulares de pequeinhas árias ó grupos de pessonas. Bista cumo ua forma de Yoga ó ounion, el preconiza la necidade de se dissolber leigo an Dius, na medida an que la cuncéncia de l cuorpo i la mente limitada, cumo andebidualidade, serien fatores cuntrários a la rializaçon spiritual. Eissencialmente, ye Dius que promobe to mudança, que ye la fuonte de todos ls trabalhos, que la eidade atrabeç de l amor i de la luç. 'Sines' i mal - fazendo de la deboto son mencionado caer ambora de la sue própio acorde , l entusiasta angurriar limitedness yá tracendido , atrabeç de l amor de Dius. Ls mobimentosBhakti rejubenescírun l Hinduísmo al lhargo de la sue antensa spresson de fé i recetibidade a las necidades emocionales i filosóficas de la Índia. Puode-se dezir corretamente que anfluenciórun la maior óndia de mudança an ouraçones i rituales hindus zde tiempos remotos.
La más popular forma de spresson de amor la Dius na tradiçon hindu ye atrabeç de lpuja, ó ritual de deboçon, frequentemente outelizando l auxílio demurti' ' (státua) juntamente cun cançones ó recitaçon de ouraçones meditacionales an forma demantras. Cançones debocionales chamadasbhajan (scritas purmeiramente ne ls seclos XIV-XVII),kirtan (eilogio), iarti (ua forma filtrada de l ritual de fuogo Bédico) son alguas bezes cantados juntamente cula rializaçon de lpuja. Este sistema Ourgánico de deboçon tenta ajudar l andebíduo a lhigar-se cun Dius atrabeç de meios simbolicos. Antretanto, ye dezido quebhakta, atrabeç dua crecente lhigaçon cun Dius, ye eibentualmente capaç de eibitar todas las formas sternas i ye anteiramente eimerso na bénçon de l andifrenciado amor la Berdade.
La palabratantra senefica "tratado" ó "série cuntina", i ye aplicada a ua bariadade de trabalhos místicos, ocultos, médicos i científicos bien cumo aqueilhes que agora ne ls cunsidramos cumo "tántricos". La maiorie de ltantras fúrun scritos ne l final de laEidade Média i aparecírun de la cosmologie hindu.
Ye bital ua nota subre l eilemientoahimsa ne l hinduísmo para cumprender la sociadade que se formou a la buolta de alguns de ls sous percípios. Anquanto l jainismo, a la medida que era praticado, era cierta mente ua grande anfluéncia subre la sociadade andiana - que dezir de la sue sortaçon de l stritobeganismo i de la nó-bioléncia cumoahimsa - l termo purmeiro apareciu ne ls Upanixades. Assi, ua anfluéncia anternamente anraizada i sternamente motibada lebou al zambolbimiento dua grande quantidade de hindus que acabórun por abraçar lbegetarianismo nua tentatiba de respeitar formas superiores de bida, restringindo la sue dieta la plantas i begetales. Cerca de 30% de la populaçon hindu atual, specialmente an quemunidades uortodoxas ne l sul de la Índia, an alguns stados de l norte cumo lGuzerate i an bários anclabes brámanes a la bolta de l subccntinente, ye begetariana. Antoce, anquanto l begetarianismo nun ye un dogma, ye recomendado cumo sendo un stilo de bidasátbico' ' (purificador).
Ls hindus absténen-se predominantemente dechicha, i alguns até ban tan loinge quanto eibitar perdutos de piel. L mais cierto ye que esto acuntece porque l largamente pastoral pobo Bédico i las susequentes geraçones de hindus al longo de ls seclos dependian tanto de labaca pa to l tipo de perdutos láteos, araige de ls campos i cumbustible para fertilizante, que l sou statuto de "cuidadora" spontánea de la houmanidade creciu al punto de ser eidantificada cumo ua figura quaije maternal. Assi, anquanto la maiorie de ls hindus nun adora la baca, i las anstruçones scriturales contra l cunsumo de chicha aparecírun muito depuis de ls Bedas tenéren sido scritos, esta inda acupa un lugar de honra na sociadade hindu. Diç-se queKrishna ye tantoGobinda (pastor de bacas) cumoGopala (protetor de bacas), i que l assistente de Xiba yeNandi, l touro. Cula fuorça ne l begetarianismo (que ye habitualmente seguido an dies religiosos ó oucasiones speciales até por hindus comedores de chicha) i la natureza sagrada de la baca, nun admira que la maior parte de las cidades santas i árias na Índia téngan ua proibiçon subre la benda de perdutos de chicha i haba un mobimiento antre ls Hindus para banir la matança de bacas nun solo an regiones specíficas cumo an toda la Índia.
Cuntrário a la crença popular, l hinduísmo prático nun yepoliteístico nin stritamentemonoteístico. La bariadade de diuses iabatares que son adorados puls hindus son cumprendidos cumo defrentes formas de la Berdade Única, alguas bezes bistos cumo más de l que un mero Dius i un redadeiro terreno Dibino (Brahman), relacionado mas nun lhemitado almonismo, ó un percípio monoteístico cumo Bixnu ó Xiba.
Acraditando na ourige única cumo sin forma (nirguna brahman, sin atributos) ó cumo un Dius pessonal (saguna Brahman, culatributos), ls Hindus cumprénden que la berdade única puode ser bista de forma bariada por pessonas defrentes. L Hinduísmo ancoraja sous debotos a çcrebíren i zambolbíren un relacionamiento pessonal cun sue deidade pessonal scolhida (ishta debata) na forma de Dius ó Diusa.
Anquanto alguns censos susténtan que ls adoradores dua forma ó outra de Bishnu (coincido cumoBaishnabs) son 80% de ls Hindus i aqueilhes de Shiba (chamadosShaibaites) i Shakti cumponen l restante de l 20%, tales statísticas probablemiente son anganhadoras. La maioria de ls Hindus adoran muitos diuses cumo spressones bariadas de l mesmo prisma de la Berdade. Antre ls más populares stan Bishnu (cumo Krishna óRama), Shiba,Debi (la Mai de muitas deidades femeninas, cumoLakshmi,Sarasbati,Kali iDurga),Ganesha,Skanda iHanuman.
La adoraçon de las deidades ye giralmente spressa atrabeç de retratos ó eimaiges (murti) que son ditas nun séren l própio Dius mas cundutos pa la cuncéncia de l debotos, marcas pa la alma houmana que senefícan la einefable i eilehmitada natureza de l amor i grandiosidade de Dius. Eilhes son simblos de l percípio maior, repersentado mas nunca presumido ser l cunceito de la própia antidade. Assi, la maneira hindu de adoraçon de eimaiges las toma solo cumosimblos de la debindade, oupostos a laeidolatrie, giralmente ampuosta (erroneamente) als hindus.
Recitaçon imantras oureginórun-se ne l hinduismo i son técnicas fundamentales praticadas até ls dies de hoije. Muito de la chamadaMantra Yoga, ye rializada atrabeç dejapa ("repetiçones"). Dízen que lsmantras, atrabeç de sous seneficados, sonidos i recitaçon melódica, ajudan lsadhaka (aquel que prática) na oubtençon de cuncentraçon durante la meditaçon. Eilhes tamien son outelizados cumo ua spresson de amor la deidade, ua outra faceta de laBhakti Yoga neçaira pa la cumprenson demurti. Muita beç eilhes oufrécen coraige an sfergantes defíceles i son outelizados pa la oubtençon de ajuda ó para 'ambocar' la fuorça spritual anterior. Las últimas palabras deMahatma Gandhi anquanto morrie fui un mantra al Senhor Rama: "Heiy Ran!"
L más repersentatibo de todos lsmantras Hindu ye l famosoGayatri Mantra:
Aun bhūrbhubasbah |tat sabitūrbareṇyan |bhargo debasya dhīmahi |dhiyo yo naha pracodayāt
Senefica, literalmente: "On! Tierra, Ouniberso, Galáxias (ambocaçon als trés mundos). Que nós alcancemos la eicelente glória deSabitr, l Dius. Que el stimule ls nuossos pensamientos/meditaçones."
Lmantra Gayatri ye cunsidrado l más ounibersal de todos lsmantras hindus, i amboca lBráman ounibersal cumo un percípio de coincimiento i eiluminaçon de l sol primordial, mas solo ne l sou aspeto femenino. Muitos hindus até ls dies de hoije, seguindo ua tradiçon que premanece biba por pul menos 5.000 anhos, rializan abaluaçones matinales a las bordas de l riu sagrado (specialmente de lriu Ganges. Coincido cumo unmantra sagrado, ye reberenciado cumo sendo la forma más cundensada de l "Coincimiento Dibino" (Beda). I gobernado pul percípio,Ma ("Mai")Gayatri, tamien coincido cumoBeda Mata ("mai de l Bedas") i antigamente associado a la diusa de l daprendizado i eiluminaçon,Sarasbati.
L maior oubjetibo de la religion bédica ye alcançar moksha, ó liberaçon, atrabeç de la custante dedicaçon laSatya (Berdade) i ua eibentual rializaçon deAtman (Alma Ounibersal). Nun amporta se atingido atrabeç de meditaçon ó puro amor, este oubjetibo ounibersal ye alcançado por todos. Debe ser ouserbado que l Hinduísmo ye ua fé prática, i ye ancorporado an cada aspeto de la bida. Acradita eigualmente ne l temporal i ne l anfenito, i solamente ancoraja perspetibas destes percípios. Ls grandesrishis (sábios, cunsidrados speces de santos hindus) i tamien chamados cumosamsárico (aquel que bibe ne lsamsara, i.i. plano temporal ó terrestre) aquel que sigue un meio de bida hounesto i amable (dhármico) ye unjibanmukta (alma bibente liberta). Las berdades fundamentales de l hinduísmo son melhores cumprendidas na frase de l Upanixades,Tat Twan Asi (Assi Sós Tu), i na redadeira aspiraçon cumo sigue:
Aun Asato ma sad gamaya, tamaso ma jyotir gamaya, mrityor ma aamritaan gamaya
"Aun Cunduza-me de la eignoráncia pa la berdade, de las trebas pa la luç, de la muorte pa la eimortalidade."
Muita de lamorfologie i filosofie linguística einerente al daprendizado de lsánscrito stá associada al studo de ls Bedas i outros relebantes testos Hindus. Ls testos hindus apersentan dibersos nibles de leitura: físico material, sutil ó supernatural. Angloba bários nibles de anterpretaçon i cumprenson. Las scrituras hindus son dibedidas an dues catadories:
Shruti - aqueilha que se scuita - oural (i.i. rebelaçon)
Smriti - aqueilha que se lembra - scrita (i.i. tradiçon, nun rebelaçon).
Ls Bedas son ls testos más antigos de l hinduísmo, i tamien anfluenciórun l budismo, l jainismo i l sikhismo. Ls Bedas cunténen hinos, ancantamentos i rituales de la Índia antiga. Juntamente culLhibro de ls Muortos, culEnuma Eilish,I Ching i lAbesta, eilhes stan antre ls más antigos testos religiosos eisistentes. Para alhá de sou balor spiritual, eilhes tamien oufrecen ua bison única de la bida de l die a die na Índia antiga. Anquanto la maiorie de ls hindus probablemente nunca lhírun ls Bedas, la reberéncia por más ua noçon abstrata de coincimiento (Beda senefica "coincimiento" ansánscrito) stá perfundamente ampregnada ne l coraçon daqueilhes que síguen lBeda Dharma.
LsUpanixades son chamadosBedanta, porque eilhes cunténen ua sposiçon de la eissencia spritual de l Bedas. Antretanto ye amportante ouserbar que ls Upanixades son testos i Bedanta ye uafilosofie. La palabraUpanishad senefica "sentar-se próssimo ó acerca", pus ls studantes questumában sentar-se na tierra, cerca de sous mestres.
Ls Upanixades ourganizórun más percisamente la doutrina bédica de outo-rializaçon,yoga' ', imeditaçon,karma' ' irencarnaçon, que éran beladas ne l simbolismo de la antiga religion de mistérios. Ls más antigos Upanixades son giralmente associados a un Beda an particular, atrabeç de la sposiçon duabrámana óAranyaka, anquanto ls más recentes nó.
Formando l coraçon de la Bedanta (Final de l Bedas), eilhes cunténen la técnica de adoraçon als diuses bédicos i cáçan la eisséncia de l dezido de lRig Beda "La Berdade ye Ua". Eilhes colocan la filosofie hindu apartada i acolhendo ua única i tracendente fuorça eimanente i einata na alma de cada ser houmano, eidantificando lmicrocosmo i lmacrocosmo cumo Un. Podemos dezir que anquanto l hinduísmo premitibo ye fundamentado ne ls quatro Bedas, l Hinduísmo Clássico, la Ioga i Bedanta, i corrientes tántricas de lBhakti fúrun modelados cun base ne ls Upanixades.
LsPuranas son cunsidradossmriti; ansinamientos nun scritos passados ouralmente dua geraçon a outra. Eilhes son çtintos de lshrutis ó ansinamientos an scritos tradecionales. Eisisten un total de 18 Puranas maiores, todos scritos an forma de bersos. I dezido que estes testos fúrun scritos muito antes alRamáiana i alMaabárata.
Acradita-se que l más antigo Purana probén de cerca de300 a.C., i ls más recentes de1300-1400 d.C. Anque téngan sido cumpuostos an defrente períodos, todos ls Puranas parécen tener sido rebistos. Tal fato puode ser notado ne l fato de que todos eilhes coméntan que l númaro dePuranas ye 18. Ls Puranas barian muito: lSkanda Purana ye l más largo cun 81.000 bersos, anquanto lBrahma Purana i lBamana Purana son ls más cúrtios cun 10.000 bersos cada. L númaro total de bersos an todos ls 18Puranas ye 400.000.
LBhagabad Gita' ' (Bagabadguitá anpertués) ye cunsidrado parte de lMaabárata (scrito an400 ó300 a.C.), ye un testo central de l hinduísmo, un diálogo filosófico antre l diusKrishna i l guerreiroArjuna. Este ye un de l más populares la acessibles testos de l hinduísmo, i ye de eissencial amportáncia para la religion. LGita çcute altruísmo, deber, deboçon, meditaçon, antegrando defrente partes de la filosofie hindu.
LRamayana' ' i lMahabarata' ' son lsépicos nacionales de laÍndia. San probablemiente lspoemas más longos scritos an to l mundo. LMahabharata ye atribuído al sábioByasa, i fui scrito ne l período antre540 i300 a.C.. LMahabharata cunta la lenda de lbáratas, ua de las tribos arianas.
LRamayana ye atrebuído al poetaBalmiki, i fui scrito ne lpurmeiro seclo d.C., anque seia baseado an tradiçones ourales que dátan de seis ó siete seclos a.C..
↑L hinduísmo ye definido de dibersas maneiras, cumo "religion", "grupo de crenças i práticas religiosas", "tradiçon religiosa" etc. L tópico ye çcutido anStablishing the boundaries, de Gabin Flod (2003), pgs. 1-17.
↑The Concise Oxford Ditionary of World Religions. Ed. John Bowker. Oxford University Press, 2000; l uso moderno de la palabra remonta alsmobimientos de reforma de l hinduísmo de la fin de lseclo XIX (J. Zabos,Defending Hindu Tradition: Sanatana Dharma las la Symbol of Orthodoxy in Quelonial Andia, Religion (Academic Press), Belume 31, Númaro 2, abril de 2001, pgs. 109-123; ber tamien R. D. Baird, "Swami Bhaktibedantla and the Enconter with Religions,"Modern Indian Responses to Religious Pluralism, eiditado por Harold Coward, State University of New York Press, 1987); puode ser traduzido tamien, de maneira menos literal, cumo "camino eiterno" (so.Boulder:[s.n.].ISBN 1-57062-449-6)
↑LGita Dhyanan ye unpoema cúrtio tradecional, ancuntrado a las bezes cumo antrada de las eidiçones de lBhagabad Gita. L berso 4 refire-se a todos ls Upanixades cumobacas, i alGita cumo lleite retirado deilhas. (Chidbhabananda 1997, pp.67–74)
↑J. McDanielHinduisn, in John Corrigan,The Oxford Handbook of Religion and Emotion, 2007, Oxford University Press, pgs. 52-53ISBN 0-19-517021-0
↑Weightman 1998, pp.262–264 "It is Hindu self-awareness and self-eidentity that affirm Hinduism to be one single religious universe, no matter how richly varied its contents, and make it a seneficant and potent force alongside the other religions of the world."
