Sue obra mais coincida ye laEineida. Fui cunsidrado inda an bida cumo l grande poeta romano i spoente de la lhiteratura lhatina. Sou trabalho fui ua bigorosa spresson de las tradiçones dua nacion qu'urgie pula afirmaçon stórica, salida dun período turbulento de cerca de dieç anhos, durante ls quales habie reboluçones.
Cunsidrado l maior poeta lhatino. Era natural de la region deMántua (70-19 a.C.) i filho dua família de camponeses. Alcançou pul casamiento ua situaçon stable, podendo anton oubir, anMilan iRoma, las lhiçones de filósofos eipicuristas. Amigo deHorácio, cumo el portegido porMecenas, antrou an cuntato cul amperador, de quien recebiu l'ancentibo para screbir laEineida.
Admirador de la cultura heilénica, amprendiu ua biaige a laGrécia, brício i bibeiro de la cultura, suonho qu'hai mui acalentaba: l çtino cuncediu-le la rializaçon desse anseio, mas morriu ne l retorno, junto deBrindesi. L sou túmulo ancontra-se anNápoles.
L'obra de Bergílio cumprende, para alhá de poemas menores, cumpuostos na mocidade, lasBucólicas óÉclogas, an númaro de dieç, an que reflite l'anfluéncia de l género pastoril criado porTeócrito.
LasGeórgicas, dedicadas al sou protetor Mecenas, stan an quatro lhibros, tratando de laagricultura. Trata-se dua obra d'amplicaçones políticas andiretas, anque bien defenidas: al fazer l'apologie de la bida de l campo, l poeta sirbe l'eideal político-social de la denidade de la classe rural. Reflite l'anfluéncia deHeisíodo iLucrécio.
Lhiterariamente, lasGeórgicas son cunsidradas la sue obra mais purfeita. I finalmente, la iEneida, que l poeta cunsidrou einacabada, a punto de pedir, ne l lheito de muorte, que fusse queimada, custitui l'eipopeia nacional.
Esta diç-se a la lhenda de l guerreiroEineias, que, passado la célebreguerra, tenerie fugido deTróia , saqueada i queimada, i chegado a laEitália, adonde se tornou l'antepassado de l pobo romano. Eipopeia eirudita, la Eineida ten cumo oubjetibo dar als romanos ua acendéncia nó-griega, formulando la cultura lhatina cumo oureginal i nun tributária de la cultura heilénica.
L poema stá an duoze lhibros i la sue custruçon serbiu de modelo defenitibo a las grandes eipopeias de l renacimiento, nomeadamente paraLs Lusíadas, deLuís Vaz de Camões, l que se percebe claramente cumparando l purmeiro berso de las dues eipopeias:
Eineida:Arma uirumque cano... que quier dezir : "Las armas i l baron (heirói) you canto"; cun