Aço ye ualiga metálica formada eissencialmente porfierro icarbono, cun percentaiges deste redadeiro bariables antre 0,008 i 2,11%. Çtingue-se de lfierro fundido, que tamien ye ua lhiga de fierro i carbono, mas cun teor de carbono antre 2,11% i 6,67%.
La defrença fundamental antre ambos ye que l aço, pula suedutiblidade, ye facilmente deformable porfrauga,laminaçon istruson, anquanto que ua pieça an fierro fundido ye fabricada pul porcesso defundiçon.
La classeficaçon mais quemun ye d'acordo cula cumposiçon química, dentre ls sistemas de classeficaçon química lSAE ye l mais outelizado, i adota la notaçonABXX, an que AB refire-se a eilemientos de lhiga ajuntados antencionalmente, i XX al percentual an peso de carbono multeplicado por cien.[1]
Para alhá de ls cumponentes percipales andicados, l aço ancorpora outroseilemientos químicos, alguns prejudiciales, probenientes de lasucata, de lmineral ó de lcumbustible ampregue ne l porcesso de fabricaçon, cumo lalxofre i lcerilha. Outros son ajuntados antencionalmente para melhorar alguas caratelísticas de l aço para oumentar la suerejisténcia,dutiblidade,dureza ó outra, ó para facilitar algun porcesso de fabrico, cumo ousinablidade, ye l causo de eilemientos de lhiga cumo lníquel, lcromo, lmolibdénio i outros.
Ne l aço quemun l teor de ampurezas (eilemientos para alhá de l fierro i de l carbono) stará siempre ambaixo de l 2%. Arriba de l 2 até 5% de outros eilemientos yá puode cunsidrado aço de baixa-lhiga, arriba de 5% ye cunsidrado de alta-lhiga. L alxofre i l cerilha son eilemientos prejudicales al aço pus acában por anterbenir nas sues propiadades físicas, deixando-lo salagre. Dependendo de las eisigéncias cobradas, l cuntrole subre las ampurezas puode ser menos rigoroso ó anton puoden pedir l uso dun anti-sulfurante cumo lmagnésio i outros eilemientos de lhiga benéficos.
L aço inoxidable ye un aço de alta-lhiga cun teores decromo i deníquel an altas doses (que ultrapassan 20%.)
L aço ye atualmente la mais amportante lhiga metálica, sendo ampregue de forma antensiba an numerosas aplicaçones tales cumo máquinas, ferramientas, an custruçon, etc. Antretanto, la sue outelizaçon stá cundicionada a detreminadas aplicaçones debido a bantaiges técnicas que oufrécen outros materiales cumo lalumínio ne l trasporte por sue maior lhebeza i na custruçon por sue maior resisténcia lacorroson, lcimento (mesmo cumbinado cul aço) pula sue maior resisténcia al fuogo i lacerámica an aplicaçones que percísen de altas temperaturas.
Inda assi, atualmente amprega-se l aço por bies de la sue nítida superioridade frente a las outras lhigas cunsidrando-se l sou précio. Yá que:
Eisisten numerosasfóias de minerales de fierro suficientemente ricas, puras i fáceles de splorar, para alhá de la possiblidade de reciclar lasucata.
Ls porcedimientos de fabricaçon son relatibamente simples i eiquenómicos, i son chamados deaciarie. Ls aços puoden ser fabricados por porcesso deaciarie eilétrica, adonde se outeliza eilétrodos i porcesso de aciarie LD, adonde se outeliza sopro de ouxigénio ne l metal lhíquido por meio dua lhança.
Aperséntan ua antressante cumbinaçon de propiadades macánicas que puoden ser demudados drento dua ampla faixa bariando-se ls cumponentes de la lhiga i las sues cantidades, mediante la aplicaçon de tratamientos.
La sue plastecidade premite oubtener pieças de formas geométricas cumplexas cun relatiba facilidade.
La spriéncia acumulada na sue outelizaçon premite rializar prebisones de sou cumportamiento, reduzindo custos de porjetos i prazos de colocaçon ne l mercado.
Tal ye la amportança andustrial deste material que la suemetalurgie recibe l nome special desiderurgie, i la sue anfluéncia ne l zambolbimiento houmano fui tan amportante que ua parte de la stória de la houmanidade fui chamadaEidade de l fierro, que se ampeçou an 3500 a.C., i que, de cierta forma, inda cuntina.
La fabricaçon defierro tubo ampeço naAnatólia, cerca de2000 a.C. tenendo sido laEidade de l Fierro plenamente stablecida por buolta de1000 a.C.. Neste período la tecnologie de la fabricaçon de l fierro spalhou-se pul mundo. An, aprossimadamente,500 a.C., chegou a las frunteiras ourientales de laOuropa i por buolta de400 a.C. chegou a laChina. Ls minérios de fierro éran ancuntrados an abundáncia na natureza, assi cumo lcarbon. Atualmente la maior cantidade de matéria prima para porduçon de aço ye la sucata probeniente de l resíduos de fabricaçon andustrial.
La forma de porduçon era an pequeinhosfornos na forma de torrones ó pedaços sólidos, chamadostarugos. Estes, an seguida, éran fraugados la caliente na forma de barras de fierro trabalhando, tenendomaleablidade, cuntendo, antretanto pedaços descória icarbon. L teor de carbono de ls purmeiros aços fabricados bariaba de 0,07% até 0,8% sendo este redadeiro cunsidrado un aço de berdade. Lseigípcios por buolta de900 a.C. yá dominában porcessos relatibos a tratamientos térmicos ne ls aços para fabricaçon despadas ifacas. Cumo quando l teor decarbono supera 0,3% l material torna-se mui duro i andeble causo seia temperado (resfriado bruscamente an auga) duatemperatura arriba de 850 °C a 900 °C, eilhes outelizában l tratamiento chamado rebenido que cunsiste an deminuir la fragilidade minemizando-a por recalecimiento de l aço a ua temperatura antre 350 °C i 500 °C.
Yá lschineses porduzian aços tratados termicamente por buolta de200 a.C. i lsjaponeses daprendírun la arte de la porduçon de artefatos anmetal de lchineses, ambora téngan ajudado a spalhar l coincimiento de la tecnologie de la fabricaçon de aços, oumentando mui la porduçon defierro trabalhado ne l mundo romano.
Cul declínio de lAmpério Romano, la porduçon de aço ó fierro trabalhado se stablizou naOuropa até que, ne l ampeço de lseclo XV, ampeçou-se a outelizar quedas d'auga para ansuflar aire ne ls fornos de fuson. An cunsequéncia la temperatura ne l anterior de ls fornos passou a ser maior de 1200 °C. Desta forma, al robés de porduziren-se ls torrones, passou-se a porduzir un lhíquido rico an carbono: l fierro fundido. Para se oubtener lfierro trabalhado i reduzir l teor de carbono deste fierro fundido, l mesmo era solideficado i an seguida fundido an atmosfera oxidante, outelizandocarbon cumocumbustible. Este porcesso retiraba l carbono de fierro dando ourige a un tarugo semi-sólido que passado resfriamiento era martelado até chegar na forma final.
↑BICENTE CHABERINI, "Aços i Fierros Fundidos", Caratelísticas gerales, tratamientos termicos i percipales tipos, 4 Eidiçon San Paulo, Associaçon Brasileira de Metales 1977
↑WILLIAM D. CALLISTER, JR., Ciéncia i Angenharie de Materiales, Ua Antroduçon, Quinta Eidiçon 2002, Eiditora LTC