Yahudi Rabinik atauRabinisme (Bahasa Ibrani:יהדות רבנית יהדות רבניתYahadut Rabanit;bahasa Inggeris:Rabbinic Judaism atauRabbinism) ialah bentukkepercayaan Yahudi yang menjadi arus utama sejak abad ke-6Masihi, selepas kodifikasiTalmud Babilonia. Tradisi ini berkembang daripadaYahudi Farisi dan berasaskan kepercayaan bahawa diGunung Sinai,Musa menerima daripada AllahTaurat Tertulis (Pentateukh) bersama penjelasan lisan yang dikenali sebagai "Taurat Lisan," yang disampaikan Musa kepada umat Yahudi.
Yahudi Rabinik berbeza daripada ajarangolongan Saduki,Yahudi Karait, danSamaritanisme, yang tidak mengiktiraf hukum lisan sebagai autoriti ilahi mahupun prosedur rabai yang digunakan untuk mentafsir kitab suci Yahudi. Walaupun kini terdapat perbezaan mendalam dalam denominasi Yahudi Rabinik berkaitan kekuatan mengikatHalakha (hukum agama Yahudi) dan kesediaan untuk mencabar tafsiran terdahulu, semua pengikutnya mengenal pasti diri mereka sebagai pewaris tradisi hukum lisan dan kaedah analisis rabai.
Yahudi Rabinik membezakan dirinya dengan kepercayaan bahawa Musa ialah "Rabai kita" dan bahawa Allah menurunkan Taurat dalam dua bahagian, iaitu Taurat Tertulis dan Taurat Lisan, yang juga dikenali sebagaiMishnah.[1] Semua hukum Taurat Tertulis hanya direkodkan sebagai sebahagian daripada naratif yang menggambarkanAllah memberikan hukum-hukum ini kepada Musa dan memerintahkannya untuk menyampaikan kepada bangsa Yahudi.
Talmud mengandungi perbincangan dan pendapat mengenai butiran banyak hukum lisan yang dipercayai disampaikan kepada Musa. Beberapa sarjana melihatKeluaran 18 danBilangan 11 sebagai gambaran Musa melantik para penatua sebagai hakim untuk mentafsir hukum-hukum Allah sewaktu menjalankan tugas mereka. Taurat Lisan merangkumi peraturan yang bertujuan untuk mencegah pelanggaran hukum-hukum Taurat dan Talmud, kadangkala dirujuk sebagai "pagar di sekitar Taurat." Sebagai contoh, Taurat Tertulis melarang jenis perjalanan tertentu pada hariSabat; akibatnya, Taurat Lisan melarang perjalanan jauh pada hari Sabat untuk memastikan bahawa seseorang tidak melanggar larangan perjalanan tersebut secara tidak sengaja.
Sejarah Yahudi Rabinik berkait rapat dengan peristiwa besar seperti **Pembuangan ke Babylonia** pada 587 SM, yang menjadi asas kepada banyak tradisi rabinik. Ketika berada di luar tanah air mereka, Yahudi membangunkan sistem hukum lisan yang menyokong identiti keagamaan mereka. Institusi seperti sinagog menjadi pengganti kepadaBait Kudus, menjadikan bacaan Taurat dan ajaran rabai sebagai elemen teras.
Apabila pararabai berhadapan dengan kenyataan baru seperti ketiadaan Bait Kudus dan kejatuhan autonomi Yudea, tradisi hukum lisan yang sebelumnya diturunkan secara lisan mula dicatat secara bertulis.[2] Proses ini mencapai kemuncak dengan kodifikasiMishnah oleh Rabbi Judah HaNasi pada abad ke-2 Masihi. Kemudian, tafsiran tambahan dalamGemara memberikan panduan lanjut terhadap amalan hukum ini.
Pertembungan budaya dengan empayar besar seperti Rom dan Parsi turut membawa keperluan untuk tafsiran baru terhadap hukum dan tradisi bagi memastikan kesinambungan identiti Yahudi.[3]
SehinggaPencerahan Yahudi (Haskalah) pada akhir abad ke-18, Yahudi Rabinik kekal sebagai amalan universal di kalangan Yahudi. Selepas itu, pelbagai denominasi sepertiYahudi Reformasi,Konservatif, danOrtodoks muncul. Aliran Reformasi menolak banyak aspekHalakha sebagai mengikat, manakala Ortodoks mengekalkannya sebagai panduan wajib.
Kepelbagaian denominasi moden ini mencerminkan usaha untuk menyesuaikan ajaran Yahudi Rabinik dengan cabaran kehidupan kontemporari, seperti asimilasi, sekularisasi, dan pemulihan identiti budaya di Israel.[4]
 | Wikimedia Commons mempunyai media berkaitanYahudi Rabinik |
