Penemuan ubat danpembangunan ubat adalah usaha yang kompleks dan mahal yang dilakukan olehsyarikat farmaseutikal, saintis akademik dan kerajaan. Hasil daripada laluan kompleks ini daripada penemuan kepada pengkomersilan, perkongsian telah menjadi amalan standard untuk memajukan potensi dadah melalui saluran pembangunan. Kerajaan secara amnya mengawal selia ubat yang boleh dipasarkan, cara ubat dipasarkan dan dalam sesetengah bidang kuasa, penetapan harga ubat. Kontroversi telah timbul mengenai harga ubat dan pelupusan ubat terpakai.
Salah satu klasifikasi utama adalah antara ubat molekul kecil tradisional; biasanya diperoleh daripada sintesis kimia, dan produk perubatan biologi; yang termasuk protein rekombinan, vaksin, produk darah yang digunakan secara terapeutik (seperti IVIG), terapi gen dan terapi sel (contohnya, terapi sel stem).
Farmaseutikal atau ubat atau ubat dikelaskan dalam pelbagai kumpulan lain selain asalnya berdasarkan sifat farmakologi seperti cara tindakan dan tindakan atau aktiviti farmakologinya,[4] seperti oleh sifat kimia, cara pemberian, sistem biologi yang terjejas, atau kesan terapeutik. Sistem pengelasan yang terperinci dan digunakan secara meluas ialah Sistem Pengelasan Kimia Terapeutik Anatomi (sistem ATC). Pertubuhan Kesihatan Sedunia menyimpan senarai ubat-ubatan penting.
Farmaseutikal juga boleh diterangkan sebagai "pengkhususan", bebas daripada klasifikasi lain, iaitu kelas ubat yang tidak jelas yang mungkin sukar untuk diberikan, memerlukan pengendalian khas semasa pemberian, memerlukan pemantauan pesakit semasa dan sejurus selepas pemberian, mempunyai keperluan peraturan tertentu. mengehadkan penggunaannya, dan secara amnya mahal berbanding ubat lain.[5]
