Rencana inimungkin boleh dikembangkan melalui teks yang diterjemah daripadarencana yang sepadan dalam Wikipedia Bahasa Perancis. (Mar 2024)
Klik [tunjuk] pada sebelah kanan untuk melihat maklumat penting sebelum menterjemahkan.
Lihat versi rencana Perancis itu yang diterjemahkan oleh mesin.
Terjemahan mesin Google adalah permulaan yang berguna untuk terjemahan, tetapi penterjemah harus membaiki kesalahan-kesalahan mengikut keperluan dan mengesahkan bahawa terjemahan itu adalah tepat, bukan sahaja salin dan tampal teks keterjemahan mesin ke dalam Wikipedia Bahasa Melayu.
Jangan terjemah teks yang tidak boleh dipercayai atau berkualiti rendah. Jika boleh, sahkan teks dengan rujukan yang disediakan dalam rencana bahasa asing.
Selepas menterjemah, templat{{Laman diterjemahkan|fr|Organisation du traité de l'Atlantique nord}} hendaklah ditambah padalaman perbincangan untuk memastikan pematuhan kepadahak cipta.
Rencana inimungkin boleh dikembangkan melalui teks yang diterjemah daripadarencana yang sepadan dalam Wikipedia Bahasa Inggeris. (Mar 2024)
Klik [tunjuk] pada sebelah kanan untuk melihat maklumat penting sebelum menterjemahkan.
Lihat versi rencana Inggeris itu yang diterjemahkan oleh mesin.
Terjemahan mesin Google adalah permulaan yang berguna untuk terjemahan, tetapi penterjemah harus membaiki kesalahan-kesalahan mengikut keperluan dan mengesahkan bahawa terjemahan itu adalah tepat, bukan sahaja salin dan tampal teks keterjemahan mesin ke dalam Wikipedia Bahasa Melayu.
Jangan terjemah teks yang tidak boleh dipercayai atau berkualiti rendah. Jika boleh, sahkan teks dengan rujukan yang disediakan dalam rencana bahasa asing.
Selepas menterjemah, templat{{Laman diterjemahkan|en|NATO}} hendaklah ditambah padalaman perbincangan untuk memastikan pematuhan kepadahak cipta.
Angkatan Gerak Balas Pertubuhan Perjanjian Atlantik Utara, Majlis NATO-Ukraine, NATO Intelligence, Surveillance, and Reconnaissance Force, Nato Security Assistance and Training for Ukraine, NATO Intelligence Fusion Centre, Comprehensive Crisis and Operations Management Centre
Pertubuhan Perjanjian Atlantik Utara (bahasa Inggeris:North Atlantic Treaty Organisation, disingkatkan kepadaNATO;Perancis:Organisation du traité de l'Atlantique nord disingkatkan kepada,OTAN) merupakanperikatan ketenteraan antara 28 negara Eropah dan 2 negara Amerika Utara. Organisasi ini melaksanakanPerjanjian Atlantik Utara yang ditandatangani pada 4 April 1949.
PPAU menggunakan sistem keselamatan kolektif, di mana negara-negara anggota bebasnya bersetuju untuk saling mempertahankan sebagai tindak balas terhadap serangan oleh mana-mana pihak luar. Ibu pejabat PPAU terletak di Haren, Brussels, Belgium, sementara markas Operasi Komando Bersekutu terletak berhampiranMons, Belgium.
Sejak penubuhannya, kemasukan negara-negara anggota baru telah meningkatkan pakatan daripada 12 negara asal menjadi 30. Negara anggota terbaru yang akan menyertai PPAU adalah Macedonia Utara pada 27 Mac 2020. PPAU saat ini mengiktiraf Bosnia dan Herzegovina, Georgia, dan Ukraine sebagai anggota yang bercita-cita tinggi. 20 negara tambahan turut serta dalam program Partnership for Peace NATO, dengan 15 negara lain terlibat dalam program dialog yang dilembagakan. Gabungan perbelanjaan ketenteraan semua anggota PPAU pada 2020 membentuk lebih dari 57% daripada jumlah nominal global. Anggota bersetuju bahawa tujuan mereka adalah untuk mencapai atau mempertahankan sasaran pembelanjaan pertahanan sekurang-kurangnya 2% dari KDNK mereka pada 2024.
Pada 4 Mac 1947, Perjanjian Dunkirk telah ditandatangani oleh negara Perancis dan United Kingdom sebagai Perjanijian Perikatan dan Persefahaman sekiranya berlaku kebarangkalian serangan daripada Jerman dan Kesatuan Soviet setelah tamatnyaPerang Dunia Kedua. Pada 1948, perikatan ini telah berkembang disebabkan oleh kemasukan negara Benelux, di dalam bentuk Kesatuan Barat, juga dirujuk sebagai Badan Perikatan Brussel (BPB), ditubuhkan oleh Perjanjian Brussels. Perbincangan mengenai pembentukan perikatan tentera, yang mana mungkin termasuk negara daripada Amerika Utara menyebabkan Perjanjian Atlantik Utara ditandatangani pada 4 April 1949 oleh ahli Kesatuan Barat termasuk Amerika Syarikat, Kanada, Portugal, Itali, Norway, Denmark dan Iceland. Perjanjian Atlantik Utara tidak aktif sehingga berlakunyaPerang Korea lantas menghidupkan semula PPAU bagi menguatkuasakan peranannya termasuk dalam bentuk tentera bersepadu.
Revolusi 1989 di Eropah menyebabkan PPAY menilai semula peranan mereka di benua itu. Pada Oktober 1990,kedua-dua belah Jerman bersatu semula, dan pada November 1990, pakatan tersebut menandatangani perjanjian tentang Angkatan Bersenjata Konvensional di Eropah (CFE) di Paris bersama-sama Soviet. Perjanjian ini mengamanatkan pengurangan ketenteraan khusus di seluruh benua, yang berlanjutan setelah runtuhnyaPakatan Warsaw pada Februari 1991 danpembubaran Kesatuan Soviet pada Desember lalu menyingkirkan musuh utama PPAU secarade facto.[1] Hal ini menandakan permulaan penarikan tentera dan peralatan ketenteraan di Eropah. Perjanjian CFE memungkinkan penandatangan untuk menghapuskan 52,000 buah senjata konvensional dalam 16 tahun berikutnya,[2] dan memungkinkan pengeluaran ketenteraan oleh anggota NATO Eropah menurun sebanyak 28% dari 1990 hingga 2015.[3]
Perkara 5 Perjanjian Atlantik Utara mewajibkan negara-negara anggota untuk membantu mana-mana dalam kalangan mereka yang terkena serangan bersenjata, dan dipakai pertama kalinya dan satu-satunya setelahserangan 11 September 2001,[4] ketika kuasa tentera dikerahkan keAfghanistan di bawah misiISAF yang dipimpin PPAU. Organisasi tersebut telah menjalankan pelbagai peranan tambahan sejak saat itu, termasuk mengirim pelatih, membantu operasi melawan lanun[5] dan pada 2011, menetapkanzon larangan terbang di atasLibya sesuai dengan ResolusiMajlis Keselamatan PBB 1973. Perkara 4 yang memanggil konsultasi antara anggota-anggota NATO, telah digunakan lima kali, yakni dalam insidenPerang Iraq,Perang Saudara Syria dananeksasi Krimea oleh Rusia.[6]
.jpg)
_in_NATO_blue.svg)
.svg)