Movatterモバイル変換

[0]ホーム
URL:

Pergi ke kandungan
WikipediaEnsiklopedia Bebas
Cari

Bahasa Inggeris Moden

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Bahasa Inggeris Moden
Bahasa Inggeris Baru
Bahasa Inggeris masa kini
English
KawasanDunia berbahasa Inggeris
EraAbad ke-17 Masihi – kini[1]
Bentuk awal
Tulisan Latin (Abjad Inggeris)
Braille Inggeris,Braille Inggeris Bersatu
Kod bahasa
ISO 639-1en
ISO 639-2eng
ISO 639-3eng
Glottologstan1293
Linguasphere52-ABA
Informasi penggunaan templat turunan
Sampel
Sampel teks
LogoWikipedia dalam bahasa Inggeris Moden yang berisi transkripsi "Wikipedia" (atas) ke dalam ortografi masing-masing dan slogan "Ensiklopedia Bebas" (bawah) yang diterjemahkan ke dalam bahasa tersebut.
Sampel teks lainnya

Bahasa Inggeris Moden, kadangkala dipanggilBahasa Inggeris Baru (New English,NE)[2] atauBahasa Inggeris masa kini (present-day English,PDE) berbandingPertengahan danKuno, merupakan bentukbahasa Inggeris yang telah dituturkan sejakPergeseran Vokal Besar diEngland, yang bermula pada akhirabad ke-14 dan selesai padaabad ke-17.

Dengan beberapa perbezaan dalam kosa kata, teks-teks yang bertarikh dari awal abad ke-17, seperti karyaWilliam Shakespeare danAlkitab Raja James, dianggap sebagai teks Bahasa Inggeris Moden, atau lebih khususnya, ia dirujuk sebagai teks-teks yang ditulis dalamBahasa Inggeris Moden Awal atau teks yang ditulis dalam Bahasa InggerisZaman Elizabeth. Melaluipenjajahan, bahasa Inggeris diterima pakai di banyak kawasan di dunia olehEmpayar British, sepertiAmerika Inggeris,benua kecil India,Afrika,Australia danNew Zealand.

Bahasa Inggeris Moden mempunyai banyakdialek yang dituturkan di banyak negara di seluruh dunia, kadang-kadang dirujuk secara kolektif sebagaidunia berbahasa Inggeris. Dialek ini termasuk (tetapi tidak terhad kepada)Amerika,Australia,British (mengandungiAnglo-Inggeris,Bahasa Inggeris Scotland danBahasa Inggeris Wales),Kanada,New Zealand,Caribbean,Hiberno-Inggeris (termasukBahasa Inggeris Ulster),India,Sri Lanka,Pakistan,Nigeria,Filipina,Singapura danAfrika Selatan.

MenurutEthnologue, terdapat hampir satu bilion penutur bahasa Inggeris sebagai bahasa pertama atau kedua.[3] Bahasa Inggeris dituturkan sebagai bahasa pertama atau kedua di banyak negara, dengan kebanyakan penutur asli berada diAmerika Syarikat,United Kingdom,Australia,Kanada,New Zealand danIreland. Ia "mempunyai lebih banyak penutur tidak asli berbanding bahasa lain, lebih tersebar luas di seluruh dunia dan digunakan untuk lebih banyak tujuan berbanding bahasa lain". Bilangan penutur yang besar, ditambah dengan kehadirannya di seluruh dunia, telah menjadikan bahasa Inggeris sebagaibahasa umum (lingua franca) "untuk penerbangan, laut dan perkapalan, teknologi komputer, sains dan sebenarnya untuk komunikasi (global) secara umum".[4]

Perkembangan

[sunting |sunting sumber]

Bahasa Inggeris Moden berkembang daripadaBahasa Inggeris Moden Awal yang digunakan dari permulaanzaman Tudor sehinggaTempoh Peralihan danPemulihan Stuart di England.[5] Menjelang akhir abad ke-18,Empayar British telah memudahkan penyebaran Bahasa Inggeris Moden melalui jajahan dan dominasi geopolitiknya. Perdagangan, sains dan teknologi, diplomasi, seni, dan pendidikan formal semuanya menyumbang kepada bahasa Inggeris menjadi bahasa global yang pertama yang sebenar. Bahasa Inggeris Moden juga memudahkan komunikasi antarabangsa di seluruh dunia. Bahasa Inggeris diterima pakai di Amerika Utara, India, sebahagian Afrika, Australia, dan banyak wilayah lain. Dalam tempoh pascapenjajahan, beberapa negara yang baru ditubuhkan yang mempunyai banyakbahasa asli memilih untuk terus menggunakan Bahasa Inggeris Moden sebagai bahasa rasmi untuk mengelakkan kesukaran politik yang wujud dalam mempromosikan satu bahasa asli di atas yang lain.[6][7]

Garis kasar perubahan

[sunting |sunting sumber]

Berikut adalah garis kasar perubahan utama dalam Bahasa Inggeris Moden berbanding bentuk sebelumnya (Bahasa Inggeris Pertengahan), dan juga beberapa perubahan utama dalam bahasa Inggeris sepanjang abad ke-20. Walau bagaimanapun, ini cuma anggapan umum, dan sebahagian daripadanya mungkin tidak benar untuk dialek-dialek tertentu:

Morfologi

[sunting |sunting sumber]

Kata ganti nama

[sunting |sunting sumber]
  • Pengguguran perbezaan dalam kebanyakan dialek antara "whom" dan "who" memihak kepada yang kedua.[8]
  • Peningkatan penggunaan kata ganti nama ketiga tunggal "they" dalam beberapa laras formal.[8]
  • Penempatankata keterangan kekerapan sebelumkata bantu.[8]

Kata kerja

[sunting |sunting sumber]
  • Penyelarasan beberapa kata kerja tidak sekata bahasa Inggeris.[8]
  • Pemugaran semula bentuk kini ("mandatif") subjungtif bahasa Inggeris.[8]
  • "Will" lebih disukai daripada "shall" untuk menandakankala kelak dalam orang pertama.[8]
  • Sandang-do untuk kata kerja "have".[8]
  • Peningkatan dalam kata kerja berbilang perkataan.[8]
  • Perkembangankata bantu "wanna", "gonna", "gotta" dalam wacana tidak formal.[8]
  • Penggunaan kata kerja progresif bahasa Inggeris dalam beberapa bentuk kini sempurna dan lampau sempurna.[8]

Fonologi

[sunting |sunting sumber]

Sehingga perpecahan Amerika–British (1600–1725), beberapa perubahan fonologi utama dalam bahasa Inggeris termasuk:

  • Pengurangan gugusan awal, seperti /ɡn, kn/ menjadi /n/: menjadikanhomofon bagi gnat dan nat, dan not dan knot.
  • Penggabungan meet–meat dalam kebanyakan dialek: menjadikan perkataan "meat", "threat" dan "great" mempunyai tiga vokal yang berbeza, walaupun ketiga-tiga perkataan ini pernah berima.
  • Pemisahan foot–strut: supaya "cut" dan "put", dan "pudding" dan "budding" tidak lagi berima; dan "putt" dan "put" tidak lagi homofon.
  • Pemisahan lot–cloth: vokal dalam perkataan seperti "cloth" dan "off" disebut dengan vokal dalam "thought", berbanding vokal yang digunakan dalam "lot".

Selepasperpecahan Amerika-British, perubahan lanjut pada fonologi bahasa Inggeris termasuk:

  • Aksen bukan rhotik (pengguguran-/ɹ/) berkembang dalam Bahasa Inggeris England, Australasia, dan Afrika Selatan.
  • Penegangan-happy: [ɪ] akhirkendur menjadi [i] tegang dalam perkataan seperti "happy". Tidak hadir dalam beberapa dialek.
  • Pengguguran-yod:elisi /j/ dalam gugusan konsonan tertentu, seperti yang terdapat dalam "chute", "rude", "blue", "chews", dan "Zeus".
  • Penggabungan wine–whine daripada pengurangan /ʍ/ kepada /w/ dalam semua varieti standard kebangsaan bahasa Inggeris, kecuali Scotland dan Ireland.
  • DalamBahasa Inggeris Amerika Utara dan Australasia, /t, d/ dikurangkan kepada ketukan alveolar antara vokal, direalisasikan sebagai [t̬] atau [ɾ].
  • Penggabungan cot–caught penggabungan /ɔ/ dan /ɑ/ kepada /ɑ/ dalam beberapa dialekGeneral American.

Sintaksis

[sunting |sunting sumber]
  • Pembezaan T–V (thou,ye) tidak digunakan lagi. Bahasa Inggeris Moden kontemporari biasanya hanya mengekalkan kata ganti nama peribadi orang kedua formal, "you" (ye), digunakan dalam konteks formal dan tidak formal.
  • Penggunaan kata bantu menjadi wajib dalam ayatinterogatif.
  • "less", bukannya "fewer", digunakan untuk kata nama boleh dikira.[8]
  • Untuk perbandingan bahasa Inggeris, perbandingan sintaksis (more) lebih disukai daripada perbandingan analitik (-er).[8]
  • Genitif Saxon ('s) digunakan bukan untuk manusia sahaja.[8]

Abjad

[sunting |sunting sumber]

Perubahan dalam abjad dan ejaan amat dipengaruhi oleh kemunculan percetakan dan amalan percetakan di tanah besar Eropah.

  • Huruf thorn (þ), yang mula digantikan olehth seawal Bahasa Inggeris Pertengahan, akhirnya tidak digunakan lagi. Dalam percetakan Bahasa Inggeris Moden Awal, thorn diwakili dengany Latin, yang kelihatan serupa dengan thorn dalam jenis huruf blackletter(𝖞). Jejak terakhir huruf ini adalah dalamligatur thorn, ye (thee), yt (that), yu (thou), yang masih dilihat sekali-sekala dalamAlkitab Raja James tahun 1611 dan dalam folio-folio Shakespeare.
  • Hurufi danj, yang sebelumnya ditulis sebagai satu huruf, mula dibezakan; begitu juga denganu danv. Ini adalah perkembangan lazimabjad Latin dalam tempoh ini.

Akibatnya, Bahasa Inggeris Moden mula menggunakanabjad Latin tulen sebanyak 26 huruf.

Lihat juga

[sunting |sunting sumber]

Rujukan

[sunting |sunting sumber]

Petikan

[sunting |sunting sumber]
  1. ^Terttu Nevalainen:An Introduction to Early Modern English, Oxford University Press, 2006, hlm. 1
  2. ^Sihler 2000, m/s. xvi.
  3. ^Lewis, M. Paul; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D., penyunting (2016)."English".Ethnologue. SIL International. Dicapai pada22 February 2016.Jumlah pengguna di semua negara: 942,533,930 (sebagai L1: 339,370,920; sebagai L2: 603,163,010)
  4. ^Algeo & Pyles 2004, m/s. 222.
  5. ^Nevalainen, Terttu (2006).An Introduction to Early Modern English. Edinburgh: Edinburgh University Press
  6. ^Romaine 2006, m/s. 586.
  7. ^Mufwene 2006, m/s. 614.
  8. ^abcdefghijklmnoLeech, Geoffrey; Hundt, Marianne; Mair, Christian; Smith, Nicholas (2009).Change in Contemporary English. m/s. 18–19.doi:10.1017/CBO9780511642210.ISBN 978-0-521-86722-1.

Sumber

[sunting |sunting sumber]

Pautan luar

[sunting |sunting sumber]
Vokal
Konsonan
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Bahasa_Inggeris_Moden&oldid=6490009"
Kategori:
Kategori-kategori tersembunyi:
[8]ページ先頭
©2009-2025 Movatter.jp