| Negara asal | Negeri Washington danBritish Columbia | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Anjing (Canis lupus familiaris) | |||||||||||||
Anjing wulSalish (bahasa Inggeris:Salish wool dog) ialah satu baka anjing pupus jenisspits putih dan berbulu panjang yang dikembangkan dan dibiakbakakan oleh orang asli yang dariNegeri Washington danBritish Columbia kini.
Anjing wul Salish ialah satu-satuTemplat:Tentu sahkan sumber anjingAmerika Utara prasejarah yang diketahui dikembangkan denganpenternakan haiwan benar. Anjing wul berbulu panjang kecil ini dan anjing kampung kekoyotean sengaja dikekalkan sebagai populasi terpisah. Anjing ini dipelihara dalam kawanan kira-kira 12 ke 20 ekor haiwan, dan terutamanya memakansalmon mentah dan masak. Untuk mengekalkan baka ini jati kepada jenis dan warna putih pilihan, anjing wul Salish dikurung di pulau-pulau dan di dalam gua berpagar.
Bulu anjing wul Salish dihargai kerana membuat selimut "Salish" yang terkenal dan jarang, kerana suku Salish tidak mempunyai wul biri-biri dankambing gunung liar sukar didapatkan. Anjing ini dipotong bulunya seperti biri-biri pada Mei atau Jun. Bulu potongannya sangat tebal sehinggaKapten Vancouver dapat memilih satu sudut dan seluruhwul kekal bersama. Selimut upacara ialah item berharga dalam sistem ekonomi pengedaranpotlatch prasentuh, hampir senilai denganhamba. Bulu anjing ini kerap dicampurkan dengan wul kambing gunung, dan serat tumbuhan untuk mengubah mutu yarn dan untuk melanjutkan bekalan serat.
Kepupusan anjing wul Salish bermuladenganhubungan Eropah. Satu gabungan 1) ketersediaanselimut Teluk Hudson dan kemudian biri-biri, dan 2) desimasipopulasi orang asli dengan penyakit Eropah menyebabkan perpecahan budaya asli, menyebabkan anjing wul Salish untuk saling membiak baka dengan anjing lain dan kehilangan identiti uniknya. Menjelang 1858, anjing wul Salish dianggap pupus sebagai baka tersendiri. Anjng wul terakhir yang boleh dikenal pasti mati pada 1940.
