| Amuse-bouche | |
|---|---|
 Amuse-bouchepannacottaparmesan | |
| Nama alternatif | Amuse-gueule |
| Jenis | Hidangan  |
| Jenis sajian | Hors d'oeuvre |
| Tempat asal | Perancis |
sunting ·sunting di Wikidata | |
| Sebahagian dari siri |
| Sajian |
|---|
 |
| Sajian Hidangan |
| Komponen danJuadah |
| Konsep berkaitan |
Amuse-bouche[aˌmyzˈbuʃ] atauamuse-gueule[aˌmyzˈɡœl] ialahhors d’œuvre bersaiz sekali gigit.[1] Amuse-bouches adalah berbeza daripembuka selera dalam erti kata bahawa ia tidak dipesan dari menu oleh pelanggan, tetapi dihidangkan percuma dan mengikut pilihan chef sahaja. Ini, sering disertai dengan pelengkapwain, dihidangkan kedua-duanya untuk mempersiapkan tetamu sebelum santapan besar dan untuk menawarkan gambaran sepintas lalu terhadap pendekatan chef dalam seni masakan.
Istilah inibahasa Perancis, harfiah diterjemahkan sebagai "penyeri mulut".[2]Di Perancis,amuse-gueule adalah istilah yang tepat biasanya digunakan dalam perbualan dan penulisan sastera,[3] manakalaamuse-bouche ialahpembetulan berlebihanungkapan halus yang muncul pada 1980-an[4] pada menu restoran dan digunakan di sana sahaja. Di Perancis,bouche merujuk kepada mulut manusia, manakalagueule merujuk kepada mulut atau muncung binatang, dan digunakan sebagai satu istilah yang menghina untukmulut ataumuka.[5][6]
Amuse-bouche muncul sebagai satu hidangan yang boleh dikenal pasti semasa gerakanMasakan Nouvelle, yang memberi penekanan hidangan yang lebih kecil dengan rasa lebih jitu.[7] Ia berbeza daripadahors d’œuvre yang lain kerana ia adalah kecil, biasanya hanya satu atau dua gigitan, dan dipilih terlebih dahulu oleh chef dan ditawarkan secara percuma kepada semua yang hadir di meja makan.
Amuse-bouche boleh dilakukan oleh penawaran yang agak mudah, seperti sepiringzaitun atau sebekastapenade. Ia sering menjadi pertunjukan, bagaimanapun, disebabkan oleh kesenian dan usaha tukang masak, dipergiatkan oleh persaingan antara restoran. MenurutJean-Georges Vongerichten, chef selebriti New York popular dengan restoran-restoran di seluruh dunia, "Amuse-bouche adalah cara terbaik untuk seseorang chef yang hebat untuk menyatakan idea-idea besar beliau dalam bentuk gigitan kecil".[8]
Pada satu tahap, amuse-bouche bertukar daripada bonus yang tidak dijangka kepada sajiande rigueur di restoran berbintangMichelin Guide dan mereka yang bercita-cita dengan kategori itu (seperti yang baru-baru ini pada 1999,The New York Times memberikan penjelasan selingan bagi hidagan ini).[9] Ini seterusnya mewujudkan satu set cabaran logistik untuk restoran: amuse-bouche mesti disediakan dalam kuantiti yang mencukupi untuk disajikan kepada semua tetamu, biasanya hanya sebaik selepas pesanaan diambil atau di antara hidangan utama. Ini sering memerlukan stesen memasak yang berasingan yang khusus semata-mata untuk menghasilkan hidangan dengan cepat dan mempunyai koleksi besar dan pelbagai peralatan sajian khusus untuk menghidangkanamuse. Piring menarik, cawan demitasse, dan sudu besar sup gaya Asia adalah pilihan yang popular. Di samping itu, dapur mesti menampung tetamu yang tidak gemar atau alahan kepada bahan-bahan dalamamuse.[10]
The predinner treat known as an amuse-bouche, or amuse-gueule, used to be a throwaway, a complimentarypalate pleaser, to translate the term, which was put before the diner to make a good impression. Recently, however, like a bit player with big ideas, it has begun to hog the stage
In the long history of cuisine, amuse-bouches (also called amuse-gueules) are relative newcomers, entering into fashion during the salad days of nouvelle cuisine and gaining in prominence and complexity ever since. Before that, said the chef Jean-Georges Vongerichten of Jean Georges (which serves a stunning, ever-changing array of amuse-bouches), fancy French restaurants presented simple canapés and hors d’oeuvres like smoked salmon sandwiches and gougères with drinks
 | Wikimedia Commons mempunyai media berkaitanAmuse-bouche |