जपानप्रशांत महासागरामधील एकूण ६,८५२ बेटांवर वसला असूनहोन्शू,क्युशू,शिकोकू वहोक्कायडो ही येथील चार प्रमुख बेटे आहेत. सुमारे १२.८ कोटी लोकसंख्या असलेल्या जपानचा लोकसंख्येच्या बाबतीत जगात दहावा क्रमांक लागतो.तोक्यो हे जपानमधील सर्वात मोठे शहर, राष्ट्रीय राजधानी व जगातील सर्वात मोठे महानगर आहे. प्राचीन इतिहास असलेला हा देश औद्योगिकदृष्ट्या प्रगत असून जपानची अर्थव्यवस्था जगात तिसऱ्या क्रमांकावर (अमेरिकेची संयुक्त संस्थाने व चीनच्या खालोखाल) आहे. येथील राहणीमानाचा दर्जा उच्च असून एका अंदाजानुसार जपानमधील लोकांचे आयुष्यमान जगात सर्वाधिक आहे. वयाची शंभरी म्हणजेच १०० वर्ष पार केलेले लक्षावधी लोकं जपानमध्ये आहेत.
जपान भौगोलिकदृष्ट्या ६,८५२ बेटांचास्ट्रॅटोव्होल्कॅनिक द्वीपसमूह आहे.होन्शू,क्युशू,शिकोकू वहोक्कायडो या चार मोठ्या द्वीपगटांनी जपानच्या जमीनी क्षेत्राचा ९७% भाग व्यापला आहे आणि त्यांना मुख्य बेट म्हणून ओळखले जाते. जपान देश ८ विभागांतील ४७प्रांतांमधे विभागला आहे, ज्यातहोक्कायडो सगळ्यात उत्तरेकडील, आणिओकिनावा सगळ्यात दक्षिणेकडील प्रांत आहे. जपानच्या एकूण लोकसंख्येच्या ९८.५% लोक हे जपानचे मूळ निवासी आहेत. ९.१ दशलक्ष लोकतोक्योमध्ये राहतात.
जपानमध्येपाषाण युगाच्या अखेरपासून वस्ती असल्याचे पुरावे आहेत. इ.स.च्या पहिल्या शतकात चीन आणिपश्चिम युरोपातील लेखनातून जपानचे उल्लेख सापडतात.
या लेखातीलमजकूर मराठी विकिपीडियाच्या विश्वकोशीय लेखनशैलीस अनुसरून नाही. कृपया लेख तपासूनपुनर्लेखन करावे. संबंधित चर्चाचर्चा:जपान. हा साचाअशुद्धलेखन, अविश्वकोशीय मजकूर अथवा मजकुरात अविश्वकोशीय लेखनशैली आढळल्यास वापरला जातो.
१२ व्या शतकापासून ते १८६८ पर्यंतजपानवर सम्राटाचे अधिराज्य असले तरी खरी सत्ताशोगनांकडे होती. जपानने १७ व्या शतकाच्या सुरुवातीस एकेरीचा कालावधी ओलांडला जो १८५३ मध्ये संपुष्टात आला होता जेव्हा अमेरिकेच्या संयुक्त संस्थानाने जपानला पश्चिमेसाठी दारे उघडण्यासाठी दबाव आणला. जवळपास दोन दशके अंतर्गत चळवळ आणि बंडखोरांचा सामना केल्यानंतर, इ.स. १८६८ मध्ये आणि इ.स.१९६८ मध्ये चोशु आणि सत्सुमा-आणि साम्राज्य साम्राज्याच्या स्थापनेमुळे इम्पीरियल कोर्टाने आपली राजकीय सत्ता पुन्हा मिळवली. १९व्या आणि २० व्या शतकाच्या उत्तरार्धात, पहिलेचीन-जपानच्या युद्धांत विजय, रशिया-जपानच्या युद्धकाळात जपानमध्ये वाढत्या युद्धनियमांच्या काळात आपले साम्राज्य विस्तारित करण्याची परवानगी दिली.१९३७ चे दुसरे चीनी-जपानी युद्ध १९४१ मध्ये दुसऱ्या महायुद्धाच्या भागामध्ये विस्तारले, ते १९४५ मध्येहिरोशिमा वनागासाकी आणि जपानी शरणागतीवरीलआण्विक बम-विस्फोटानंतर समाप्त झाले.३ मे १९४७ रोजी सुधारित संविधानाने एससीएपी हस्तगत करत असताना, जपानने सम्राट आणि राष्ट्रीय आहार नावाची निर्वाचित विधानमंडळ असलेल्या एका एकात्म संसदीय संवैधानिक राजेशाही कायम राखली आहे.
या लेखातीलमजकूर मराठी विकिपीडियाच्या विश्वकोशीय लेखनशैलीस अनुसरून नाही. आपण हा लेख तपासून याच्यापुनर्लेखनास मदत करू शकता.नवीन सदस्यांना मार्गदर्शन हा साचाअशुद्धलेखन, अविश्वकोशीय मजकूर अथवा मजकुरात अविश्वकोशीय लेखनशैली व विना-संदर्भ लेखन आढळल्यास वापरला जातो.
जपानला २,०००हून जास्त वर्षांचा लिखितइतिहास आहे.सुमारे इ.स.पू. ३०,००० च्या पॅलियोलिथिक काळात जपानच्या द्वीपसमूहांमध्ये वस्ती असलेले आढळलेआहे. यानंतर मेसोलिथिकने (सुमारे इ.स.पू. १४,०००) (जोमोन काळाची सुरुवात) नोलिथिक्समिया-सेसेन्ट्री शिकारी-गेएथेरर संस्कृतीच्या गटात राहणारी आणि प्राथमिक कृषी म्हणून ओळखली जाते, ज्यामध्ये समकालीनएनु लोक आणियमाटो लोकांचे पूर्वज होते. या काळातील सजावटीतील मातीच्या भांड्यांना जगातील बऱ्याच वृद्ध मूर्तींची उदाहरणे आहेत. इ.स.पू. ३०० च्या सुमारास,यायोक लोकजम्मोनसोबत एकत्र येऊनजपानी बेटांमध्ये प्रवेश करण्यास सुरुवात केली. इ.स.पू. ५०० च्या सुमारास सुरू होणाराय्योय काळ, ओलसरभातशेतीसारख्या पद्धतींचा परिचय, मातीची एक नवीन शैली आणिचीन आणिकोरियाकडून सुरू होणारी धातूची ओळख.
जपान प्रथम लिखित इतिहासातचीनी भाषेतीलहनमध्ये प्रतीत होते. थ्री राज्यांचे रकमेनुसार, तिसरी शतकादरम्यान द्वीपसमूहवरील सर्वात शक्तिशाली साम्राज्यालायमॅटिकोकू असे म्हणले जाते. बाईकजे, कोरियापासून जपानमध्येबौद्ध धर्म परिचय व प्रिन्स शोतोको यांनी पदोन्नती दिली होती परंतु त्यानंतरच्या जपानच्या बौद्ध धर्माचा विकास मुख्यत्वे चीनने प्रभावित केला. [लवकर प्रतिकार असूनही, बौद्ध धर्म शासक वर्गाद्वारे प्रोत्साहित करण्यात आला आणिअसुका काळात (५९२-७१०) सुरू होणारे व्यापक स्वीकृती प्राप्त झाली.
नारा काळ (७१०-७८४) हेजोजी-क्यो (आधुनिक नारा) मधील शाही न्यायालयावरील केंद्रस्थानी असलेल्या जपानी राज्यातील एक उदय झाला. नाराचा काळ एखाद्या नवप्रसिद्धतेच्या तसेच बौद्ध-प्रेरित कला व आर्किटेक्चरच्या विकासामुळे दर्शविला जातो. ७३५ -७३७ च्याथॅस्मॉल्पॉक्स रोगराईने जपानची एक तृतीयांश लोकसंख्या म्हणून मृत्युमुखी पडले असे मानले जाते. ७८४ मध्ये,सम्राट कानमूने राजधानीनारापासून नागाका-क्योपर्यंत, त्यानंतर ७९४ मध्ये हायियायन-क्यो (आधुनिकक्योतो) येथे हलवला.
हेनियन काळात सुरुवात झाली, ज्या दरम्यान एक विशिष्ट देशी जपानी संस्कृती उदयास आली, त्याच्याकला,कविता आणिगद्य साठी प्रसिद्ध. मुरासाकी शिकिबुच्या द गाव ऑफ जेनजी आणि जपानच्या राष्ट्रीय गीता "किमिगायओ" या गीतांचे या वेळी लिहिले होते.
बौद्धधर्मीयहीनयान काळात मुख्यत्वे दोन प्रमुख पंथांद्वारे पसरले होते, कोंकाई यांनी सैदा आणिसिगोन यांनी. ११ व्या शतकाच्या उत्तरार्धात शुद्ध जमीन बौद्धधर्म (जोदो-शू, जोडो शिन्शु) खूप लोकप्रिय ठरली. जपानमध्ये बौद्ध धर्म येण्याच्यापूर्वीशिंटो धर्म प्रचलित होता. आजही जपानमध्ये बौद्ध, शिंटो धर्माचे पालन केले जाते.
जपान देश पूर्णपणे बेटांवर वसला असून त्याची कोणत्याही इतर देशासोबत जमिनीवरील सीमा नाही. पूर्व आशियाच्या पॅसिफिक किनारपट्टीवर जपानकडे एकूण ६,८५२ बेटे आहेत. देश, ज्या सर्व बेटांना ते नियंत्रित करते, यामध्ये अक्षांश 24° आणि 46°N आणि लांबी 122° आणि 146°Eच्या दरम्यान राहते. मुख्य बेटे, उत्तर ते दक्षिणेस,होक्काइदो,होन्शु,शिकोकू आणिक्युशू आहेत.रायुकू द्वीपसमूह, ज्यातओकिनावाचा समावेश आहे, तेक्युशूच्या दक्षिणेला एक शृंखलेत आहेत. एकत्रितपणे ते बऱ्याचदा जपानी द्वीपसमूह म्हणून ओळखले जातात.
सुमारे ७३ टक्के जपानशेती,औद्योगिक किंवा निवासी वापरासाठी, अयोग्य आहे. परिणामी, किनारपट्टीच्या भागात प्रामुख्याने राहण्यायोग्य क्षेत्रे, अत्यंत उच्च लोकसंख्या घनता आहे. जपान जगातील सर्वात घनता असलेल्या देशांपैकी एक आहे.
जपान बेटेप्रशांत महासागरतील रिंग ऑफ फायरवरील ज्वालामुखीच्या झोनमध्ये स्थित आहेत. जपान मूलतः युरियन खंडाच्या पूर्व किनारपट्टीशी संलग्न होता सुमारे १५ दशलक्ष वर्षांपूर्वी उपनगमन करणाऱ्या पट्ट्या जपानच्या पूर्वेकडे नेली.
जपानमध्ये १०८ सक्रियज्वालामुखी आहेत. विसाव्या शतकाच्या सुरुवातीला अनेक नवीन ज्वालामुखी उदयास आले, ज्यामध्येहोक्काइदोवर शोवा-शिनझन आणि पॅसिफिकमधील बायोनीज रॉक्स ऑफ मायोजिअन-शो प्रमुख आहेत. विनाशकारी भूकंपामुळे अनेकदात्सुनामीची परिस्तिथी निर्माण होते. १९२३ मधील तोक्यो भूकंपात १,४०,००० पेक्षा जास्त लोक मारले गेले. १९९५ मधील ग्रेट हन्शिन भूकंप आणि २०११ टोहोकू भूकंप हा ९.१ तीव्रतेचा भूकंप ११ मार्च २०११ रोजी जपानवर झाला. पॅसिफिक रिंग ऑफ फायरच्या स्थानामुळे जपानवर भूकंपाचे, त्सुनामी आणि ज्वालामुखीमुळे प्रादुर्भाव झालेला आहे. २०१३ च्या जागतिक जोखमी निर्देशांकात हा १५ वा सर्वोच्च नैसर्गिक आपदाचा धोका आहे.
शिंतो वबौद्ध धर्म जपानमध्ये मुख्य धर्म आहेत. शिंतो हा हिंदूधर्माप्रमाणेच एक प्राचीन निसर्गपूजक धर्म आहे. शिंतो देवी देवता, उत्पत्ति कथा ह्या हिंदू धर्माशी पुष्कळ साधर्म्य दाखवतात. बौद्ध धर्म हा जपान मध्ये ८ व्या शतकात चीनी बौद्ध प्रचारकांकडून आला. नंतर शिंतो व बौद्ध धर्म हे एकमेकात विणले गेल्याने आज बहुतांश (८०%-९०%) जपानी लोक स्वतःला दोन्ही धर्मांचे अथवा निधर्मी मानतात. जपानमध्ये अल्पख्रिश्चन वमुस्लिम धर्मीयही आहेत. प्रत्येक धर्माची प्रार्थनास्थळे आहेत. काही तरुणजपानी लोक निधर्मी आहेत तसेच प्रत्येकाला स्वतःच्या आवडीचा धर्म स्वीकारण्याची मुभा आहे. त्यामुळे एकाच कुटुंबाचे सदस्य असूनही धर्म वेगवेगळा असण्याची उदाहरणे दिसून येतात.
जपान मध्ये मेइजि काळाची पुनःस्थापन करताना (१८७२) मध्ये प्राथमिक, माध्यमिक आणि महाविद्यलयांची स्थापना करण्यात आली. १९४७ च्या नंतर जपान मध्ये प्राथमिक आणि माध्यमिक शिक्षण (नऊ वर्षांसाठी म्हणजे वयवर्षे ६ पासून १५ पर्यंत) अनिवार्य करण्यात आले. जपान हा उच्च तंत्रशिक्षणासाठी सर्वोत्तम देशांपैकी एक गणला जातो।
पूर्वी कापड, मातीची भांडी, खेळणी इत्यादी उद्योग प्रमुख होते. गेल्या काही दशकात जपानने औद्योगिक क्षेत्रात फार मोठी झेप घेतली आहे. त्यामुळे आता जपान मोटारी,जहाजे इत्यादींच्या निर्मितीत अग्रगण्य मानला जातो. तसेच विजेवर चालणारी उपकरणे, घड्याळे, कॅमेरा, संगणक, रोबो इत्यादी इलेक्ट्रोनिक वस्तूंच्या उत्पादनातही जपान पुढे आहे. रेशमी किड्यांचे पालन करून त्य्पासून रेशीम व रेशमी कापड तयार करणे हा येथील महत्त्वाचा व्यवसाय आहे. मोती काढण्याचा व्यवसायही येथे मोठ्या प्रमाणावर चालतो.
जपानमध्ये अतिशय वेगवान आणि प्रगत रेल्वेसेवा आहे. जगातील सर्वाधिक वेगवान या सुरक्षित अश्या शिनकानसेन ह्या बुलेट ट्रेन खूप प्रसिद्ध आहे. जपान ने द्वितीय महायुद्धा नंतर केवळ २० वर्षातच वैज्ञानिक संशोधनात झेप घेत राष्ट्रीय प्रवास वेगवान करण्यासाठी, शिनकानसेनचं जाळं उभारलं. दंतुर किनाऱ्यामुळे जपानमध्ये बंदारांसाठी अनेक सुरक्षित जागा आहेत. कोबे, ओसाका, याकोहामा,तोक्यो ही महत्त्वाची बंदरे आहेत.
या देशाला सर्व बाजूनी समुद्रकिनारा लाभल्याने मासेमारी हा येथील महत्त्वाचा व्यवसाय आहे.येथे खोल समुद्रातील मासेमारी जास्त चालते.सालमन,हेरिंग,ट्युना,बोनिटो,सार्दीन इत्यादी प्रकारचे मासे येथे मिळतात.
डिसेंबर २०१२ मधील सार्वत्रिक निवडणुकीत लिबरल डेमोक्रॅटिक पार्टीने (एलडीपी) २९४ जागा जिंकून बहुमत मिळविले; तर सत्ताधारी डेमोक्रॅटिक पार्टी ऑफ जपानला (डीपीजे) ५७ जागांवर समाधान मानावे लागले. यामध्ये जपानच्या पंतप्रधानपदी शिंझो अबे यांची दुसऱ्यांदा निवड झाली.
तोक्यो आणि ओसाका ही अतिशय दाट लोकवस्तीची शहरे आहेत. ही महानगरे औद्योगिक दृष्ट्या भरभराटीस आली आहेत. जपानच्या शहरी भागात पाश्चात्य पद्धतीचे राहणीमान आहे. जपानी लोक शिस्तप्रिय, उद्योगशील व स्वच्छतेचे भोक्ते आहेत.जपानी ही या देशाची प्रमुख भाषा आहे. जपानी स्त्रियांच्या पारंपारिक पोशाखाला किमोनो असे म्हणतात.जपानमधीलमाचा हे पेय प्रसिद्ध आहे.[५]
जपानी लोक विविध कलांमध्ये पारंगत आहेत. हे लोक कागदाच्या घड्या घालून विविध वस्तू बनवतात. याला ओरिगामी कला म्हणतात. कलाकुसरीच्या सुबक वस्तू बनवणे, सुंदर निसर्ग चित्र काढणे, आकर्षक खेळणी बनवणे यांत हे लोक कुशल आहेत. जपानी स्त्रिया वेगवेगळ्या प्रकारच्या पुष्परचना करतात. त्यातला इकेबाना हा प्रकार लोकप्रिय आहे.
सुमो हा जपानचा राष्ट्रीय खेळ आहे. त्या व्यतिरिक्त जपान हे ज्यूदो, काराते, आइकिदो ह्या आंतरराष्ट्रीय दृष्ट्या प्रसिद्ध खेळांची जन्मभूमी आहे. अमेरिकेच्या प्रभावामुळे जपान मध्ये सर्वात लोकप्रिय खेळ हा बेसबॉल आहे. जपानमध्ये पतंग उडवणे आदि पारंपरिक कगेल सुद्धा अत्यंत लोकप्रिय आहेत.
जपानमध्ये जाणाऱ्या परदेशी पर्यटकांची संख्या २०१५ साली १९.७३ दशलक्ष इतकी होती तर २०१६ साली ती २१.८% टक्क्यांनी वाढून २४.०३ दशलक्ष इतकी झाली आहे.
जपानमध्ये एकूण २० जागतिक वारसास्थळे आहेत, या वारसास्थळात हिमेजी किल्ला(कॅसल), प्राचीन क्योतो आणि नाराच्या ऐतिहासिक वास्तू इत्यादी. प्रसिद्ध स्थळ व वास्तू यांचा समावेश होतो. तसेच या देशातील चेरीच्या झाडांचा बहर प्रसिद्ध आहे. पुरातन राजवाडे हेदेखील येथील पर्यटनाचे मुख्य आकर्षण आहे. फुजियामा पर्वत तसेच हिरोशिमा, नागासाकी व तोक्यो या शहरांना अनेक पर्यटक भेटी देतात.
जपानच्या आंतरराष्ट्रीय पर्यटकांत महत्त्वाचा स्रोत म्हणजे त्याच्या शेजारील देश दक्षिण कोरिया. तसेच जपान पर्यटन संस्थेच्या अहवालानुसार, चिनी पर्यटक हे जपान मध्ये सर्वाधिक पैसे खर्च करणारे पर्यटक आहेत.
हे शहर जपानची राजधानीचे शहर असून पूर्व किनारपट्टीवरील दळणवळण मार्गाचे केंद्रस्थान आहे. या शहरात अनेक व्यापारी संस्था, सांस्कृतिक संस्था, मोठ्या कंपन्या व परदेशी वित्तसंस्थांची कार्यालये आहेत. तसेच अनेक वस्तुसंग्रहालये, कलादालने व ग्रंथालये आहेत. जपानमधील सर्वात मोठे राष्ट्रीय ग्रंथालय सुद्धा याच शहरात आहे. या ग्रंथालयात सुमारे पन्नास लाखांहून अधिक ग्रंथ आहेत.
हे शहर होन्शु बेटावर दक्षिणेकडे वसलेले आहे. दुसऱ्या महायुद्धात अणुबॉम्बच्या स्फोटात उद्ध्वस्त झालेले हे शहर आजही या स्फोटाच्या खुणा जपून आहे. त्या पाहण्यासाठी पर्यटक येतात.
हे शहर क्युशू बेटावर पश्चिमेकडे वसले आहे.हिरोशिमाप्रमाणेच अणुबाम्बाच्या स्फोटात हे शहरही नष्ट झाले होते. आज दक्षिणेकडील सागरी व्यापारासाठी हे शहर प्रसिद्ध आहे.
जपानी लोक विविध कलांमध्ये पारंगत आहेत. हे लोक कागदाच्या घड्या घालून विविध वस्तू बनवतात. याला ओरिगामी कला असे म्हणतात. कलाकुसरीच्या वस्तू बनवणे, सुंदर निसर्ग चित्रे काढणे, आकर्षक खेळणी बनवणे यांत हे लोक कुशल आहेत.
.svg)
.svg)