NGC 500 —елиптична галаксија во соѕвездиетоРиби, заведена воНовиот општ каталог надлабоконебесни тела.
Телото било предмет и на други истражувања, па освен како NGC 500 се споменува и како MCG 1-4-40, CGCG 411-39, NPM1G +05.0056 .
Телото е откриено на6 декември1850 година од страна наВилијам Парсонс, со помош нарефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 72 см.
Споредморфолошката класификација на галаксиите, NGC 500 е од видот E-S0.[1] Видливиотсјај со голо око изнесува 14,2m, оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 15,2m, додекаповршинскиот сјај изнесува 13,5m/лм2.[2] NGC 500 има привидни димензии од 0,8' х 0,6'.[2]
Телото е одепохата Ј2000.0. Неговатаректасцензија, односно аголот измерен меѓуеклиптиката инебесниот екватор со теме вопролетната точка, изнесува 1 ч 22 м 39,3 с, а неговатадеклинација, односно висината на лакот на тој агол, + 5° 23' 16".Положбениот агол на објектот е во износ од 102°.[2]
Проучување на NGC 500 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, воКаталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 5013. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 218; додека воКаталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 27. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено одПаломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 1201.
- Sulentic, Jack W., and William G. Tifft, "The Revised New General Catalogue of Nonstellar Astronomical Objects (RNGC)". Tucson, Arizona:University of Arizona Press, 1973. (4016,0)