| NGC 2575 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Рак |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 8 ч 22 м 45 с |
| Деклинација | + 24° 17' 49" |
| Положбен агол | 145° |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | спирална галаксија |
| Морфолошки вид | Sc |
| Привиден сјај (видлив) | 12,7 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) | 13,4 |
| Површински сјај | 13,4m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 1,7' x 1,3' |
| Историја | |
| Откривач | Едуар Жан Мари Стефан |
| Откриена | 23 февруари1878 |
| Други ознаки | UGC 4368, MCG 4-20-40, CGCG 119-75, KUG 0819+244, IRAS 08198+2427 |
NGC 2575 —спирална галаксија во соѕвездиетоРак, заведена воНовиот општ каталог надлабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 2575 се споменува и како UGC 4368, MCG 4-20-40, CGCG 119-75, KUG 0819+244, IRAS 08198+2427.
Објектот е откриен на23 февруари1878 година од страна наЕдуар Жан Мари Стефан, со помош нарефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 31,5 см.
Споредморфолошката класификација на галаксиите, NGC 2575 е од видот Sc.[1] Видливиотсјај со голо око изнесува 12,7m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 13,4m, додекаповршинскиот сјај изнесува 13,4m/лм2.[2] NGC 2575 има привидни димензии од 1,7' х 1,3'.[2]
Објектот е одепохата Ј2000.0. Неговатаректасцензија, односно аголот измерен меѓуеклиптиката инебесниот екватор со теме вопролетната точка, изнесува 8 ч 22 м 45 с, а неговатадеклинација, односно висината на лакот на тој агол, + 24° 17' 49".Положбениот агол на објектот е во износ од 145°.[2]
Проучување на NGC 2575 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, воКаталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 23501. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 141; додека воКаталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 1941. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено одПаломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 1364.
