 | Оваа статијаможеби бара дополнително внимание за да ги исполнистандардите за квалитет на Википедија. Ве молимеподобрете ја оваа статија ако можете. |
| Cream | |
|---|---|
 | |
| Животописни податоци | |
| Потекло | Обединетото Кралство |
| Жанрови | Блуз рок,психоделичен рок,хард рок,есид рок |
| Период на активност | 1966 (1966)–1968, 1993, 2005 |
| Издавачи | „Reaction Records“, „Polydor Records“, „Atco Records“, „RSO Records“ |
| Соработници | „Powerhouse“, Graham Bond,John Mayall & the Bluesbreakers,Blind Faith, „Bruce-Baker-Moore“ |
| Поранешни членови | |
| Џек Брус Ерик Клептон Џинџер Бејкер | |
Cream е британскаблуз-роксупер група од 1960-тите составена одбасистот/вокалистЏек Брус,гитаристот/вокалистЕрик Клептон итапанаротЏинџер Бејкер. Нивниот звук е карактеризиран како хибрид од блуз-рок,хард-рок ипсиходеличен рок[1] комбинирајќи ја блуз гитарата на Клептон, гласот и блузерската бас гитара на Џек Брус и влијателниотџез тапанар Џинџер Бејкер. Третиот албум на групата, „Wheels of Fire“, беше првиот продаван планита-двоен албум во светот.[2][3] „Cream“ е многу почитувана група бидејќи таа е првата забележлива и успешна супергрупа.[4][5][6] Во рок од две години тие продале околу 35 милиони албуми.[7]
Музиката на „Cream“ вклучувала песни засновани на традиционалниот блуз како на пример „Crossroads“ и „Spoonful“, модерен блуз како „Born Under a Bad Sign“, како и повеќе ексцентрични песни како „Strange Brew“, „Tales of Brave Ulysses“ и „Toad“. Најголемите хитови на „Cream“ беа „I Feel Free“ (OK, #11),[3] „Sunshine of Your Love“ (САД, #5),[8] „White Room“ (САД, #6),[8] „Crossroads“ (САД, #28)[8] и „Badge“ (ОК, #18).[9]
„Cream“ направија значајно влијание врз популарната музика во тоа време и заедно соЏими Хендрикс ја популаризираа употребата навах педалата. Тие произведоа песни кои станаа пример за многу групи и влијеа врз појавувањето и функционирањето на Британски бендови како „Led Zeppelin“, „Deep Purple“ и „The Jeff Beck Group“ во доцните 1960-ти. Нивните изведби во живо влијаеле врз бендови кои свиратпрогресивен рок како „Rush“,[10] џем бендови како „The Allman Brothers Band“, „Grateful Dead“, „Phish“ ихеви метал бендови како „Black Sabbath“.[11]
„Cream“ беа рангирани на 16 место на листата „100 Greatest Artists of Hard Rock“ на „VH1“, магазинот магазинот „Rolling Stone“ ги именуваше како шеесет и шестите најдобри артисти на сите времиња.[12] Во 2010 „VH1“ ги рангираше на 61 место на нивната листа „100 Greatest Artists of All Time“.
Во јули 1966, кариерата на Ерик Клептон во „The Yardbirds“ и „John Mayall & the Bluesbreakers“ му ја додели репутацијата на најдобар блуз гитарист во Британија.[1] Клептоновата виртуозност и голема моќ со гитарата иснпирирала еден обожавател да ја напише со спреј фразата „Клептон е Господ“ на ѕидот во подземната станица воИслингтон.[13] Сепак, Клептон се чувствуваше затворен во бендот наМеиал па се реши да ја прошири својата кариера во нов бенд.
Во 1966 Клептон се сретнал со Бејкер, тогаш водичот на организацијата „Graham Bond“ го планирал Брус како бас гитарист и свирач нахармоника и напијано. Бејкер, исто така, се чувствувал поттиснато во „GBO“ и бил изморен од зависноста оддрога наГрахам Бонд, а исто така и од менталната нестабилност. „Отсекогаш го сакав Џинџер“, рече Клептон. „Џинџер дојде да ме гледа како свирам со „The Bluesbreakers“. По настапот тој ме врати назад воЛондон со неговиот „Rover“. Бев многу импресиониран од неговата кола и од неговото возење. Тој ми збореше за тоа дека сакал да започне бенд, а и јас,исто така, размислував за тоа.“[14] И двајцата меѓусебно беа инпресионирани од свирењето, што доведе до тоа Бејкер да го праша Клептон да му се приклучи во неговиот нов, тогаш неименуван, бенд. Клептон без размислување се сложил, а за тоа многу придонело тоа што Бејкер го најмил Брус како басист на бендот.[3] Според Клептон, Бејкер бил толку изненаден поради што за малку ќе направел сообраќајна несреќа.[15]
Клептон се сретнал со Брус кога басистот/вокалист на кратко свирел со „The Bluesbreakers“ во март 1966.[3] Двајцата работеле заедно како дел од краткотрајниот бенд наречен „Powerhouse“ (во кој биле вклучени иСтиви Винвуд и Пол Џонс). Импресиониран од техничките и вокалните способности на Брус, Клептон посакал да работи со него во новиот бенд. Тоа што Клептон не го знаеше е дека додека Брус бил во бендот на Бонд, тој и Бејкер биле познати по нивните расправии,[16] но двајцата одлични џез музичари, сепак, си ги почитуваат меѓусебно нивните вештини.
Сепак, Бејкер и Брус ги заоставија нивните разлики на страна поради доброто на новото трио на Бејкер за кое тој имал визија дека ќе биде колегијално со придонес на сите во создавањето на музиката и текстовите. Бендот беше именуван „Cream“, како што Клептон, Брус и Бејкер веќе беа сметани за „крем на културата“ во енормно засиленото напредување на џез иблуз музичарите на Британската музичка сцена. Пред да се одлучи за името „Cream“ бендот размислувал тие да се нарекуваат „Sweet ‘n’ Sour Rock ‘n’ Roll“. Од триото, Клептон ја имаше најголемата репутација во Англија, но сепак тој беше се, а сè уште непознат воСАД, со оглед на тоа што ги напушти „The Yardbirds“ пред песната „For Your Love“ да биде рангирана во „American Top Ten“.[1]
Неофицијалното деби, „Cream“ го направи но ноќниот клуб „Twisted Wheel“ на 29 јули 1966.[3][17] Нивното официјално деби го направија два дена подоцна на шестата година од „Windsor Jazz & Blues Festival“.[3][17] Новиот бенд со неколку оригинални песни, направи снимки на спиритуален блуз кој енормно ја зголеми нивната публика која топло ги прими новите снимки. Во октомври, бендот доби шанса да свири со Џими Хендрикс кој само што пристигнал воЛондон. Хендрикс бил обожавател на музиката на Клептон и сакал да добие шанса да свири со него на сцена.[3] Хендрикс им бил претставен на „Cream“ од страна на неговиот менаџер Чес Чендлер, односно басистот на „The Animals“.[3]
При раната организација на бендот беше одлучено да Брус го заземе местото на водечки вокал. Додека Клептон се срамел да пее,[18] тој полека се вклопувал со Брус за потоа да го преземе тоа место на некои од повеќе познатите песни на групата меѓу кои „For Until Late“,[19] „Strange Brew“,[20] „Crossroads“[21] и „Badge“.[22]
Деби албумот на „Cream“, „Fresh Cream“, е снимен и издаден во 1966. Албумот го достигна шестото месо на музичките листи во ОК и #39 во САД.[23] Најголем дел од албумот се блуз преработки како „Four Until Late“, „Rollin’ and Tumblin’“ (стари блуз песни снимени од Хамбони Вили Њуберн во 1926 кои стнаа блуз стандарди благодарение на верзиите снимени одМади Вотерс иЕлмор Џејмс и раните 1950-ти), „Spoonfl“ (напишана одВили Диксон а снимена одХовлин Вулф), „I’m So Glad“ (напишана одСкип Џејмс) и „Cat’s Squirrel“.[24] Остатокот од албумот вклучува песни напишани (сам или во соработка со друг) од Џек Брус, а најзабележителни се „I Feel Free“ (која беше хит сингл во ОК)[3] и две од Џинџер Бејкер (едната од тие е „Toad“ која содржи едно од најраните примери на соло на тапани ворок-музиката). Џинџер Бејкер исто така соработувал со тогашната жена на Џек Брус, Џенет Годфри, за да ја напише „Sweet Wine“. Годфри, исто така, го обезбеди текстот на првата оригинална блуз композиција на триото, односно песната „Sleepy Time Time“ на нејзиниот сопруг.
Првата посета на „Cream“ во САД беше во март 1967, за да свират во „RKO“театарот воЊујорк. Тие се вратија во Њујорк помеѓу 11 и 15 мај 1967,[25] за да го снимат албумот „Disraeli Gears“. Вториот албум на „Cream“ беше издаден во ноември 1967, и влезе во топ 5 листите во музичките листи на двете страни на атлантикот.[26] Продуцент на албумот еФеликс Папаларди и инженерТом Дод, а албумот е снимен во „Atlantic Studios“ во Њујорк. „Disraeli Gears“ се смета за албум кој ги опишува напорите на бендот, успешно вклопен британски психоделичен рок и американски блуз. Овој албум е и правиот на групата кој примарно содржи песни напишани од членовите на бендот со само три од единаесет песни напишани од други, надвор од бендот. Албумот не само што ги вклучува хитовите „Strange Brew“ и „Tales of Brave Ulysses“ туку и песната „Sunshine of Your Love“.
На нивните концерти во 2005 во Лондон при нивното реобединување тие свиреал само три песни од овој албум, и тоа „Outside Woman Blues“, „We’re Going Wrong“ и „Sunshine of Your Love“.
Во 1968 се појави третиот албум на „Cream“, „Wheels of Fire“, кој се искачи на американските топ листи. Снимките во овој албум покажуваа како бендот полеку се оддалечува од блузот и се насочува повеќе кон семи-прогресивен рок стил. Како и да е, бендот ги сними песните на Ховлин Вулф, „Sitting on Top of the World“, и наАлберт Кинг, „Born Under a Bad Sign“. Според интервју на „BBC“ со Клептон, издавачката куќа, предводена од Алберт Кинг, го замолила бендот да направат преработка на „Born Under A Bad Sing“ кој сама по себе станала популарна. Првата песна, „White Room“, стана радио застапник на бендот. Една друга песна, „Politician“, била напишана од бендот додека тие чекале да настапат во живо на BBC.[14] Вториоткомпакт диск на албумот вклучува три изведби во живо од „Winterland Ballroom“ и една од „Fillmore“. Второто соло на Клептон, „Crossroads“, се качи во повеќе топ 20 листи на најдобри сола на гитара.[27][28][29] Песната „Toad“ на Џинџер Бејкер е широко прифатена и се смета како едно од најдобрите сола на тапани во живо во рок-музиката.[30]
На почетокот на нивната проштална турнеја на 4 октомври 1968, воОукленд, скоро цел репертоар беше составен од песни од албумот „Wheels of Fire“: „White Room“, „Politician“, „Crossroads“, „Spoonful“, „Deserted Cities of the Heart“, и „Passing the Time“.
При крајот, „Cream“ беа убедени дека треба да направат финален албум. Албумот, соодветно именуван како „Goodbye“, е снимен при крајот на 1968, а е издаден на почетокот на 1969 по распаѓањето на бендот. Вклучува шест песни: три песни во живо од концертот во „The Forum“ воЛос Анџелес,Калифорнија, на 19 октомври и три нови студио снимања (најпознатата „Badge“ е напишана од Клептон иЏорџ Харисон, кој исто така и свирел наритмичка гитара како „L’Angelo Misterioso“). „I’m So Glad“ која најпрво се појави како студио снимка на албумот „Fresh Cream“, во овој албум е ставена во живо. Таа единствената песна која се појавува на двата, односно, на првиот и на последниот албум на групата.
Прошталната турнеја на „Cream“ содржела 22 претстави на 19 места во САД помеѓу 3 октомври и 4 ноември 1968, и два финални проштални концерти во „Royal Albert Hall“ на 26 ноември 1968. Првично бил планиран уште еден двоен албум во кој би биле искомбинирани материјали од оваа турнеја и студио снимки, но сепак, албумот „Goodbye“ бил издаден наместо тој каде што се вклучени три снимки во живо и три студио песни, по една од секој член на бендот. Овој албум го докажа професионализмот на членовите, како што снимките во живо од албумот од „I’m So Glad“, „Politician“ и „Sitting on Top of the World“ беа многу успешни што ја докажува нивната посветеност кон музиката.[31]
Уште од создавањето, бендот беше соочен со некои фундаментални проблеми кои подоцна доведоа до големи несогласувања во ноември 1968. Соперништвото помеѓу Брус и Бејкер создаде тензии во бендот. Клептон, исто така, почувствувал дека членовите на бендот не се слушаат доволно помеѓу себе. Опремата со текот на годините се подобрувала, новиот „Marshall“ засилувач можел да поддржи многу посилен звук, па Џек Брус го покачувал нивото ја јачина, што создавало тензии за Бејкер кој имал проблеми при усогласување со громогласноста. Клептон говореше за концерт во чиј тек тој престанал да свири, а тоа не го приметиле ни Бејкер ни Брус.[16] Клептон, исто така, коментирал дека последните настапи на „Cream“ биле само докажувања на членовите на бендот.[32] Групата одлучила дека треба да се растурат во мај 1968, за време на турнејата во САД.[33] Подоцна, во јули, пристигна официјална изјава на кога се известуваше дека бендот ќе се распадне по прошталната турнеја во САД и по двата настапи во Лондон. „Cream“ ја завршија нивната турнеја во САД на 4 ноември со концертот во „Rhode Island“ и свиреал во ОК за последен пат на 25 и 26 ноември.[33]
Во 1993, „Cream“ беа примени во куќата на славните на рокенролот и беа реобединети за да настапат заедно на церемонијата.[34] Наводно, триото не било сигурно дали сака да свири повторно заедно сè додека не пристигнале охрабрувачките зборови на Роби Робертсон кои ги инспирирале да се обидат. Репертоарот ги содржел „Sunshine of Your Love“, „Crossroads“ и „Born Under a Bad Sign“, песна која претходно не ја свиреле во живо. За време на приемот Клептон напоменал дека нивната проба, денот пред церемонијата, го обележакла првиот пат кога тие свиреле повторно заедно по 25 години.[3] Оваа изведба поттикна гласини за турнеја на реобединување. Во неколку интервјуа, Брус и Бејкер рекле дека, навистина, се заинтересирани за да одат на турнеја како „Cream“. Формално обединување не се случи во брзо време бидејќи Клептон, Брус и Бејкер продолжија со нивните соло проекти, иако подоцна двајца работеа заедно повторно во средината на 1990-тите како две третини од моќното трио „BBM“ со ирскиотблуз-рок гитаристГери Мур.
„Cream“ се реобединија за серија од четири настапи, на 2, 3, 5 и 6 мај во 2005 во „Royal Albert Hall“ во Лондон, местото на нивниот последен концерт во 1968, на барање на Клептон. Иако тројцата музичари се договориле да не зборуваат јавно за настапите, Клептон подоцна ќе наведе дека тој станал подарежлив благодарение на неговото минато и дека физичкото здравје на Брус и Бејкер бил огромен фактор: Брус неодамна претрпе пресадување на црниот дроб поради рак на истиот и за малку ќе ја загубел својата жена, а Бејкер имаше тежок артритис.
Билетите за сите четири настапи биле продадени за помалку од еден саат. Изведбите биле снимени на компакт диск и на ДВД. Присуство земаа иПол Мек Картни иРинго Стар, Стиви Винвуд,Роџер Вотерс, Брајан Меи,Џими Пејџ од „Led Zeppelin“,Мик Теилор и Бил Вајман. Реобединувањето го обележа првиот пат кога бендот во живо ги свиреле песните „Badge“ и „Pressed Rat and Warthog“.
Реобединувањето во „Royal Albert Hall“ го покажа успех и на приватно и на финансиско ниво поради што тие одлучиле да го направат истот и во САД. „Cream“ одбрале да свират на само едно место, „Madison Square Garden“ во Њујорк, од 24 до 26 октомври 2005. Претставите беа проследени со некои контроверзии околу билетите: промотерите на концертите направиле договор со компанијата за кредитни картички „American Express“ да направат достапни билети на муштериите на „American Express“ само една недела пред настапот.
Во февруари 2006, „Cream“ добиГреми Награда за Животно Дело (анг. „Grammy Lifetime Achievement Award“) како признание за нивниот придонес, како и влијание, врз модерната музика. Истиот месец беше издадено ДВД на кое детално беше објаснета приказната која стоеше позади создавањето и снимањето на „Disraeli Gears“. На еден ден пред одржувањето на Греми церемонијата, Брус даде јавна изјава дека биле планирани повеќе еднократни настапи на „Cream“: на повеќе датуми, во неколку градови, слични на настапите во „Royal Albert Hall“ и „Madison Square Garden“. Како и да е, приказната беше демантирана од Клептон и Бејкер, прво од Клептон во еден артикл на „Times“ од април,2006. Во артиклот е наведено дека кога бил прашан за „Cream“ Клептон рекол: „Не. Не за мене. Го направивме и беше забавно. Но, животот е многу краток. Имам многу други работи кои попрво би ги правел, меѓу кои и престојвување дома со моите деца. Поентата на тој бенд е тоа дека сево ова е производ на лимитираноста.... тоа беше експеримент.“ Во интервју за магазинот „Music Mart“ во ОК, во врска со издавањето на ДВД-то за концертот во „Hyde Park“ на „Blind Faith“ vo 1969, Бејкер коментираше за неговата неволност за реобединување на бендот. Овие коментари беа многу попрецизни и експлозивни за разлика од Клептоновите, како што и беа потенцирани на неговата врска со Џек Брус.Кога бил прашан да елаборира, Бејкер рекол:
| „ | „Ох, тој врескаше по мене на сцена, тој го пушти неговиот бас толку гласно со што ме пригуши на првиот настап. Тоа што тој го праве е тоа што се извинува и се извинува, но јас се плашам да одам на реобединувачки настап на „Cream“, тоа беше крајот. Тој ја уби магијата и Њујорк беше како во 1968...Тоа беше само колку да се помине настапот, земи ги парите – завршен договор. Јас бев апсолутно изненаден. Мислам, тој ни демонстираше зошто беше исфрлен од Грахам Бонд и зошто „Cream“ не остана подолго на сцена во Њујорк. Јас не сакав да го направам прв тоа, едноставно поради тоа што Џек сакаше. Работев со него неколкупати по „Cream“ и си ветив себеси дека нема повеќе никогаш да работам со него. Кога Ерик првпат произлезе со идејата јас реков не и потоа тој ме телефонираше и ме убеди да го направиме тоа. Јас имав најдобри намери и направив сè што можев за работите да се одвиваат нормално, а бев и пријатен кон Џек.“[35] | “ |
| Година | Детали за албумот | Позиција на листите | Сертификати[36] | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ОК [37] | САД [38] | САД Р&Б [38] | Авс | Нор | |||
| 1966 | Fresh Cream
| 6 | 39 | — | — | — |
|
| 1967 | Disraeli Gears
| 5 | 4 | — | 1 | 16 |
|
| 1968 | Wheels of Fire
| 3 | 1 | 11 | 1 | 16 |
|
| 1969 | Goodbye
| 1 | 2 | — | — | 7 |
|
| Година | Наслов | Позиција на листите | Сертификати | |
|---|---|---|---|---|
| ОК[37] | САД[38] | |||
| 1970 | Live Cream | 4 | 15 | |
| 1972 | Live Cream Volume II | 15 | 27 | |
| 2003 | BBC Sessions | — | — | |
| 2005 | Royal Albert Hall London May 2-3-5-6, 2005 | 61 | 59 | |
| Година | Наслов | Позиција на листите | Сертификати | |
|---|---|---|---|---|
| ОК[37] | САД[38] | |||
| 1969 | Best of Cream | 6 | 3 | „RIAA“: Злато[36] |
| 1972 | Heavy Cream | — | 135 | |
| 1983 | Strange Brew: The Very Best of Cream | — | — | „RIAA“: Платина[36] |
| 1995 | The Very Best of Cream | — | — | „RIAA“: Злато[36] |
| 1997 | Those Were the Days | — | — | |
| 2000 | 20th Century Masters: The Millennium Collection: The Best of Cream | — | — | |
| 2005 | I Feel Free - Ultimate Cream | 6 | — | „BPI“: Злато |
| 2005 | Cream Gold | — | — | |
| Година | Наслов | Позиции на листите | Албум | ||
|---|---|---|---|---|---|
| ОК[37] | САД[39] | Кан | |||
| 1966 | „Wrapping Paper“ Б-страна: „Cat's Squirrel“ (одFresh Cream) | 34 | — | — | ОК сингл |
| „I Feel Free“ Б-страна: „N.S.U.“ | 11 | 116 | — | Fresh Cream | |
| 1967 | „Strange Brew“ Б-страна: „Tales of Brave Ulysses“ | 17 | — | — | Disraeli Gears |
| „Spoonful - Прв дел“ Б-страна: „Spoonful - Втор дел“ | — | — | — | Fresh Cream (ОК) Best of Cream (ОК) | |
| 1968 | „Sunshine of Your Love“ Б-страна: „SWLABR“ | 25 | 5 | 3 | Disraeli Gears |
| „Anyone for Tennis“ Б-страна: „Pressed Rat and Warthog“ (одWheels of Fire) | 40 | 64 | 37 | Песна која не е на плоча | |
| „White Room“ Б-страна: „Those Were the Days“ | 28 | 6 | 2 | Wheels of Fire | |
| 1969 | „Crossroads“ Б-страна: „Passing the Time“ | — | 28 | 13 | Wheels of Fire |
| „Badge“ Б-страна: „What a Bringdown“ | 18 | 60 | 49 | Goodbye | |
| 1970 | „Lawdy Mama“(студио верзија одLive Cream) Б-страна: „Sweet Wine“ (одFresh Cream) | — | — | — | Live Cream |
|
