Островската групаХелголанд иДине припаѓаат на Германија од 1890 година и денес се слободна општина во рамките на округотПинеберг, во сојузната покраинаШлезвиг-Холштајн.
Овие острови се единственитегермански острови на отворено море и се наоѓаат на околу три часа пловење одКуксхафен на устието на рекатаЕлба.
Покрај официјалниот германски јазик, месното население, кои се етничкиФризи, го говорат ихелголандскиот дијалект, дел одсевернофризискиот јазик, уште наречен и „халундер“ (Halunder). Хелголанд порано бил наречен Хајлигеланд (Heyligeland) или „света земја“, веројатно поради долгата поврзаност на островот со боготФорсети.
Карта од 1910 година на Хелголанд. Бреговите на островите се измениле откако картата била направена.
Хелголанд се наоѓа на 46 километри од германскиот брег и се состои од дваострови: населениот главен остров во вид на триаголник (1 км²) на запад иДине (Düne, хелголандски:de Halem) на исток. Името Хелголанд најмногу се однесува на првиот остров. Дине е малку помал од првиот остров, околу 0,7 км², со помала височина и опкружен од песочни плажи. Не е постојано населен, но денес таму се наоѓа Хелголандскиот аеродром.
Главниот остров вообичаено е поделен на Унтерланд (Unterland, хелголандски:deät Deelerlun) близу морето (десно на сликата, каде се наоѓа пристаништето), Оберланд (Oberland, хелголандски:deät Boperlun) кое се состои од плато видливо на сликите и Мителанд (Mittelland) помеѓу нив на острово.
На главниот остров се наоѓаат мали плажи во северниот и јужниот дел, а во северниот, западниот и југозападниот дел островот достигнува височина од 50 метри. Во северозападниот дел се наоѓа познатата знаменитост на Хелголанд: Ланге Ана (Lange Anna („Долга Ана“ или „Висока Ана“) — осамена карпа висока 47 метри.
Двата острови биле поврзани до 1720 година, кога природната врска била уништена од силна поплава. Највисоката точка на главниот остров достигнува 61 метар над морето.
Иако културно е поблизок соСеверна Фризија воистоимениот германски округ, двата острови се дел од округотПинеберг, во сојузната покраинаШлезвиг-Холштајн. Главниот остров има развиено пристаниште и често е посетувано од јахти.
Климата во Хелголанд е океанска, скоро целосно ослободена од полен и со тоа идеално за луѓеалергични на полен. Бидејќи нема поголемо копно во близина, температурите ретко паѓаат под -5°C дури и во зима. Истовремено, зимните температури можат да бидат повисоки отколку во Хамбург за 10 степени, бидејќи студените ветрови од Русија се ослабени. Додека пролетта вообичаено е ладно, есента во Хелголанд е често подолга и потопла отколку на копното. Најниската температура некогаш измерена на Хелголанд била -11,2°C во февруари 1956 година.
Островот Хелголанд е геолошка необичност; присутноста на карактеристичните црвениседиментни карпи на главниот остров во средината на Германскиот Залив е необична. Тоа е единствена таква група на карпи долж континенталниот брег на Северното Море. Самата група е постара од белите кредести карпи на островот Дине. Всушност, малите кредести карпи близу Хелголанд, наречениwitt Kliff („бели карпи“), се верува дека исчезнале од островот кон почетокот наXVIII век, кога поплавите целосно ги еродирале карпите.
Знамето на Хелголанд е многу слично на неговиотгрб — тоа е трибојно знаме со три хоризонтални ленти, од горе до долу: зелена, црвена и бела. Секоја од боите има симболично значење, прикажано во неговото мото:
Знаме на Британската управа на Хелголанд, 1807–1890Птичји поглед на Хелголанд околу 1890–1900Праисториски гроф од Хелголанд, сега во Новиот музеј воБерлин.Хелголанд околу 1929/1930 година
За Германскиот Залив и областа околу островот се знае дека биле населени од праисторијата. Камени алатки биле откриени на подножјето на морето околу Хелголанд. На Оберланд биле видливи праисторискимогили до крајот наXIX век и ископувањата откриле скелети и артефакти. Исто така, праисториски бакарни чинии биле најдени под водата близу острово; овие чинии најверојатно биле направени на Оберланд.[2]
Во 697 година, Радбод, последниот фризиски крал, се повлекол на тогашниот остров по неговиот пораз одФранките — како што е запишано во „Животот на Вилброрд“ одАлкуин. До 1231 година, островот се водел како посед на данскиот крал Валдемар II. Археолошките наоди одXII доXIV век покажуваат обработка на бакарна руда на островот.[3]
Обично се вели дека името Хелголанд означува „Света земја“.[4] Меѓутоа, Енциклопедија Британика ја опишува оваа теорија како „сомнителна“, насочувајќи го потеклото на „Халаглун“ (Hallaglun) или „Халигланд“ (Halligland), односно „земја на брегови, покриен и непокриен“.[5]
Традиционални стопански дејности на островот биле рибарството, ловењето птици и фоки, уништување на бродови и — многу важно за многу прекуморски сили — насочување на прекуморските бродови до пристаништата наХанзата, какоБремен иХамбург. Во некои периоди, Хелголанд бил одлична почетна точка за огромни улови на харинги. Поради тоа, до 1714 година, островот повеќепати бил освојуван од Данска иВојводството Шлезвиг, освен еден период кога бил под контрола на Хамбург. Во август 1714 година бил освоен од Данска и останал дански до 1807 година.
На 11 септември 1807 година, во текот наНаполеоновите војни, кралскиот носач 1805 ги однел писмата од адмиралот Томас Мекнамара Расел до адмиралитетот на империјата во кои се објавила капитулацијата на Хелголанд на Британците.[7] Хелголанд станал средиште на шверцот и шпионирањето против Наполеон. Данска тогаш службено се откажала од Хелголанд и го предала наЏорџ III соКилскиот договор (14 јануари 1814 година). Илјадници Германци дошле во Британија и се приклучиле на Кралската германска легија преку Хелголанд.
Во 1826 година, Хелголанд станал приморска бања и наскоро станал омилено туристичко одредиште за хановерската богата класа. Островот исто така ги привлекувал уметниците и писателите, особено од Германија и дури од Австрија, кои уживале во слободата на добрата (британска) управа, вклучувајќи гиХајнрих Хајне иАвгуст Хајнрих Хофман фон Фалерслебен. Станал прибежиште на револуционерите од 1830-тите и Ноемвриската револуција.
Британија ги предала островите на Германија во 1890 година со договоротХелголанд-Занзибар.Обединетата Германија била загрижена странските поседи кои можеле да имаат влијание на западниот влез на стратешкиотКилски Канал, тогаш уште во изградба, како и на другите поморски објекти во областа, и извршила размена.
Хелголанд има важно место во историјата на проучување наорнитологијата и особено во разбирањето напреселбата на птиците. Книгата „Хелголанд, орнитолошка опсерваторија“ одХајнрих Гетке, објавена на германски јазик во 1890 година и на англиски јазик во 1895 година, имала сериозно влијание на идните студии на преселбата на птици.
За време наГерманското Царство, островите станале главна поморска база, а во текот наПрвата светска војна цивилите биле евакуирани на копното. Првата поморска битка во војната, Битката во Хелголандскиот Залив, се водела во првиот месец на војната. Островјаните се вратиле во 1918 година, но во текот нанацистите поморската база била возобновена. Концентрацискиот камп Хелголанд, нацистички камп на островотОлдерни, бил именуван по островот.
Вернер Хајзенберг (1901–75) првпат ја создал равенката за неговатаслика на квантната механика додека бил на Хелголанд во 1920-тите. Додека бил ученик наАрнолд Зомерфелд во Минхен во почетокот на 1920-тите, Хајзенберг првпат се сретнал со данскиот физичарНилс Бор. Тој и Бор оделе на долги прошетки низ планините и расправале за падот на постоечките теории поради новите експериментални резултати на квантната структура на материјата. По овие расправи, Хајзенберг се впуштил во неколкумесечно интензивно теоретско истражување, но без некој особен успех. На крајот страдајќи од тежок напад на алергија од полен, се повлекол на островот Хелголанд (без дрва и полен) во летото 1925 година. Тука ја поставил основата на квантната теорија.
Во 1937 година започнала изградбата на големиот проект „Хумершере“ со кој се предвидувало проширување на постоечките поморски објекти и враќање на големината на островот во времето од пред 1629 година. Проектот бил главно напуштен по почетокот наВтората светска војна и никогаш не бил завршен.
Областа била средиште на воздушната битка во Хелголандскиот Залив во 1939 година како резултат на британските напади кон германските пловила во областа. Областа често била бомбардирана од британското воздухопловство.
ПриВтората светска војна, цивилите останале на главниот остров и биле заштитувани од сојузничките напади во карпести склоништа. Во текот на претпоследниот воздушен напад, на 18 април 1945 година, биле користени 969 сојузнички воздухоплови, островот бил евакуиран. Најголем дел од 128. жртви во овој период биле припадници на антивоздушните единици.
Од 1945 до 1952 година ненаселените острови Хелголанд биле користени како пробно место за бомби. На 18 април 1947 година, Кралската морнарица детонирала 6.700 тони експлозив („Голема експлозија“ или „Британска експлозија“), создавајќи една од најголемите поединечни ненуклеарни детонации во историјата.[8] Островот бил целосно уништен.[9] Ударот го поместил главниот остров неколку километри од неговата основа, променувајќи го неговиот облик (создавајќи го Мителанд).
На 20 декември 1950 година, двајца студенти и професор одХајделбершкиот универзитет, Рене Лојдесдорф, Георг фон Хацфелд и Хубертус цу Левенштајн го посетиле островот и подигнале разни германски, европски и локални знамиња на островот.[10] Студентите биле уапсени од британската војска и вратени назад на копното. Настанат започнал движење за враќање на островот на Германија кое добило поддршка од германскиотпарламент. На 1 март 1952 година, Хелголанд бил вратен на Германија и на поранешните жители им било дозволено да се вратат.[11] Први Март е службен празник на островот. Германските власти морале да исчистат огромна количина на недетонирана муниција, да го обноват главниот остров и повторно да ги изградат куќите пред да биде повторно населен.
Хелголандскиот светилник, контролна станица на германската војска
Денес, Хелголанд е приморско одморалиште и ужива статус на бесцаринска зона. Иако е дел од Европската унија, островот е исклучен од даночната област на ЕУ и царинската унија, поради што поголем дел од економијата на островот е заснована на продажба на цигари, алкохолни пијалаци и парфеми на туристите кои го посетуваат островот.
Исто така, постои станица за спасување и барање на германската поморска служба на Хелголанд.
Орнитолошкото наследство на Хелголанд исто така било обновено, а Хелголандската птичја опсерваторија е управувана од Орнитолошкото работно здружение Хелголанд (Ornithologische Arbeitsgemeinschaft Helgoland), која била основана во 1991 година.
Пред 2009 година, кога островот бил поврзан со копнената мрежа со морски кабел, електричната енергија на Хелголанд била добивана од локална централа на дизел.
Хелголанд бил дел од проектот GROWIAN, голем проект за ветерни турбини. Во 1990 година била поставена турбина од 1,2 мегавати. Покрај техничките проблеми, турбината не била обезбедена од громови и осигурителните компании не ја покривале штетата. Проектот за ветерна енергија бил сметан како пропаст од месното население и бил прекинат.[12][13] Морскиот кабел, кој сега е во употреба, е долг 53 километри и е еден од најдолгите кабли за наизменична струја во светот и најдолг од овој вид во Германија.[14] Кабелот завршува на германското копно кајСанкт Петер-Ординг.
Плановите за проширување на островите со враќање на земјата се појавиле помеѓу 2008 и 2010 година.[15] Локалната заедница гласала против проектот.[16][17]
Од 2013 година е направен нов индустриски објект на јужното пристаниште.E.ON,RWE иWindMW планираат да започнат со големи морски ветерни паркови крај Хелголанд.[18][19][20] Местото било исчистено од остатоците од муниција.[21]
Постојат неколку возила на Хелголанд. Постои специјален член во германскиот закон за сообраќај (Straßenverkehrsordnung)[22] кој забранува употреба на автомобили и велосипеди на островот. Ниедна друга областа во Германија нема никакви ограничување за општата употреба на возила, иако и на други острови во Северното Море, какоБалтрум, е забранета употребата на автомобили и мотори.
Освен локалното амбулантно возило и малите противпожарни камиони, други возила на островот на електричен погон се неколку камиони, главно за пренос на материјали. Тротинетите понекогаш се користат како замена за велосипедите.
Островот го добил првото полициско возило на 17 јануари 2006 година. Дотогаш островските полицајци се движеле пеш или на велосипед (кои им биле дозволени и се изземени од општата забрана).
↑Ritsema, Alex (2007).Heligoland, Past and Present. Lulu Press. стр.21–3.ISBN978-1-84753-190-2.
↑Килски универзитет, Покраински археолошки музеј на Шлезвиг-Холштајн, уред. (1986).Schleswig-Holstein in 150 archäologischen Funden (германски).Нојминстер: Karl Wachholtz.ISBN3-529-01829-5.
