Суџоу (кинески:苏州;пинјин: Sūzhōu) —град што се наоѓа во југоисточниот дел на покраинатаЏјиангсу во ИсточнаКина. Градот се наоѓа во долниот тек на рекатаЈангце, на брегот на езеротоТајху и дел од делтата на реката, околу 100км северозападно одШангај. Суџоу е главно стопанско средиште и средиште на трговијата, втор по големина град во покраината, по главниот градНанџјинг.
Разгледница на Суџоу: Градината на скромниот гувернер ( Класични градини на Суџоу ), пагодата Јунјан на тигарскиот рид, панорама на езерото ЃинЃи, портата Чангмен ноќе и каналот Шантанг.
Суџоу, колепката на културата Ву, е еден од најстарите градови во сливот на реката Јангце. Основан е во514 г.пр.н.е. какоГусу илиВу (престолнина на државата Ву) и неговата 2500-годишна историја е богата со настани. За време нараздобјето на завојуваните држави, тој бил познат како престолнина на Ву, а за време на династијата Ќин бил главен град на покраинатаВу Сиан, под иметоКуаиџи. Времето надинастијата Хан е време на неговиот прв процут. Околу 100-тата година бил меѓу десетте најголеми градови во светот.
За време надинастијата Суеј, во 589 г. градот бил преименуван воСуџоу, аГолемиот Канал донел нов процут на градот. Во текот накинеската историја, градот бил главната индустриска и трговска метропола на југоисточниот дел на кинескиот брег. За време надинастијата Танг (825), поетотБај Ѓуји го изградил каналот Шантанг за да го поврзе градот со Хуќу. Во 10 век, за време надинастијата Сунг, тој станал важно трговско средиште на земјата. Во 1035 годинаФан Џунгјан дал да се изгради Храмот на Конфучие.
Во февруари 1130 година, војниците оддинастијата Ѓин го ограбиле градот, по што следела инвазијата на Монголите (1275 г. ). Во 1367 година,Џу Јуанџанг, основачот надинастијата Минг, го освоил градот по десетмесечна опсада и ја уништил кралската палата и наметнал страшни давачки врз отпадничкиот град и истакнатите семејства.[5] И покрај тоа, за време на династиите Минг и Чјинг, Суџоу останал културно средиште со голема економска моќ, а воедно бил и најголемиот град во светот без статус на главен град. Повеќето од приватните градини во градот биле изградени во тоа време.
Во средината на XIX век,Тајпиншкото востание довело до губење на регионалното стопанско водство во корист на новосоздаденото пристаништеШангај. Исто така, каналскиот сообраќај бил маргинализиран поради развојот на железницата. Сепак, забавувањето на стопанскиот развој на градот имало благотворно влијание наспроти индустрискиот бум во 20 век и немал големи оштетувања на спомениците; особено се зачуваникласичните градини во Суџоу, познати низ целиот свет. За жал, многу од нив биле уништени за време на јапонската инвазија во 1938 година, но во раните 1950-ти години тие беа главно обновени.
На крајот на илјадалетието, поради брзиот стопански развој ширум Кина, имало многу прашања за заштитата на спомениците и природната средина, но туристичките атракции на градот останале недопрени.
Градот е познат по своите каменимостови,пагоди и внимателно направениградини од времето надинастијата Сунг (960 - 1279), благодарение на што станал главна туристичка атракција.Класичните градини во Сужоу се група од девет градини во градот кои се запишани насписокот на светско наследство наУНЕСКО во Азија, бидејќи ги вклучуваат „главните одлики на класичните кинески градини со изграден крајолик кој подражава природна сценографија на камења, ридови и реки со стратешки поставенипавилјони ипагоди, а со тоа и „со својот беспрекорендизајн, тие ја одразуваат длабоката метафизичка важност на природната убавина во кинеската култура“.[6] Затоа Суџоу често се нарекува „Венеција на Истокот“ или „Венеција на Кина“.[7][8][9]
Мостот Тонгги на улицата Шентанг.Главната дворана на храмот Чонгјуан„Капијата на Истокот“ во изградба во 2015 година.
Во Суџоу исто така се наоѓа исветското наследствоГолемиот Канал, односно две заштитени места: патот Пингџијанг и улицата Шантанг, во кои има десет стари камени градски порти и над 20 камени мостови преку 24 канали.
Од храмовите зачувани се:
Храмот Ханшан (寒山寺Hánshān Sì, буквално: „Храмот на студената планина“) е будистички храм од 6 век.
Храмот Сијуан (西园寺, буквално: „Храмот на западната градина“) е будистички храм од династијата Јуан (14 век) и се наоѓа западно од „Висечката градина“ (留園 Лиу Јуан) од 16 век. .
Храмот Суанмиаогуан (玄妙观 Xuánmiào Guàn, буквално: „Храмот на тајните“) етаоистички храм во центарот на Стариот град кој бил основан во 276 година и повторно изграден во 12 и 18 век.
Храмот Лингјаншан (灵岩山寺 Línyànshán sì ) е будистички храм од 6 век на ридот Лингјан над Суџоу.
Храмот Чонгјуан (重元寺Chóngyuɑ́n Sì ) е будистички храм од времето на династијата Љанг (6 век) над езерото Јангченг. Неколку пати бил уништен и обновуван, последен пат во Културната револуција од 1960-тите, а повторно е изграден од 2003 година. Кога била отворена во 2007 година, нејзината главна сала била најголемата (2.400 m²) и највисоката (38 m) соба на храм во Кина.
Скромна градина на управителот (拙政園Џуоџенг Јуан)
Висечка градина
Јаворовиот мост и храмот Ханшан
Храмот Суанмиаогуан
„Капијата на Истокот“ (东方之门 Dōng fāng zhī mén ) еоблакодер висок 301,8 m на западниот брег на езерото Ѓинѓи од 2016 година.
Средиштетот на градот Суџоу, т.н. „Стар град“ одговара на округот Гусу, додека индустрискиот парк Суџоу (SIP) е на исток и зоната за развој на новата технологија Суџоу (Нов Округ Суџоу, SND) е западно од центарот. Суџоу е еден од најуспешните градови во Кина благодарение на растот на нејзините сателитски градови како што се: Куншан, Тајканг, Чангшу и Џанѓаганг, кои ѝ припаѓаат на префектурата Суџоу.
Според пописот од 2010 година, Суџоу имал 4.074.000 жители, со население од претежноКинези Хан и странски доселеници, главноКорејци (0,44%).[10] Службен јазик естандардниот мандарински кинески, иако многумина зборуваат и локален дијалект познат какосуџоунески, член на јазичното семејствотову. Населението на градот пораснало со невидена стапка од 6,5% помеѓу 2000 и 2014 година, што е највисока меѓу градовите со повеќе од 5 милиони луѓе.[11]
Индустриски парк Суџоу (SIP) на западниот брег на езерото Ѓинѓи.
Суџоу бил важно средиште на кинеската индустрија засвила и го задржал тој статус до ден-денес. Градот е дел од економската област на делтатаЈангце. Новата област Суџоу (SND) била основана во ноември 1992 година, а до 2007 година веќе имала над 13 милијардиамерикански долари ($) странски инвестиции.БДП по глава на жител на градот во 2006 година изнесувал 79.406 元 (околу 10.087 американски долари), со што Суџоу бил петти од 669 кинески градови. Денес, над 40 големи компании (од групацијата Fortune 500) работат во Суџоу НД.[13]
_-_West_Bank_of_Jin_Ji_Lake.jpg)
