Мезопланетите сетела со планетарна маса помала одМеркур, но поголема одЦерера. Терминот прв го употребилИсак Асимов. Ако големината се одредува прекуекваторскиот полупречник, мезопланетите треба да имаат приближен полупречник од 500 до 2.500 километри.
Терминот е прв пат го употребил Асимов во својотесеј „Што ни кажува името ", објавен воЛос Анџелес Тајмс (анг:Los Angeles Times) во доцните 1980-ти.[1]
Асимов истакнал декаСончевиот Систем има многу планетарни тела, а границата на поделба на „големите (главните) планети“ одпомалите планети била произволни. Асимов истакнал дека има голем јаз во големината помеѓу Меркур (најмалото планетарно тело кое несомнено се сметало за голема планета) и Церера (најголемото планетарно тело кое несомнено се сметало помала планета). Само едно планетарно тело познато во тоа време,Плутон, влегува во тој јаз. И наместо произволно да се одлучува дали Плутон припаѓа на големите или малите планети, Асимов предложил секое планетарно тело што по големината влегува во јазот меѓу Меркур иЦерера да се нарече мезопланета, затоа штона грчки мезос (mesos) значи „средина“.
Денес, според оваа дефиниција мезопланети би биле: Плутон,Ерида,Хаумеја,Макемаке,Гунггунг,Квавар, веројатноСедна, а можеби иОрк .