Ангола, официјалноРепублика Ангола (португалски:República de Angola;конгоански:Repubilika ya Ngola), е земја во јужнаАфрика и се граничи соНамибија на југ,Демократска Република Конго на север иЗамбија на исток. Државата се наоѓа на западниот брег наАтлантскиот Океан. ЕнклаватаКабинда се граничи соРепублика Конго и со Демократска Република Конго. Ангола била португалска колонија одXVI век до1975 година. По осамостојувањето, Ангола била сцена на интензивна граѓанска војна од1975 до2002. Оваа земја е втора по големина производител нанафта идијаманти воПотсахарска Африка, и покрај тоа, животниот век и смртноста на новороденчињата се меѓу најлошите во светот. Според Меѓународниот монетарен фонд, повеќе од 4 милијарди долари во нафтени приходи се исчезнати од Ангола во 2000-тите. Во август2006 година, бил потпишан мировен договор со фракцијата наFLEC, сепаратистичка герилска група од Кабинда, кој сè уште е активен. Околу 65% од нафтата на Ангола потекнува од тој регион.
Ангола е држава во југозападниот дел наАфрика.Португалија го истражувала регионот и основала населби и градски подрачја. Во1482 година португалската експедиција на морепловецотДиогу Кана ги открила бреговите на денешна Ангола. Денешната престолнинаЛуанда била основана одПауло Диjас де Ноаис во1576 година. Територија била колонија од1655 година и Ангола била позната како покраина на Португалија до1951 година. До средината наXIX век, главната политика на португалците во Ангола главно била насочена кон трговијата со робови. Според некои проценки, во период од 300 години, од земјата биле изнесени повеќе од 5.000.000 робови, главно за намените наБразил. Кон крајот наXIX век започнале преговори околу оцртувањето на денешните територии на земјата. Овие преговори главно биле водени помеѓу Португалија,Белгија,Германија иАнглија.
Во текот на1950 година, во земјата избувнале првите востанија. Како едно од најголемите антипортугалски востанија било онаа од1961 година, на чие чело застаналХолденом Роберто. Така бил означен почетокот на војната за независност. По војната за независност на Ангола (1961-1974), кој завршил со воен удар воЛисабон, Ангола станала независна од Португалија, и на11 ноември1975 година бил склучен договор.
Со 1.246.620 км2, Ангола е дваесет и трета земја по големина во светот. Таа е слична со големината наМали и е речиси двојно поголема од големината на американската државаТексас, или пет пати од областа наОбединетото Кралство. Ангола се граничи соНамибија на југ,Замбија на исток,Демократска Република Конго на североисток и соАтлантски Океан на запад. ЕксклаватаКабинда, исто така, се граничи соРепублика Конго на север. Главниот град на Ангола,Луанда, лежи на атлантскиот брег во северозападниот дел на земјата. Анголската просечната температура на брегот е 16°C во зима и 21°C во текот на летото.
Mотото на Ангола еVirtus Unita Fortior,латински изразот што значи „Доблеста е посилна кога сме обединети.“ Извршната власт е на владата и е составена од претседател, премиер (во моментовПауло Касома) и Советот на министрите. Со децении, политичката моќ е концентрирана во претседателството. Советот на министри, составени од сите владини министри и заменици министри, редовно се состанува за да разговараат за прашања на политиката. Гувернерите на 18 провинции се назначуваат од страна и служат на задоволство на претседателот. Уставниот закон од1992 година за воспоставување на црти на широка влада ги опишува структурата и правата и обврските на граѓаните. Правниот систем е заснован на португалското иобичајното право, но е слабо и фрагментирано. Врховниот суд служи како апелационен трибунал.
На парламентарните избори одржани на5 септември2008 година, МПЛА била победничка партија со 81% од гласовите. Најблиску опозициска партија билаUnita со 10%. Овие избори се првите од1992 година.
Економијата на Ангола поминала низ период на трансформација во последниве години, движејќи се од неред предизвикан граѓанската војна па до најбрзо растечка економија воАфрика и една од најпознатите во светот.
Растот е речиси целосно управуван од зголемувањето на производството на нафта, кое надминало 1,4 милионибарели на ден (220.000 м³ годишно) во крајот на2005 година и се очекува да се зголеми на 2 милиони барели на ден (320.000 м³ / г) од2007 година. Контролата над нафтената индустрија е консолидирана во групацијаСенангол која е во сопственост на владата на Ангола. Во декември2006 година, Ангола била примена како членка наОПЕК. Економија имала раст од 18% во 2005 година, 26% во 2006 и 17,6% во 2007 година и се очекува да остане над 10% до крајот на оваа деценија. Безбедноста, произлезена со мировниот договор од 2002 година доведе до преселување на 4 милиони раселени лица, со што ќе резултира со големо зголемување на земјоделското производство.
Населението на Ангола е составено одОвимбунду со 37%,Кимбунду 25%,Баконго 13%, мешани 2%, Европејци 1%, и 22% од "други" етнички групи.
Се проценува дека Ангола била домаќин на 12.100 бегалци и 2.900 лица кои бараат азил до крајот на 2007 година. 11.400 од овие бегалци биле првично од Демократската Република Конго (Конго-Киншаса), кои пристигнале во 1970-тите.
Португалски јазик се зборува како прв јазик од страна на 60% од населението. Присутноста на португалскиот јазик е поради силното влијание на Португалија и Бразил, што не е истиот случај со Мозамбик, каде се зборуваат локалните јазици.
Христијанството е главната религија во Ангола со 53 проценти од населението. Од христијаните во Ангола, 72% се римокатолици и 28% се припадници на други христијански групации. 47% од населението има свои локални религии.
Португалија владеела со Ангола околу 400 години и двете држави делат слични културните аспекти: јазик (португалски) и религија (римокатолички христијанството). Локалната анголска култура е синтетизирана со португалската култура. Во покраината Мошико повеќе од 10.000 лица зборуваат шпански (околу 4,34% од населението на оваа покраина) и тоа се должи на присуството накубанските војници за време на граѓанската војна во Ангола (1975-2002).
.svg)