Аспе дипломирал на Висока Нормална Школа во Кашан (École Normale Supérieure de Cachan) денес дел одУниверзитетот Париз-Сакле). Тој докторирал во 1971 година на Институт за Оптика за постдипломски студии на Универзитетот Орсеј. Потоа предавал три години воКамерун како замена за тогашната задолжителна воена служба.[9]
Во раните 1980-ти, додека работел на својот докторат (теза за хабилитација),[10] тој ги извршил Беловите тест експерименти кои покажале дека претпоставенотодоведување до апсурд наквантната механика наАлберт Ајнштајн, Борис Подолски и Натан Розен, имено подразбира „привидно дејство на растојание“, всушност изгледа дека се реализира кога двечестички се одделени со произволно големо растојание. Корелацијата помеѓубрановите функции на честичките останува, сè додека тие некогаш биле дел од истата ненарушена бранова функција пред да се измери една од детските честички. Тој го одбранил својот докторат во 1983 година на Универзитетот Париз-Југ (денес дел од Универзитетот Париз-Сакле).[11]
Аспе добил почесен докторат од Универзитетот Хериот-Ват во 2008 година.[12]
Експериментите на Аспе, по првиот експеримент на Стјуарт Фридман и Џон Клаузер во 1972 година, се сметале за дополнителна поддршка на тезата дека нееднаквостите на Бел се прекршени во нејзината CHSH верзија, особено со затворање на форма на дупката во локалитетот. Сепак, неговите резултати не биле целосно убедливи бидејќи имало дупки што дозволувале алтернативни објаснувања што се во согласност со локалниот реализам.[13]
По неговата работа на Беловите нееднаквости, Аспе се свртел кон студии заласерско ладење на неутрални атоми и кондензати на Бозе-Ајнштајн во лабораторијата Кастлер-Бросел .[14]
Аспе бил заменик-директор на француската „голема школа“ Институт за Оптика за постдипломски студии до 1994 година. Тој е член на Француската академија на науките и Француската академија на технологии, како и професор наПолитехничка школа.
Ален Аспе на Универзитетот за технологија и економија во Будимпешта, 2013 година.Ален Аспе во Institut d'Optique, 4 октомври 2022 година.
Аспе бил избран за странски член на Кралското друштво (ForMemRS) во 2015 година.[15] Неговиот сертификат за избор гласи:
Во 2005 година, тој бил награден со златен медал од Националниот центар за научни истражувања, каде што е директор на истражување.Наградата Волф за физика за 2010 година им била доделена на Аспе, Антон Цајлингер и Џон Клаузер. Во 2013 година, Аспе бил награден и со Меѓународниот златен медал „Нилс Бор“ и со Медалот „Нилс Бор“ на УНЕСКО. Во 2011 година, бил награден со Медал на градот Париз. Во 2013 година, бил награден и со Наградата Балзан за квантна обработка на информации и комуникација. Во 2014 година, бил именуван за Офицер на Легијата на честа.[16]
Астероидот 33163 АленАспе, откриен од астрономите во Косолс во 1998 година бил именуван по него. Официјалниот документ бил објавен одЦентарот за мали планети на 8 ноември 2019 година(M.P.C. 118220).
Аспе ја добилНобеловата награда за физика за 2022 година заедно со Џон Ф. Клаузер и Антон Цајлингер „за експерименти со заплетканифотони, утврдување на прекршувањето на Беловите нееднаквости и пионерска квантна информатичка наука“.
На 26 јуни 2025 година, бил избран воФранцуската академија.
Ален Аспе потпишува една од своите публикации во Лион.
Introduction aux lasers et à l'optique quantique (со G. Grynberg & C. Fabre), Париз, ед. Елипси, 1997 година
Bose-Einstein Condensates and Atom Lasers (колекција), Лондон, изд. Пленум, 2000
Bose-Einstein Condensates and Atom Lasers (со Ф. Барду, Ж.-Ф. Бушо и К. Коен-Танунџи), Кембриџ, изд. Кембриџ Универзити Прес, 2002
Einstein aujourd'hui (со M. Le Bellac, M. Leduc, F. Bouchet & É. Brunet), Париз, ед. CNRS, 2005 година
Introduction to Quantum Optics: From the Semi-classical Approach to Quantized Light (со Г. Гринберг и К. Фабре), Кембриџ, изд. Кембриџ Универзити Прес, 2010
Single-Photon Generation and Detection: Physics and Application (колекција), Лондон, изд. Академик Прес, 2013
Einstein et les révolutions quantiques, Париз, ед. CNRS, 2019 година
Si Einstein avait su, Париз, ед. Одил Џејкоб, 2025 година
↑Aspect, Alain; Grangier, Philippe; Roger, Gérard (12 July 1982). „Experimental Realization of Einstein-Podolsky-Rosen-BohmGedankenexperiment: A New Violation of Bell's Inequalities“.Physical Review Letters. American Physical Society (APS).49 (2): 91–94.Bibcode:1982PhRvL..49...91A.doi:10.1103/physrevlett.49.91.ISSN0031-9007.
↑Aspect, Alain; Dalibard, Jean; Roger, Gérard (20 December 1982). „Experimental Test of Bell's Inequalities Using Time- Varying Analyzers“.Physical Review Letters. American Physical Society (APS).49 (25): 1804–1807.Bibcode:1982PhRvL..49.1804A.doi:10.1103/physrevlett.49.1804.ISSN0031-9007.
_(cropped).jpg)
.jpg)
