Јозеф Роф (германски:Joseph Roth, Бродиј,Австроунгарија, 1894 —Париз,Франција, 1939) — австрискиписател ипублицист.
.jpg)
Јозеф Рот е роден во малото место Бродиј воВолинија, ИсточнаГалиција, како син на сиромашнаЕврејка, додека својот татко никогаш не го видел. Благодарение на финансиската помош на неговите роднини завршилгимназија во Бродиј, а потоа студирал воЛавов и воВиена. Кога избувналаПрвата светска војна, Рот бил прогласен за неспособен за воена служба, но во 1916 година се пријавил како доброволец во војската и бил испратен на источниот фронт при што бил заробен од руската војска токму во Галиција. Војната ја поминал во заробеништво воСибир, а по нејзиното завршување се вратил во Виена, каде работел каконовинар. Потоа се преселил воБерлин и воФранкфурт каде се истакнал со своите фељтони и патеписни репортажи објавени во весникот „Франкфуртер алгемајне цајтунг“. Како дел од работата, во овој период тој многу патувал ширумЕвропа. Во 1933 година, тој се преселил во Австрија, а потоа воПариз, каде живеел во големасиромаштија при што билалкохоличар. Рот умрел во еднаболница за сиромашни во Париз.[1][2]
Во младоста, Рот бил приврзаник нареволуционерни,социјалистичко-анархистички идеи, додека подоцна завршил во крајно конзервативни идеи и застапувал некаков хабсбуршки легитимизам, бранејќи ги застаренитехабсбуршки идеали.[3]
Во Виена, Рот се запознал со познатиотесеист и критичарКарл Краус, кој извршил големо влијание врз младите луѓе воАвстроунгарија. Истовремено, таму ги создал своите први поетски творби. Во 1920-тите, Рот почнал да објавува поголеми прозни дела:романи,новели и поголемиесеи. Во неговите први романи, „Хотел Савој“ (1924), „Бунт“ (1924) и „Бегство без крај“ (1927) преовладуваат безнадежноста и немирот кои завршуваат со неуспех, разочараност и смрт. Подоцна, во 1930 година ја објавил книгата „Паноптикум“ која ги содржи неговите скици, статии и размислувања од неговите патувања низ големите европски градови. Истата година го објавил романот „Јов“ кој го претставува неговиот прв книжевен успех. Подоцна ги објавил романите: „Маршот на Радецки“ (1932), „Исповедта на убиецот“ (1936) и „Мајмунска гробница“ (1938) кој претставува продолжение на „Маршот на Радецки“.[4]
Некоиисторичари на книжевноста го сметаат Рот во предвесниците нанеореализмот и во лирските расположенинеоромантичари. Иако творештвото не Рот тешко може да се класифицира, сепак може да се каже дека тој е продолжувач на традицијата на виенскиот роман, но во неговите дела се препознава и влијанието на руските и на францускитереалисти од19 век, како и на древните еврејскилегенди. Во неговиот епски опус преовладува носталгијата по исчезнататаавстроунгарска монархија, а во неговите дела преовладува животниот став на луѓето од таа епоха кои знаеле да уживаат во животот. Притоа, сеќавањето на нивната лекомисленост е испреплетена со еврејската трагика и со космополитските чувства. Делото на Рот се наоѓа во средината нагротеската и тагата, меѓу сентименталноста и остроумноста. Благодарение на способноста да им одолее на чувствата, наспроти својот конзервативизам, Рот успеал да даде критичка слика на времето во кое живеел.[5]
