INerô naNerôna dia emperora rômana faha-5, anisan' ny Jolio-Klaodiana, izay nitondra teo anelanelan' ny taona 54 sy 68 taor. J.K. Teraka tamin' ny 13 na 15 Desambra 37 tao Antioma (Antium) ary maty ny 7 Jona 68 taoRôma izy. Nalaza tamin' ny fanenjehana ny Kristiana ity emperora ity.Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus no anarany amin' nyteny latina.
Ny vadiny dia i Klaodia Oktavia (latina:Claudia Octavia) sy i Popea Sabina (latina:Poppaea Sabina) ary i Statilia Mesalina (latina:Statilia Messalina).
Teraka tamin' ny 15 Desambra 37 tao Antioma i Nerô izay nomena ny anarana latina hoeLucius Domitius Ahenobarbus. I Kneio Domitio Ahenobarbo (latina:Cneius Domitius Ahenobarbus) sy i Agripina Zandriny (latina:Agrippina Minor) no ray aman-redreniny. Tamin' ny taona 49 dia nanambady ny emperora Klaodio I i Agripina ka tamin' ny taona manaraka an' io dia nadresy lahatra an' i Klaodio izy hanangana an' i Nerô ho zanany sady nanova ny anarany hoeLucius Domitius Claudius Nero.
Tamin' ny taona 53 dia nampanambady an' i Nerô ny zanany vavy atao hoe Oktavia i Klaodio avy eo nanendry azy ho mpandimby azy eo amin' ny fitondrana, ka nesoriny tsy ho mpandova fitondrana noho izany ny tena zanany atao hoe Britaniko (latina:Britannicus). Rehefa maty i Klaodio tamin' ny taona 54 dia nambara fa i Nerô, izay 17 taona tamin'izany, no emperora. Feno fandanjalanjana sy fandeferana ny dimy taona volalohany nitondran' i Nerô izay nampian' ireo mpiahy azy, dia i Boro (latina:Sextus Afranius Burrus) sy iSeneka (latina:Lucius Annaeus Seneca), na dia nanapoizina an' i Britaniko i Nerô.
Tamin'ny taona 59 dia nampamonoiny ny reniny (izay mety namono koa ny emperora Klaodio) izay nitsikera ny fitiavany an' i Pôpea Sabina (Poppaea Sabina). Tamin'ny taona 62 dia nisaraka tamin' ny vadiny Ôktavia izay nampamonoiny taty aoriana izy, ka nampakatra an' i Pôpea Sabina. Mety nopoizininy koa i Boro ary niala tsy ho mpanolo-tsaina azy i Seneka.
Tamin' ny taona 64 dia ny 2/3n' ny tanànan' i Rôma dia nirehitra nandritra ny nitoeran' i Nerô any Antikoma; nampangaina ho izy no nahavanona izany. Ataon' nyRain' ny Fiangonana ho mpanenjika voaloany ny Kristiana izy, araka ny lahatsoratra tsy dia tena mazava nataon' i Soetonio (latina:Caius Suetonius Tranquillus) sy i Takito (latina:Publius Cornelius Tacitus). Nanome trano ny tsy manan-kialofana izy sady nanamboatra ny fiarovana ny tanàna amin' ny fahamaizana. Ny fanorenana nataony sy ny fanomezana fialam-boly ary ny fizarana sakafo amin' ny vahoaka dia nantohan' ny fandrobana ny fananan' ny mponin' iItalia sy any amin' ny faritany. Tiany ny ho mpanakanto (pôeta, mpihira mpitendry zava-maneno), mpikarakara fifaninanana fanatanjahan-tena syzavakanto maro hafa, ary ny hatao hoe mpahita.
Nandritra izany fotona izany dia nandalo fahasahiranana lehibe nyEmpira Rômana. Nataony ho fanjakana mpanelanelana azy amin' nyPartiana fahavalony iArmenia, tamin' ny alalan' ny adin-tafika nandaniam-bola nefa tsy nahitam-pahombiazana. Nipoitra ny fikomiana tanyBritaina Lehibe tamin' ny taona 60 sy 61 sy tanyJodea teo anelanelan' ny taona 66 sy 70.
Tamin' ny taona 65 dia nikononkonona ny hamono an' i Nerô i Kaio Kalpornio Pisô (latina:Caius Calpurnius Piso); novonoina ny olona miisa 19 voarohirohy tamin' izany raharaha izany, ka anisany i Seneka sy ny poeta Lokàno (latina:Marcus Annaeus Lucanus). Voatantara koa fa maty tamin' ny taona 65 noho ny herisetra nataon' i Nerô taminy i Pôpea tamin' ny nanambadian' ny emperora an' i Mesalina (Statilia Messalina) rehefa nampamonoina ny vadin' i Mesalina.
Tamin' ny taona 68 dia nikomy tamin' i Nerô ny antokon-tafika anyGalia sy anyEspaina, ka nahatonga azy handositra an' i Rôma. Nanambara ny Loholom-panjakana (Senatus) fa fahavalom-pirenena i Nerô, koa dia namono tena ny emperora tamin' ny 11 Jona 69, natrehin' ny mpitan-tsorany atao hoe Epafrôdito (latina:Tiberius Claudius Epaphroditus).
