La parollamel la vegn dellatin "melem", e l'è comuna a tutt ilengov romanz (italian:miele;frances,spagnoeu,asturian earagones:miel;catalan,galizian eportoghes:mel;ligur:amê;normann:mié;ocitan:mèl;romen:miere;aromen:ñiari;sardegnoeu esicilian:meli). In lombard, catalan, spagnoeu e alter lengov romanz ocidentai, la parolla l'è al feminil, in alter inveci al masculin.
El termen, a bon cunt, l'è de origin indoeuropea: el troeuvom in de l'ittita milit, in del grech méli, in de l'albanes mjalit, in l'armenmeghr e in dilengov celtegh (bretonmel,gallesmêl,scozzes eirlandesmil). A troeuvom ona parolla compagna anca in dilengov slav (mëdomed), de indove l'è passaa anca in dilengov baltegh (medus), in l'eston (mesi) e in de l'ungheres (méz). A troeuvom l'istessa parolla anca in delgoteghmiliþ, che però el s'è minga conservaa in dilengov germanegh del dì d'incoeu, che partissen de la radisa *hunagam[1], che l'è comuna anca alcurdhingiv.
