dich /dɪç/ (liaison: /dɪʝ/)

1. (accusatief/datief/reflexief, twieëdje persoean, inkelvaad) objeksvorm vandoe

Raod

Dit waord wuuert neet gebroek veuren toestandj worin get neet aop is; det is "toe".

Ieërehaer waas "dich" allein d'n akkuzatief-reflexief naeve "deer" innen datief.

"dich" wuuert in 't Mofers noeatj gebroek es óngerwerp van 'ne zats.

Aafbraeking

• dich

Variaasje

• ↓diche (benaodrök)

Aafleijinge

• dichzelf

Zagswies

• Dae(n) se-n achter dich neerdrejts, dae is van dich.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre:Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 100.