Vicus parvusWeston (scilicet "fundus occidentalis", quod nomen alia compita plura huius regionis habent; agnomine Latino "super Mare" ab episcopo quodam causa discretiva addito), in paroeciam saeculo XIII elevatus, ab omnibus fere ignotus est nisi quodlapis calaminaris(en) e monte adiacentiWorlebury ab anno circiter 1560 effossa est.[1] Ad litoraManicae Bristoliensis positus, aeri salubri fruens, solem occidentem spectans, saeculo XVIII exeunte Weston locum otiosum fit: iam anno circa1773Anna More(en) scriptrix hic ad salutem recreandam venit et in paroeciaUphill morabat. Subito saeculo XIX ineunte augeri coepit: ad Weston mox conveniebant et breve spatium degebant familiae modestioresBristolienses, ab anno1841 per viam ferream iter facientes: ferrivia enim a BristolioExoniam tendens nuper perfecta est, designatoreIsambardo Kingdom Brunel qui his annis in Weston-super-Mare habitabat. TaliterCardiffensesNoviburgensesque,navibus traiectoribus trans Manicam profectae, admolem Birnbeck anno1867 architectoEugenio Birch perfectam descendebant.
Moles maior (Grand Pier) anno 2018 lucis ope picta
Regiones urbanas novas rapidius creaverunt aedificatores et architecti, stilo vel stilisVictorianis laborantes, quorum princepsIohannes Price apud Weston-super-Mare habitabat.[2] Altera moles deversoria e media urbe proiecta, nomineGrand Pier, anno1903 inaugurata est.
[John Whereat],Whereat's New Hand-book to Weston-super-Mare and its neighbourhood. Weston: J. Whereat, 1855? (Textus apudGoogle Books)
[John Whereat],Rambles about Weston-super-Mare and its neighbourhood: The Visitor's Guide to Uphill, Bleadon, Lympsham, South Brent and Burnham. Weston: J. Whereat, 1847? (Textus apudGoogle Books)
C. E. Wilson; Ernest E. Baker, ed.,Somersetshire Dialogues, or Reminiscences of the Old Farm House at Weston-super-Mare. Weston-super-Mare: Robbins, 1882Textus