Tyros,[1] siveTyrus (Arabice صورṢūr, Phoenicie: 𐤑𐤅𐤓Ṣur, Hebraice צֹר vel צוֹרTsôr, Graece Τύρος), est urbsLibani circiter 130 000 incolarum. Fuit insula in regione Libani quam Alexander ille Magnus coniunxit cum terra continenti faciens pontem maximum lapidibus et lignis.
Tyros est urbs antiquissima aPhoenicibus condita, e quaDido regina, mortuo Sichaeo marito manu fratris sui, saeculo circa 12 a. Ch. ad litora Africae aufugisse dicebatur et Carthaginem condidisse, ubi, cumAeneam eTroia profugum hospitio donasset eiusque amore, opereVeneris eiusque filii,Cupidinis, capta esset, ab eodem, qui Iove imperante ad Italicam oram urbem, unde originem captura esset Roma, conditum ibat, relicta, rogum funebrem sponte construxit et ascendit seseque in gladium ipsius Aeneae proiciens mortem voluntariam conscivit. Quam rem Romani postea causam putabant — vel putare praetendebant — irae atque inimicitiarum Carthaginiensium, quibuscum tribus bellis decertaverunt, dum Carthaginem funditus everterunt. Per tot saecula urbi Tyro Carthaginienses ut metropoli suae honores tribuebant communibusque deis immolabant.Ipsam urbem Tyrum Romani anno193 igni vastaverunt et anno198 caput provinciaeSyriae Phoenices fecerunt.
Tyrii prosperitatem e navibus et nautarum sollertia, necnon e vestibus purpura tinctis (nam hoc genere concharum proximum litus abundabat) semper traxerunt. Itaque quamquam saepe terrae motibus convulsa et abAlexandro Magno vi expugnata et direpta civitas semper ita valuit ut reviresceret. Et potentiam suam maxime ostendit dum longinquas et pollentes colonias deducit, inter quas clarissimae fuerunt Carthago etGades, adoceanum Atlanticum extraColumnas Herculis positae. Praecipuus deus ab incolis colebatur 'Hercules', id est Melqart.
