Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Jump to content
VicipaediaLibera encyclopaedia
Quaerere

Theophrastus

Haec pagina est honorata.
Latinitas bona
E Vicipaedia
Wikidata Theophrastus
Res apudVicidata repertae:
Theophrastus: imago
Theophrastus: imago
Nativitas:371 a.C.n.;Eresus
Obitus:287 a.C.n.;Athenae
Patria:Athenae antiquae

Theophrastus,Graece Θεόφραστος (natusEresi anno fere371 a.C.n.; mortuus anno fere287 a.C.n.) fuitphilosophusrerumque naturalium quaesitor etscholarchesGraecus, successorAristotelis inLyceo. A magistro ipso Aristotele θεόφραστοςcognominatus est, "siquidem et Theophrastusdivinitate loquendi nomen invenit" (Cicero,Orator 19); "nam in Theophrasto tam est eloquendi nitor ille divinus ut ex eo nomen quoque traxisse dicatur" (Quintilianus,Institutio oratoria 11.1).

De vita

[recensere |fontem recensere]
Statua recens Theophrasti, alteriusLycei scholarchae (Hortus Botanicus Panormitanus)
Historia plantarum: editio anni 1644

Nomine nativoTyrtamus, patre Melanta fullone,[1]Eresi in insulaLesbo natus est.[2] IuvenisAthenas petivit ubi discipulus fit ab initioPlatonis, mox autemAristotelis. Inter annos347 et344 a.C.n. cum Aristotele itinera faciensAssi etStagirae degit. Aristotele Athenis anno fere323 a.C.n. effugo atque mox in insulaEuboea mortuo, Theophrastum opus a magistro relictum suscepisse liquet. Auctori multorum de rebus philosophicis scientificisque librorum successor, ipse libros etiam plures conscripsit, brevissimos autem cum longioribus intermixtos. Theophrastum iam vetulum lectica circumferri solitum; anno aetatis quinto et octogesimo mortuum;[3] pompam eius funebrem Athenienses omnes pedibus consecutos esse ait Diogenes Laertius.[4]

Athenaeus ex Hermippo "Theophrastum" refert "ad horam condictam inPeripaton ire solitum, corporis nitido et exacto cultu, illicque sedentem cum verba faceret, orationem sic instituere ut nullum gestum praetermitteret, nullam figuram corporis argumento convenientem. Itaque helluonem et gulosum cum aliquando imitaretur, exerta lingua labra circumlinxisse."[5] Uxorem nullam duxisse traditur. Diogenes Laërtius auctor est Nicomachum Aristotelis filium amasium Theophrasti fuisse, fonte non citato.[6] Epistulas inter se mittebant Theophrastus regesqueCassander etPtolemaeus I.[7]

Inter discipulos Theophrasti numeranturMenander comicus,[8]Erasistratus medicus,[9] Polystratus Atheniensis "Etruscus" cognominatus,[10] LysimachusAttali regis parasitus,[11] Pompylus Theophrasti servus,[12]Lynceus Samius epistolographus amicusque eiusHippolochus et fortasseDuris Samius Lyncei frater.[13]

Inter contubernales, qui cum eo discipuli fuerunt Aristotelis, numerare licetNeleus Scepsius infra memoratus[14] etCallisthenes, de cuius morte opus scripsit nobis non servatumCallisthenes sive de dolore. Aristoteles dixisse dicitur de Callisthene et Theophrasto "hunc freno, illum egere calcaribus" quod Theophrastus pro acumine ingenii cuncta facillime assequeretur, Callisthenes tardus esset ingenio.[15] Theophrastum cognovisseAlexandrum regem, celeberrimum Aristotelis discipulum, probabile est, indice trivialiHieronymum Rhodium in epistula quadam rettulisse e scripto vel colloquio TheophrastiPhilippum etOlympiam subdubitavisse ne Alexander effeminatus et ad venerem impotens foret,[16] indice graviori scientificos expeditionis Alexandri participesres botanicas utilissimas repperisse quae in libris Theophrasti botanicis recitantur.[17]

De successione scholae et scholarcharum

[recensere |fontem recensere]

De successionibus Lycei seu scholae Peripateticae res non easdem sed magna parte inter se congruentes narrantDiogenes Laertius,Aulus Gellius,Athenaeus,Strabo. Hic enim debibliothecae Aristotelis fortuna disserit: Aristotelem libros suos scholamque suam Theophrasto, Theophrastum libros tam Aristotelis quam sui ipsiusNeleo tradidisse, discipulo amborum, qui bibliothecam totam ad locum suum natalemScepsin removit et posteris suis reliquit, hominibus indoctis, qui libros reclusos putrescere multos annos sinebant.[18] Athenaeus autem auctor est Neleum bibliothecam omnem regiPtolemaeo Philadelpho vendidisse;[19] quae relatio minime cum historia Strabonis consonat, maxime autem cum asseveratione eiusdem, alio modo aegre accipienda, Aristotelem conlectionem et ordinem bibliothecarum regibus Aegyptiis docuisse.[20]

Diogenes Theophrastum adiuvante amicoDemetrio Phalereo hortum adquisisse adseverat,[21] testamento Aristotelis citato quo debibliotheca horto schola nihil scribitur. Diogenes testamentum deinde Theophrasti citat quo libros suos omnes Neleo, hortum autem amicis suis legat rite enumeratis "si philosophizare velint", videlicet Hipparcho, Neleo,Stratone, Callino, Demotimo, Demarato, Callisthene, Melantae, Pancreonte, Nicippo.[22] Athenaeus Theophrastum ad conventiculum (σύνοδον) philosophicum pecuniam legavisse refert.[23]

Duo testamenta a Diogene Laertio relata successiones scholarcharum non praescribunt, sed inter curatores familiae Aristotelis nominatur Theophrastus; inter curatores testamenti Theophrasti nominatur "Strato Lampsacenus Arcesilae filius" qui scholarcha post Theophrastum fuerit.[24]Aulus Gellius anecdoton tradit de Aristotelis morituri successione: sectatores huius oravisse ut ipse deligeret successorem: certantes duo praecipuos fuisse Theophrastum Lesbium et Menedemum Rhodium: Aristotelem vinumLesbiumRhodiumque postulavisse, hocque primum degustavisse. "'Firmum' inquit 'hercle uinum et iucundum;' petit mox Lesbium, quo item degustato: 'utrumque' inquit 'bonum, sed ἡδίων ὁ Λέσβιος'" [scilicet 'Lesbium dulcius est']. "Id ubi dixit, nemini fuit dubium, quin lepide simul et uerecunde successorem illa uoce sibi ... delegisset."[25]

De operibus scriptis

[recensere |fontem recensere]
Historia plantarum, 1549
Hodie servata
  • Characteres (Χαρακτῆρες)
  • Historiae plantarum libri IX (Περὶ φυτῶν ἱστορία)
  • De causis plantarum libri VI (Περὶ φυτῶν αἰτιῶν)
  • Metaphysica (Τὰ μετὰ τὰ φυσικά) — hic libellus inde a Ross et Fobes (1929) non fragmentum sed opusculum integrum a viris doctis esse creditur
Deperditorum scriptorum excerpta et fragmenta
  • De sensu et sensibilibus (Περὶ αἰσθήσεως καὶ αἰσθητῶν)
  • De lapidibus (Περὶ λίθων)
  • De igne (Περὶ πυρός)
  • De odoribus (Περὶ ὀσμῶν)
  • De ventis (Περὶ ἀνέμων)
  • De signis tempestum (Περὶ σημείων ὑδάτων καὶ πνευμάτων καὶ χειμώνων καὶ εὐδιῶν, quod verbaliterDe signis pluviarum, ventorum, tempestatis et serenitatis)
  • Da lassitudine (Περὶ κόπων)
  • De vertigine (Περὶ ἰλίγγων)
  • De sudore (Περὶ ἱδρώτων)
  • De animi defectione (Περι λειποψυχίας)
  • De nervorum resolutione (Περὶ παραλύσεως)
  • De piscibus in sicco degentibus (Περὶ ἰχθύων τῶν ἐν τῷ ξηρῷ διαμενόντων)
  • Fragmenta minora
Deperdita

Notae

[recensere |fontem recensere]
  1. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.36 (textus Graecus)
  2. Strabo,Geographica 13.2.4 [618]
  3. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.41. Anno nono et nonagesimo etiam vivebat si praefatioCharacterum fidem meret, sed spurium esse confitetur. Anno septimo et centesimo obiit secundum Eusebium.
  4. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.41, de lectica citatis tam Favorino quam Hermippo, qui rem ex Arcesilai Pitanaei epistulam ad Lacydem Cyrenensem sumpserit.
  5. Athenaeus,Deipnosophistae 21a
  6. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.38
  7. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.37
  8. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.36
  9. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.57
  10. Athenaeus,Deipnosophistae 607f
  11. Athenaeus,Deipnosophistae 252c
  12. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.36, 54
  13. Athenaeus,Deipnosophistae 337d, cf. 100e, 128a, 130d, sed de Duride ambiguitur: videA. Dalby, "The Curriculum Vitae of Duris of Samos" inClassical Quarterly vol. 41 (1991) pp. 539-541
  14. Strabo,Geographica 13.1.54 [608-609]
  15. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.39
  16. Athenaeus,Deipnosophistae 435a
  17. Vide Hugo Bretzl,Botanische Forschungen des Alexanderzuges (Lipsiae: Teubner, 1903Textus apud archive.org); W. T. Stearn, "The Earliest European Acquaintance with Tropical Vegetation" inGardens' Bulletin, Singapore vol. 29 (1936) pp. 13-18
  18. Strabo,Geographica 13.1.54 [608-609].
  19. Athenaeus,Deipnosophistae 3a
  20. Strabo,Geographica 13.1.54 [608].
  21. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.39
  22. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.11-16, 51-57
  23. Athenaeus,Deipnosophistae 186a
  24. Diogenes Laertius,Vitae philosophorum 5.12, 57-58
  25. Aulus Gellius,Noctes Atticae 13.5

Bibliographia

[recensere |fontem recensere]
Editiones operum fere omnium
Editiones operum minorum
  • 1552 :Theophrasti De igne. Lutetiae:Adrianus Turnebus(Latine)Textus apud Monacenses
  • 1557 :Aristotelis et Theophrasti scripta quaedam, quae vel nunquam antea, vel minus emendata quam nunc, edita fuerunt. Parisiis: Henricus StephanusTextus apud Monacenses
  • 1605 : Daniel Furlanus,Adrianus Turnebus, interprr.,Theophrasti Eresii, Peripateticorum post Aristotelem principis, pleraque antehac Latine nunquam, nunc Graece et Latine simul edita. HanoviaeTextus apud Monacenses (De lapidibus,De signis pluviarum, ventorum, tempestatis, serenitatis,De igne,De odoribus,De sudoribus,De vertigine,De lassitudinibus,De piscis in sicco degentibus,De animalibus quae colorem mutant,De nervorum resolutione,De animi defectione,De animalibus quae repente apparent,De animalibus quae dicuntur invidere,De melle,Characteres; LiberDe innato spiritu Aristoteli attributus)
  • 2003 : William W. Fortenbaugh, Robert W. Sharples, Michael G. Sollenberger, edd.,Theophrastus of Eresus: On Sweat, On Dizziness, On Fatigue. Lugduni Batavorum: Brill.ISBN 90-04-12890-5
Bibliographica
  • Charles B. Schmitt, "Theophrastus" in P. O. Kristeller, ed.,Catalogus Translationum et Commentariorum: Medieval and Renaissance Latin translations and commentaries vol. 2 (Vasingtoniae, 1971) pp. 239-322
De fontibus
  • William W. Fortenbaugh, Pamela M. Huby, Richard W. Sharples, Dimitri Gutas, edd.,Theophrastus of Eresus: Sources for his life, writings, thought, and influence. 2 voll. Lugduni Batavorum: Brill, 1992
  • J. M. van Ophuijsen, M. van Raalte,Theophrastus. Reappraising the Sources. New Brunswick Novae Caesareae: Transaction, 1998 (Paginae selectae apudGoogle Books)
De vita
  • William W. Fortenbaugh, Pamela M. Huby, Anthony A. Long, edd.,Theophrastus of Eresus: on his life and work. New Brunswick Novae Caesareae, 1985
  • Costas A. Thanos, "The Geography of Theophrastus' Life and of his Botanical Writings" in A. J. Karamanos, C. A. Thanos, edd.,Biodiversity and natural heritage in the Aegean. Proceedings of the conference ‘Theophrastus 2000’ (Athenis, 2000?) pp. 23-45
  • Carolus Gottlob Zumpt,Über den Bestand der philosophischen Schulen in Athen und die Succession der Scholarchen. Berolini: Dümmler, 1843Textus apud archive.org
De operibus
Si plus cognoscere vis, vide etiamHistoria plantarum (Theophrastus)#Bibliographia.
  • Edmond Barbotin,La théorie aristotélicienne de l'intellect d'àprès Théophraste. Lovanii, 1954
  • Innocentius M. Bochenski,La logique de Théophraste. Friburgiae, 1947
  • W. W. Fortenbaugh, R. W. Sharples, edd.,Theophrastean Studies on Natural Science and metaphysics, Ethics, Religion and Rhetoric. New Brunswick Novae Caesareae: Transaction Books, 1988
  • Giancarlo Movia,Anima e intelletto: ricerche sulla psicologia peripatetica da Teofrasto a Cratippo. Patavii, 1968
  • Hans Poppelreuter,Zur Psychologie des Aristoteles, Theophrast, Strato. Lipsiae: Teubner, 1892Textus apud archive.org
  • Gustav Senn,Die Entwicklung der biologischen Forschungsmethode in der Antike und ihre grundsätzliche Förderung durch Theophrast von Eresos. Aarau: Sauerländer, 1933 (Veröffentlichungen der Schweizerischen Gesellschaft für Geschichte der Medizin und der Naturwissenschaften. vol. 8a)
  • Stephen White, "Opuscula and Opera of Theophrastus" in W. Fortenbaugh, Georg Wöhrle, edd,On the Opuscula of Theophrastus (Stutgardiae: Steiner, 2002) p. 9 ff.
  • Arnaud Zucker, "Théophraste à mots découverts: sur les animaux qui mordent ou piquent selon Priscien" in Danièle Auger, Étienne Wolff, edd.,Culture classique et christianisme. Mélanges offerts à Jean Bouffartigue (Lutetiae: Picard, 2008) pp. 331-340CAIRN
Aliae encyclopaediae

Nexus interni

Nexus externi

[recensere |fontem recensere]
Vicimedia Communia plura habent quae adTheophrastum spectant.
Lexica biographica:  Gran Enciclopèdia Catalana •Deutsche Biographie •Treccani •Store norske leksikon •Большая российская энциклопедия • •Internet Encyclopedia of Philosophy •IPNI


Siglum eiusnominibus botanicis subscriptum est "Theophr." (apudIPNI reperiendum)


De hac pagina

Haec paginafuitpagina mensisIunii2024.

Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Theophrastus&oldid=3873227"
Categoriae:
Categoriae celatae:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp