Opus occidentale (Germanice:Westwerk) est pars quarundam ecclesiarum, quiMedio aevo (imprimis) in regionibusSacri Romani Imperiiopere Romanico aedificatae sunt.
Opus occidentale saepius in litteris Latinis[1][2] invenitur partem ecclesiae occidentalem denotans. Terminus technicus „Westwerk“ (vox Latin opus occidentale in Theodiscum versa) primo a Ioanne Bernhard Nordhoff anno 1873 ad frontem vel opus occidentale ecclesiae cathedralisMindensis et anno 1888Corbeiae novae adhibitum est. Anno 1929 vox ab Aloysio Fuchs definita est[3].
TemporeCarolingorumbasilicis in parte occidenti spatia conclaviaque addita sunt. Postea hoc opus occidentale aliis cum generibus frontium coniunctum est. Non solum sed imprimis inSaxonia aedificium estnave ecclesiae altius rectangulareque repagulo simile, qua re haec forma peculiaris inarchitectura nomine Theodisco "Westriegel" (repagulum occidentale) appellatur.
Opus occidentale navi antepositum propria est aedificii pars plerumque tribus turribus, media turri operi supraposita. In imo opere estatrium, in superiore parte spatium ad navem ecclesiae apertummatroneis circumdatum. Aedificia postera tabulatione et turri media carent.
Opus occidentale non solum frons est navem concludens, sed aedificium proprium cum spatiis internis, quae utilitatem habent. Usque adreformationem Cluniacensem locus officiorum aut iudicii in usu erat, posteaimperatorem repraesentavisse videtur, cui a superiore positione in matroneo versus navem ecclesiae apertamliturgiae interesse licebat. Inde opera occidentalia in ecclesiismonasteriorum et interdum in ecclesiis cathedralibus inveniuntur, numquam inparoeciis.
