Movatterモバイル変換

[0]ホーム
URL:

Jump to content
VicipaediaLibera encyclopaedia
Quaerere

Oceanus Pacificus

Haec pagina est honorata.
E Vicipaedia
Hemisphaerium orbis terrarum Oceanum Pacificum ostendit.

Oceanus Pacificus[1] est maxima et altissima exoceanicisTelluris divisionibus. Patet abOceano Arctico inregionibusseptentrionalibus adOceanum Australem etAntarcticam inaustralibus, abAsiaAustraliaque inoccidentalibus, adAmericas inorientalibus finitimus.

Solis occasus superoceanum anteComitatum Monterey,Californiae.

Circa 169.2 millioneschiliometrorum quadratorum insuperficie, haec maximaOceani Mundi pars—et vicissimhydrosphaerae pars—circa 46 centesimasaquatilis Terrae superficiei et circa 30 centesimas totius superficiei contegit, maior quam quaelibetterra emersa.[2]Aequator oceanum dividit inOceanum Pacificum Septentrionalem etOceanum Pacificum Australem,duabus regionibus exceptis:insulaeGalápagos etInsulae Gilbertenses, cumaequatorem varicent, omnino intra Oceanum Pacificum Australem ageologisanthropologisque habentur.[3]Fossa Mariannensis, in Pacifico occidentali, est imus locus in Pacifico et orbi terrarum, qui ad circa 10 911 m altus appropinquat.[4]

Haecpellicula abastronautisExpeditionis 29 inStatione Spatiali Internationali cum aMedio Oriente ad Oceanum Pacificum Australem transiret facta est.

Pomponius Mela,De situ orbis (3.7), etPlinius,Naturalis historia (6.20), hasaquasOceanum Eoum ('Oceanum Orientalem' seu 'Oceanum Aurorae') appellaverunt.Oceanus praeterea apudPlinium (Naturalis Historia, 6.15)Oceanus Sericus nominatur.

Oceanus Pacificus abEuropaeissaeculo sexto decimo ineunte visus est, primum abVasco Balboa,exploratoreHispanico, quiIsthmum Panamensem anno1513 transivit etoceanumMare Australe (HispaniceMar del Zur velMar del Sur)nominavit. Oceanus Pacificus suum nomen hodiernum accepit cumFerdinandus Magellanus, exploratorLusitanus, per suam expeditionemcircumnavigationis hunc oceanum post proficiscendum exOceano Atlantico Australi,hieme "tumultuoso" anno1520 navigans, secundosque incidensventos cum oceanum attingeret, oceanumMare Pacificum appellaret.[5][6] Magellanus, praefectus parvae classi Hispanicaequinquenavium, quaeCarolus I,Rex Hispaniae,[7] invenire transitionem per extremum australemAmericae inInsulas Moluccas miserat, fuit primusEuropaeus qui totum Oceanum Pacificum transit, aFreto Magellanico usque adinsulas navigans quas appellavit Latronum (hodieInsulas Mariannae) et ad InsulasPhilippinas, honoriPhilippi II, Principis Hispaniae, appellatas.

Conspectus geographicus

[recensere |fontem recensere]
Despectus insolis occasum super Oceanum Pacificum, exStatione Spatiali Internationali visus.Cumulonimbi etiam videntur.

Oceanus Pacificus circatertiamsuperficieiTelluris partem complectitur,aream 165.2millionumchiliometrorum quadratorum (64.1 millionum milium quadratorum)—maiorem quam quaelibetterra emersa, cum aliaAfrica adiecta.

Oceanus Pacificus, qui circa 15 500 chiliometrorum (9600 milium) aMari Beringiano inArctica adseptentrionalissimas circumpolarisOceani Australis partes apudparallelum 60 australem patet (antiquiores definitiones id adMare RossAntarcticae amplificant), maximamlatitudinem aboriente adoccidentem apud circaparallelum 5 septentrionalem, ubi circa 19 800 chiliometrorum (12 300 milium) abIndonesia adlitusColumbiae etPeruviae patet—dimidium fere orbis terrarum, atque plus quam quinquiesdiametrumLunae. ProfundissimusTelluris locus notus—Fossa Mariannensis—10 911metra (35 797 pedum, vel 5 966ulnarum) submaris aequor iacet. Mediaaltitudo est 4028~4188 metrorum (14 000 pedum, vel 2333 ulnarum').[8]

TempestasPacificae inurbeCaliforniae.

Oceanus Pacificus se obtectonicam laminarum hodie contrahit, dumOceanus Atlanticusmagnitudine intribus lateribus crescit, circa 2–3centimetra (1 unciam) perannum, atque circa 0.52chiliometrum quadratum (0.2milia quadrata) per annum.

Secundum occidentales Oceani Pacifici margines inaequales iacentmaria multa, quorum maxima suntMare Sulavesiense,Mare Curalinum,Mare Sinense Orientale,Mare Philippinense,Mare Iaponiae,Mare Sinense Australe,Mare Suluense,Mare Tasmanianum, etMare Flavum.Fretum Malaccense oceanos PacificumIndicumque ad occidentem versus, atqueFretum Drakeanum etFretum Magellanicum PacificumAtlanticumque ad orientem coniungunt. Ad septentriones,Fretum Beringianum Pacificum cumOceano Arctico coniungit.

Quia Pacificameridianum 180 varicat,Pacificus Occidentalis (propeAsiam) inHemisphaerio Orientali, etPacificus Orientalis (propeAmericam) inHemisphaerio Occidentali patet.

Per plurimumnavigationis Magellani aFreto Magellanico adPhilippinas, explorator quidem placidum observabat oceanum; Pacificus autem placidus est non semper: multityphones marini insulas Pacifici perfringunt. Terris praeterea quae secundumOram Pacificam iacent sunt permultimontes igniferi, atqueterraemotus saepe fiunt appellatur.Tsunami, a terraemotibus submarinis effecti, multas insulas totasque aliquandourbes pervastaverunt.

Proprietates aquae

[recensere |fontem recensere]
Circulus Ignis Oceani Pacifici (tabula Anglice signata).

Volumen Oceani Pacifici est fere 622 millioneschiliometrorum cubicorum.Temperaturaeaquae in Pacifico apuncto liquefactionis inregionibus propepolos ad circa 30 °C propeaequatorem variantur.Salinitas quoquelatitudine variatur: ob abundantiampraecipitationis aequatorialis perannum,aqua marina propeaequatorem est minus salsa quam aqua in mediislatitudinibus inventa; adpolos autem ex latitudinibustemperatis, salinitas etiam est minor, quia minimaaquae salsaeevaporatio in his regionibusfrigidioribus fit.

Aquae Pacificae plerumquemodo horologico inHemisphaerio Septentrionali (ingyro Pacifici Septentrionalis) etmodo contrahorologico inHemisphaerio Australi moventur.Flumen Aequatoriale Septentrionale, ad occidentem versus secundumparallelum 15° septentrionalem aventis anniversariis coactum, adseptentriones propePhilippinas convertitur utcalidumFlumen Kuroshio (Flumen Iaponiense) fiat.

Flumen Kuroshio, se ad orientem circaparallelum 45° septentrionalem divertens, tum dividitur, et nonnullae eiusaquae adseptentriones utFlumen Aleutium moventur, cum aliae ad meridiem vertuntur ut se cum Flumine Aequatoriali Septentrionali coniungant. Flumen Aleutium, cumAmericam Septentrionalem appropinquet, dividitur, atque se fundamenta circulationis modocontrahorologico inMari Beringiano constituit; bracchium autem meridianumFlumen Californiense fit,refrigeratum et ad meridiem fluens.

Flumen Aequatoriale Australe, ad occidentem secundumaequatorem fluens, ad australem inregione ad orientemNovae Guineae devertitur, ad orientem circaparallelum 50° australem vertitur, et se cum principalem Pacifici Australis circumactionem ad occidentem vergens coniugit, quaeFlumen Circumpolare Antarcticum, totam Tellurem circumiens, comprehendit. Flumen Aequatoriale Australe, cum ad litusTsiliense accedat, vicissim dividitur: una pars circaHornanum Caput circumfluit, alia ad septentriones utFlumen Humboldtianum (etiam Flumen Peruvianum appellatum) fiat devertitur.

Geologia

[recensere |fontem recensere]
Si plus cognoscere vis, vide etiamLamina Pacifica.
Ora Pacifica multosmontes igniferosfossasque oceanicas habet.

Oceanus Pacificus in tabulacartographica est abAbrahae Ortelio primum depictus; quemMare Pacificum exFerdinando Magellano appellavit,exploratore qui Pacificum percircumnavigationem ab anno1519 ad1522 navigavit atque cuiusnautae (ipso inPhilippinis mortuo) eumdem fuisse Atlantico multum placidiorem rettulerunt.

Linea Andesitis est distinctio maximi momenti in regione Pacifica; quae altius Pelvis Medii Pacificisaxumigneum etmaficum a partim submersas saxifelsici et igneiregionescontinentales secundum eius margines separat. Linea Andesitis occidentales insularum anteCaliforniam marginem sequitur, et admeridiemArcus Aleutii secundum orientalemPaeninsulae Camtschatcensis,Insularum Curilensium,Iaponiae,Insularum Mariannae,Insularum Salomonis, etInsulae SeptentrionalisNovae Zelandiae marginem transit.

Ulawun,stratovolcanum inInsulaNova BritanniaPapuae Novae Guineae situm,vaporem liberat.

Dissimilitudogeologica ad boreorientem secundum occidentalemAndium montium continuorum marginem secundum litusAmericae Australis adMexicum extendit, tum usque ad insulasCaliforniae obiectas rediens.Indonesia, Philippinae, Iaponia,Nova Guinea, et Nova Zelandia praeter Lineam Andesitis patent.

Intra occlusum Lineae Andesitis laqueum iacent plurimae fossae altae, montium igniferorum summersorum, et oceanicarum insularum volcanicarum quas omnino habet Pelvis Pacifica. Hic,lavaebasalticae ex rimis incortice telluris adaedificandos ingentes montes igniferostholiformes leniter effluunt, quorum culmina erosa arcus, catenas, greges insularum constituunt. Praeter Lineam Andesitis,volcanismus est generis dirumpentis, etCirculus Ignis Pacificus, Lineam Andesitis consequens, est principalis orbis terrarum cingulus volcanismi dirumpentis. Circulus Ignis ex nonnullis centies montibus igniferis vivis qui super diversassubductionis zonas sedent appellatur.

Oceanus Pacificus est solus oceanus qui paene omnino a zonis subductionis laminarum finitur. Solum litoraAntarcticae etAustraliae propinquis subductionis zonis carent.Iugum Pacificum orientale etiugum Pacifico-Antarcticum sunt zonaedistentionis(en) laminarum, ubicortex oceanicus novus producitur.

Historia geologica

[recensere |fontem recensere]

Evolutus est Oceanus Pacificus exOceano Panthalassico,Pangaea dissoluta.Tempus huius commutationis est incertum, quia restitutio alvei marini rationem continuam implicat, quamquam tabulaecartographorum hodiernorum restitutionem monstrantes nomen aPanthalassico adPacificum circa aevum cumOceanus Atlanticus aperiri coepisset saepe mutant.[9][10][11] Oceanus Panthalassicus primum abhincannorum circa 750milliones patefactus est, per dissolutionemRodiniae,[11] sed veterrimus Oceani Pacifici alveus solum abhincmegaannos 180 fieri coepit.[12]

Catenae montium marinorum

[recensere |fontem recensere]

Oceanus Pacificus nonnullasmontium marinorum catenas longas continet, abvolcanismohotspot genitas, inter quas catenae montium marinorumHavaiiana–Imperialis etLudovicopolis.

Terrae emersae

[recensere |fontem recensere]
Tahuna Maru, parva insulaPolynesiae Francicae.
LitusMeridiei Grandis (Hispaniceel sur grande,AngliceBig Sur) in mediaCalifornia situm.

Maximaterra emersa quae omnino intra Oceanum Pacificum patet estInsula Nova Guinea, secunda a maxima orbis terraruminsula. Paene omnes Pacifici insulae minores interparallelos 30° septentrionalem et30° australem iacent, abAsia Meridio-Orientali adInsulam Paschalem pertinentes; residuum Pelvis Pacificae paene omnino submaris aequor requiescit. Peraevum glaciale recentissimum, Nova Guinea fuit pars Australiae, cum maxima terra emersa essetBorneum–Palavania.

MagnumTriangulum Polynesium, quodHavaios,Insulam Paschalem, etNovam Zelandiam conectit, arcus gregesqueInsularum Cook,Insularum Marchionis,Insularum Samoanarum,Insularum Societatis,Tokelau,Tongae,Tuamotu,Tuvalu, atqueUveae et Futunae complectitur.

Adseptentrionesaequatoris et adoccidentemLineae Commutationis Diei sunt multae insulae parvaeMicronesiae, inter quas praecipue insulaeCarolinae,Marsalienses,Mariannae,Gilbertenses.

In meridio-occidentali Oceani Pacifici regione iacent insulaeMelanesiae, quas Nova Guinea dominatur. Alii greges insularum Melanesiarum magni momenti suntArchipelagus Bismarckianus,Viti,Nova Caledonia,Insulae Salomonis, etVanuatu.

Insularum in Oceano Pacifico suntquattuor genera principalia:insulae continentales,insulae altae,scopuli curalii, et elevaticuralii suggestus. Insulae continentales praeterLineam Andesitis iacent, Novam Guineam, insulas Novae Zealandiae, etPhilippinas comprehendentes; nonnullae harum insularum cum continentibus propinquis conformatione coniunguntur. Insulae autem altae ex montibus igniferis oriuntur, et multae montes igniferos vivos continent, inter quasBougainville,Havaii, et Insulae Salomonis.

Tertium et quartum insularum genera exaedificatione insularumcuralii oriuntur. Scopuli curalii sunt compages humiles quae se superbasalticas lavae fluxiones sub superficie oceani condiderunt, quarum una ex magnificis estMagna Curalii Obex, immanisregioAustraliae boreorientali obiecta. Alterum insulae curalii genus est elevatus curalii suggestus, plerumque humilibus curalii insulis aliquantulum maior; exempla suntBanaba (olim Insula Oceanica appellata) inKiribati etMakatea in TuamotuensiPolynesiae Francicae grege siti.

Historia et oeconomia

[recensere |fontem recensere]
Si plus cognoscere vis, vide etiamOceania.

Magnaehominummigrationes in Pacifico temporapraehistorica factae sunt, insigniter migrationesPolynesianorum abAsiana oceani margine per vasta maris inanisspatia adTahitios et tumHavaios,Novam Zelandiam,Insulam Paschalis, at alias insulas remotas.

Maris Pacifici descriptio, abAbrahae Ortelio anno1589 facta, una ex primis tabulisimpressis quae Oceanum Pacificum depingunt; vide etiamMappa Waldseemüller (1507).[13]

Orientale oceani latus aVasco Nunnio Balboa,exploratoreHispanico,saeculo sexto decimo ineunte inventum est, cuius expeditio se transIsthmum Panamensem traiecit atque Oceanum Pacificum anno1513 attigit; quod Mare Australe (HispaniceMar del Sur) appellavit. Deinde,Ferdinandus Magellanus, exploratorLusus, Pacificum per Hispanicamcircumnavigationis orbis terrarum expeditionem annorum a1519 ad1522 transivit. Hunc immensem tractum maritimumPacificum (HispanicePacífico) appellavit quiacaelum tranquillius omne per iter incidit. Ipso autem inPhilippinis anno1521mortuo,Ioannes Sebastianus Elcano legatus,navigator Hispanicus, expeditionem ad Hispaniam transOceanum Indicum et circumCaput Bonae Spei anno1522 retro conduxit, primamorbis terrarum circumnavigationem conficiens.

Anno1564, alii exploratores Hispanici,Michaele Lopez de Legazpi duce, oceanum aMexico adPhilippinasInsulasque Mariannae transiverunt. Reliquo saeculo sexto decimo, vis Hispanica erat suprema, cumnaves Hispanicae a Mexico etPeruvia trans Oceanum Pacificum ad Philippinas perGuamam navigarent atqueIndias Orientales Hispanicas constituerent.Galeones Manilenses saecula duo et dimidium effectum habebant, per unum ex amplissimisviis commercii notis,Manilam etAcapulcum conectentes; praeterea, expeditiones HispanicaeTuvalu,Insulas Marchionis,Insulas Samolonis, etNovam Guineam in Pacifico Australi invenerunt.

USSLexington die8 Maii1942 perProelium Maris Curalii oppugnatur.

Deindesaeculo septimo decimo,exploratores Hispanici, opinabilemTerram Australem petentes,archipelagosPitcairn etVanuatu invenerunt, etFretum Torresianum interAustraliam etNovam Guineam transiverunt, exLudovico Vaz de Torres navigatore appellatum. ExploratoresNederlandici, circumAfricam Austrinam navigantes, etiam inventionem etcommercium susceperunt:Abel Tasman, exploratorNederlandicus, anno1642Tasmaniam,Novam Zelandiam, aliasqueregiones invenit.

Coepitsaeculo duodevicensimo maior exploratioRussica inAlasca etInsulis Aleutiis. Hispaniexpeditiones ad Boreoccidentem Pacificum commiserunt, quaeInsulam Vancuverium inCanada meridiana etAlascam attigerunt.FranciciPolynesiam orientalem exploraverunt, quocolonias deduxerunt.Britannicitres navigationesscientificas maximi momenti, PraefectoIacobo Cook duce, ad Pacificum Australem atqueAustraliam,Havaios, etBoreoccidentem Pacificum miserunt.Petrus Antonius Véron,astronomus iuvenis quiLudovicum Antonium de Bougainville per navigationem explorandi comitatus est, anno1768 exactam Pacificilatitudinem definivit.[14]HispaniaExpeditionem Malaspinae annis1789–1794 emisit, unam ex primis explorationisscientificaeEuropaeae navigationibus, quae maiores Pacificiregiones, aCapite Hornano adAlascam,Guamam, etPhilippinas,Novam Zelandiam,Australiam, aliosque locos inspexit.

IndigenaenavemBeagle permetiendamTerram Ignium salutant, antequam expeditio in Oceanum Pacificum navigat. Tabula aConrado Martens picta, quiartifex navis anno1833 factus est.

Imperialismi causa, persaeculum undevicensimum crescentis, multumOceaniae a potestatibusEuropaeis, et deinde aCivitatibus Foederatis etImperio Iaponico, occupatum est. Maiora inventa inscientiaoceanographica a navigationibusHMSBeagledecennio 184 (Carolo Darwin in navi vehente),HMSChallengerdecennio188,USSTuscarora (1873–1876), etGazelle navisGermanicae (1874–1876) facta sunt.

BathyscaphaTrieste ante eius descensum inauditum ad imamFossam Mariannensem, die23 Ianuarii1960.

QuamquamCivitates FoederataeGuamam etPhilippinas deHispania anno1898 ceperunt, plurimum Pacifici occidentalis ante1914 coercebatIaponia, quae multas insulas persecundum bellum mundanum occupabat. Bello autem confecto Iaponiaque victa,Classis Pacifica Civitatum Foederatarum omni oceano de facto imperabat. Post illa tempora, multaecoloniae in Oceano Pacificocivitates suarum iuris factae sunt.

Ususmineralium pretiosorum Pacifici est difficilis ob altitudines oceani. In humilibus autempluteorum continentaliumaquis ante litora Australiae et Novae Zelandiae,petroleum etgasium naturale extrahuntur,margaritaeque secundum litoraAustraliae,Iaponiae,Papuae Novae Guineae,Nicaraguae,Panamae, etPhilippinarum conliguntur, quamquam in nonnullis locis multo minus quam ante.

Pisces sunt opes magni momenti in Oceano Pacifico.Litorales continentium insularumque temperatiorumaquaeClupeas et aliaeClupeidas,Salmonidas,Pagros auratos (interSparidas),Xiphiatem gladium (interXiphiidas),Thunnos (interScombridas), atqueconchas (mollusca,crustacea,echinodermata) largiter generant.

Praeterea, Oceanus Pacificus fuit pro situ reditussatellitum, inter quosMars 96,Phobos-Grunt (etPhobos LIFE), etSatelles Investigationis Atmosphaerae Superioris.

Quaestiones circumiectus

[recensere |fontem recensere]
Homo perdetritum litoralem in oraHavaiana accumulatum ambulat.

Pollutio marina est noxiuschemicarum vel particularum adventus in oceanum. Qui maxime delinquant sunt homines qui ramenta influmina abiciunt.[15] Flumina vicissim in oceanum defluunt, multachemicas ferentes quae inagriculturafertilitatem augent. Nimium chemicarum quaeoxygenium ex aqua removenthypoxiam et ortumzonae mortuae efficit.[16]

Detritus marinus, etiam ramenta marina appellatus, est materies ab hominibus generata et tum abiecta quae inlacu,mari,oceano, velvia aquatica fluitat. Ramenta marina se in mediisgyriis oceanicis accumulare solent, saepe praeterea terram attingens, ubi detritus litoralis appellatur.[15] Numerus parvorum fragmentorumplasticorum in Oceano Pacifico boreorientali innantium se annos quadraginta ante 2012 centuplex amplificavisse habetur.[17]

Civitates et terrae finitimae

[recensere |fontem recensere]

Civitates suorum iurum

[recensere |fontem recensere]

(Status Taivaniae utcivitas sui iuris in controversiam vocatus est.)

Maiores portus

[recensere |fontem recensere]
Despectus inMare Tsiliense Oceani Pacifici Australis.
Despectus in Oceanum Pacificum exlitoreCaliforniae meridianae prope ostiumSinus Aliso.
Despectus inlitus Oceani Pacifici exSancto Francisco Californiae.
Portus in SinuTsuen WanHongcongi.
Portus Singapura, unus exquinque frequentissimis mundi portibus,[18]caeliscalpiis mediaeurbis in scaena.
Osanbashi Pier inPortu Yokohama.

Nexus interni

Notae

[recensere |fontem recensere]
  1. ↑"Oceanus pacificus"(suppl. 3 p. 41 et alibi apudGoogle Books)
  2. ↑Pacific Ocean."Britannica Concise (Sicagi: Encyclopædia Britannica, Inc., 2006).
  3. ↑International Hydrographic Organization(1953)."Limits of Oceans and Seas, ed. 3a.".Monte Carlo, Monaco:International Hydrographic Organization .
  4. ↑"Japan Atlas: Japan Marine Science and Technology Center" .
  5. ↑De Magellano inThe Catholic Encyclopedia: an international work of reference (Novi Eboraci: Appleton, 1907–1914)(Anglice)
  6. ↑"Mare Pacificum"(vide p. 345 apudGoogle Books)
  7. ↑Carolus V, ImperatorSacri Imperii Romani Germanici.
  8. ↑"Pacific Ocean,"Britannica Concise (Sicagi: Encyclopædia Britannica, Inc., 2006).
  9. ↑"Triassic".Scotese.com 
  10. ↑"Late Jurassic".Scotese.com 
  11. 12"GEOL 102 The Proterozoic Eon II: Rodinia and Pannotia".Geol.umd.edu.5 Ianuarii2010 .
  12. ↑"Age of the Ocean Floor".Geology.about.com.5 Augusti2010 
  13. ↑Situs apud www.loc.gov.
  14. ↑Thomas Suárez,Early mapping of the Pacific: The Epic Story of Seafarers, Adventurers and Cartographers Who Mapped the Earth's Greatest Ocean (Periplus Editions, 2004),ISBN 978-0-7946-0092-1.
  15. 12"PHOTOS: Giant Ocean-Trash Vortex Documented-A First".News.nationalgeographic.com .
  16. ↑Sebastian A. Gerlach,Meeresverschmutzung: Diagnose und Therapie (Berolini: Springer, 1976),ISBN 0-387-07921-1.
  17. ↑"Plastic waste in the North Pacific is an ongoing concern," apudhttp://www.bbc.co.uk,/9 Maii2012.
  18. ↑Kelly,Rachel(10 Ianuarii2008)."Singapore retains busiest world port title".Channel News Asia.Singapore 

Bibliographia

[recensere |fontem recensere]
  • Antheaume, Benoît, et Joël Bonnemaison.1988.Atlas des îles et États du Pacifique sud. Lutetiae: Publisud.
  • Barkley, Richard A.1968.Oceanographic Atlas of the Pacific Ocean. Honolulu: University of Hawaii Press.
  • Buck, Peter H.1953.Explorers of the Pacific: European and American Discoveries in Polynesia. Bernice P. Bishop Museum special publication 43. Honolulu: Bishop Museum.
  • Cameron, Ian.1987.Lost Paradise: The Exploration of the Pacific. Topsfield, Massachusettae: Salem House.ISBN 0-88162-275-3.
  • Couper, Alastair D., ed.1989.Development and Social Change in the Pacific Islands. Londinii: Routledge.ISBN 0-415-00917-0.
  • Couper, Alastair D.2009.Sailors and Traders: A Maritime History of the Pacific Peoples. Honolulu: University of Hawai'i Press.ISBN 978-0-8248-3239-1.ISBN 0-8248-3239-6.
  • Crump, Donald D., ed.1985.Blue Horizons: Paradise Isles of the Pacific. Vasingtoniae: National Geographic Society.ISBN 978-0-87044-544-6.ISBN 0-87044-544-8.
  • Feyerabend, Joachim.2010.Pazifik. Ozean der Zukunft. Hamburgi: Koehlers Verlagsgesellschaft.ISBN 978-3-7822-1017-1.
  • Gilbert, John.1971.Charting the Vast Pacific. Londinii: Aldus.ISBN 0-490-00226-9.
  • Leier, Manfred.2001.Weltatlas der Ozeane: mit den Tiefenkarten der Weltmeere. Monaci: Frederking und Thaler.ISBN 3-89405-441-7.
  • Lower, J. Arthur.1978.Ocean of Destiny: A Concise History of the North Pacific, 1500-1978. Vancouveri: University of British Columbia Press.ISBN 0-7748-0101-8.
  • Napier, W., John Gilbert, et Julian Holland.1973.Pacific Voyages. Garden City, Novi Eboraci: Doubleday.ISBN 0-385-04335-X.
  • Oliver, Douglas L.1989.The Pacific Islands. Ed. 3a. Honolulu: University of Hawaii Press.ISBN 0-8248-1233-6.
  • Ridgell, Reilly.1988.Pacific Nations and Territories: The Islands of Micronesia, Melanesia, and Polynesia. Ed. 2a. Honolulu: Bess Press.ISBN 0-935848-50-9.
  • Soule, Gardner.1970.The Greatest Depths: Probing the Seas to 20,000 feet (6,100 m) and Below. Philadelphiae: Macrae Smith.ISBN 0-8255-8350-0.
  • Societas Geographica Nationalis.1985.Blue Horizons: Paradise Isles of the Pacific. Vasingtoniae, D.C.: National Geographic Society.ISBN 0-87044-544-8.
  • Spate, O. H. K.1988.Paradise Found and Lost. Minneapoli: University of Minnesota Press.ISBN 0-8166-1715-5.
  • Stanley, David.2004.South Pacific. Moon Handbooks. Chico, Californiae: Moon Publications.
  • Terrell, John E.1986.Prehistory in the Pacific Islands: A Study of Variation in Language, Customs, and Human Biology. Cantabrigiae: Cambridge University Press.ISBN 0-521-30604-3.

Nexus externi

[recensere |fontem recensere]
Vicimedia Communia plura habent quae adOceanum Pacificum spectant.
Oceani Orbis Terrarum
Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Oceanus_Pacificus&oldid=3905951"
Categoriae:
Categoriae celatae:
[8]ページ先頭
©2009-2025 Movatter.jp