-4(corrigenda)Latinitas huius paginae corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.Non iam humanus (Iaponice 人間失格Ningen shikkaku) estmythistoria aDazai Osamu scripta plenum die12 Maii anno1948 cuius pars finalis publicata est postmortem voluntariam suam.Narratio apud suam vitam ipsam quasiautobiographiae quamquam qualesfictionem includit. Hae mythistoria adAnglicam aDonaldo Keene interpertavit anno 1958.
Haec myhistoria e prologo, tribuss memorandis et epilogo constat:
Primum auctor tresphotographias narratoris Ōba Yōzō (大葉葉蔵) introducet, quae abominbiles vel inhumanas.
"Mea vita est multae turpitudinis",[1] sic dixit, primum Ōba, narrator. Etsocietatem humanam et hominumsensu vitae sunt alieni pro Ōba sunt etrelationem cum alteris directim eo impossiblis est. At egoismum proximi odit[2] et homines quifidem vivendi "clare et honeste" insistent, quamquamalteos fallent incognoscibiles dixit.[3] Ex dolore extrema resolutionem ad obsequiem ludendum quasiactor facit. Ira humana metum sentit ethypocrisem humanam qui mentierunt accusat, sed deviolentia sexuali a sua familia et mulierium, non accusare potest quia scit ut si fibat, homines non comprehenbent ex potestatepolitiae etrectionis.[4] Ōda est sempernon violentiam facit et impotentia.
Ad scholam, aestimatur Ōba a obsequiem quod ludet. At solus Takeichi, sua socius hoc dubiat et magnam metum Ōbae dat, ergo conatus ad Takeichi corrumpendum, si no posit, mortem iis sperat. At dum Tekeichi imagoModigliani "monstrum" putavit, Ōba ad imaginem suam facendum conatus est apud suam theoriam artrifecis, quae quia homines sunt monstri quae vulnerabiles denervu et sensu,realitatem quam homines normales non comprehendere possunt exprimere potest. Deinde imagao Ōbae sunt sic abominablis ut secretus facta est. Et de hominibus maledictis qusaianathema "Hikagemono (日影者)" Oba illis semper clemens et misericors esse potest, quia sibi ipsum ex nativitate qualem hominem esse putat.[5] At cum muliere,sibi mortem dare conatus est sed vanus.
Pars 1. Ex re suicidio, exsulus a schola etartifexpicturae vult. Etiam Deus pro Ōba metus est. Nonparadisum sedinfernum credere potest.[6] At dum societatem individualem putat, et moreRubayyat abOmar Khayyam vivere volet, ad ephobia ettimore humana fugandum per alchool et dominamdomus publicae scit. Deinde cum mulierevirginem nuptus est quatemetum quod Ōbae affectionem abrogere dixit.Pars 2. Cum amico suo Horiki, dailogum fecit et res finaliter deantonymopeccati mutat, quando Ōba deCrimen et poena Dostoevsky cogitat, uxorem suam adultertam cum alter homine facere scit; quod maximammetum, non iram nec phobiaet metum non exlarvasepulcreti sed exdivinitate quasiShintonis aetateantiquitatis,[7] sic Obae dedit, quod sua spes et gratia et symphatia pro mundo totae mortuae est. "O Dee,fides pura vel non-resistentia peccatum esse?"[8], exclamavit corde. Ex hac re Ōbaalcohol dependens ex desepreatione est et hibreo nocteTokio,haemoptysis primum fit subnice. Deindemorphinum, quod dominapharmacopolii dat remediae alcholismi causa,dependens etdebitum magnum causamorphini facta est. Et finalitervaletudinarium pro hominibismorbi mentis contra suam voluntariam. In more societate insanus damnati scit. Sed ipse noninsania esse dixit.[9] At condemnat ipse "Non diutius humanus sum"[10]. Et solumtempus mutante pro Ōbae veritas.
Auctor domina domus publici vini visitat, qua memoranda auctore dedit, sed contra rem miserabilem, domina finaliter dixit, "Ōba nobis erat bonus et mundus homo, quamquam alcohol abusus est, quasi eDeo".[11]