Vetus Testamentum pluries de Moab incolisque eius mentionem facit, saepe quidem averso aliquo modo, ut puta inlibro Numeri (cap. 25), ubi narratur "populum fornicatum esse cum filiabus Moab", quaeIsraëlitas ad sacrificia alienorum deorum (sive "Baalphegor") adduxissent. Sacerdos nomine PhineesMoysis iussu nocentes punivisse dicitur (25,9: "Et occisi sunt viginti quattuor milia hominum.").
Benigno animo autem de quadamRuth narratur, muliere Moabitida,[2] quæ proaviaDavidis fiebat.[3]
SecundumDeuteronomium ille mons, ex quo Moysi, antequam mortuus est, "Terram Promissam" quidem conspicere, tamen ingredi non licuit, in "terra Moab" sita est: "E contra videbis terram et non ingredieris in eam, quam ego dabo filiis Israel." (Dtn. 32,52).
Pierre Bordreuil: Eine lange gemeinsame Geschichte mit Israel. In: Welt und Umwelt der Bibel. 1978/7, p. 22.
Galo W. Vera Chamaza: Die Rolle Moabs in der neuassyrischen Expansionspolitik (= Alter Orient und Altes Testament [AOAT], vol. 321). Ugarit-Verlag, Monasterii 2005,ISBN 3-934628-61-3.
Herbert Niehr: Religionen in Israels Umwelt. Einführung in die nordwestsemitischen Religionen Syrien-Palästinas (= Die Neue Echter Bibel. Ergänzungsband 5 zum Alten Testament). Echter, Herbipoli 1998,ISBN 3-429-01981-8, S. 213–216.
John F. A. Sawyer. Midian, Moab and Edom. The History and Archaeology of Late Bronze and Iron age Jordan and North-West Arabia (= Journal for the study of the Old Testament. Supplement series, vol. 24). JSOT Press, Sheffield 1983,ISBN 0-905774-48-5.
Stefan Timm: Moab zwischen den Mächten: Studien zu historischen Denkmälern und Texten (= Ägypten und Altes Testament. [ÄAT] Vol. 17). Harrassowitz, Aquis Mattiacis 1989,ISBN 3-447-02940-4.
Udo Worschech: Die Beziehungen Moabs zu Israel und Ägypten in der Eisenzeit. Siedlungsarchäologische und siedlungshistorische Untersuchungen im Kernland Moabs (= Ägypten und Altes Testament. Vol. 18). Harrassowitz, Aquis Mattiacis 1990,ISBN 3-447-03001-1.