Saeculo XIIICaere Vetus appellatum, unde (fortasse per ablativum locativumCaere Vetere >)Cerveteri; cf.Caere Novum (it:Ceri). Incolarum vocabulum estCaeres[4] siveCaerētanus.
↑1.01.11.21.31.41.5Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola.Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).}
↑Thesaurus Linguae Latinae. Onomasticon, volumen II (1907) 31-33. —Caere non videtur indeclinabile esse: Nom.Caere (apud omnes), acc.Caere (apud omnes); gen.Caeritis (Verg.Aen. 8.597; unicum testimonium genetivi); abl.Caere (plerumque) siveCaerēte (Verg.Aen. 10.183; Prisc.Gramm. 2.134.11); dativi testimonium deest.