Дәстүрлі кәсіптеріегіншілік (бидай,арпа, қарақұмық,жүгері, картоп,көкөністер) және таулы мал шаруашылығы (қой,қодас, дзо - қодас пен сиырдың буданы). Мал, жүн, май, құрғақ ірімшік саудасы. 20 ғасырдың ортасына дейін олар тұз, жүн, темір, астық саудасымен делдалдық саудамен айналысты. Олар биік таулы экспедициялар үшін гид және жүк тасымалдаушы ретінде пайдаланылады. Дәстүрлі қолөнері – тоқу (жүн көрпе, кілем, шапан), ағаш ою.[5]
Шерпалар екі эндогамиялық бірлестікке бөлінеді - «кхадева» және «кхаменду», олардың құрамына 21 патрилиндік «ру» кіреді. Отбасы шағын, некепатрилокальды.
Шерпаларда маусымдық көші-қонға байланысты қоныстардың бірнеше түрі бар. «Қысқы ауылдарда» (гунза) үйлер екі қабатты, төменгі қабаты қора мен қоймаға бөлінген, жоғарғы қабаты әдетте бір бөлмелі тұрғын үй. Қабырғалары тастан, төбесі екі жағы да тақтайдан жасалған. Терезелер екінші қабатта. Альпі жайылымдарындағы «жазғы ауылдарда» (йерза) тас тақталармен қапталған бір бөлмелі тас тұрғын үйлер. Биік таулы лагерлерде (реза) үйлер тастан жасалған, уақытша шатыры бамбук төсенішінен жасалған.[6]
Дәстүрлі киімдері – ұзын және кең жеңді жейделер, әйелдердікі – жағасыз, ерлердікі – шағын жағалы, ерлер үшін кеудешелер, әйелдерге арналған кең жеңі бар жүннен тоқылған халаттар. Ерлерге арналған кең тік шалбар, әйелдерге арналған белдемше мен алжапқыш, иілген тұмсығы бар, үстіңгі жағы әшекейлі биік етік. Бас киімдер – ерлерге арналғансәлде, киіз және үлбір бас киімдер, әйелдерге арналған құлаққапты конустық бас киімдер. Асыл және жартылай бағалы металдардан жасалған зергерлік бұйымдар - алқалар, сырғалар, білезіктер жиі кездеседі.
Шерпалардың киімдері тибеттіктерге ұқсас. Соңғы уақытта үйден тоқылған жүн мен жібекті зауыттық материалдар алмастыруда. Көптеген шерпалар қазір өздерінің дәстүрлі киімдерінің орнына батыс киімдерін киеді.[7]
Негізгі тағамдары –жүгері, бидай, арпа, қарақұмық ұны, картоп, қайнатылған және кептірілген ет. Шерпалар дәстүрлі тағамдардан мо-мо дайындайды. Тағамның құрамы тұшпара қосылған сорпаға ұқсайды. Шерпалар күріш пен арпадан жасалған сыраны және шайды жақсы көреді. Шай ішу рәсімі күніне бірнеше рет өткізіледі.[8]
↑В.А.Тишков Дүние жүзіндегі халықтар мен діндер. Энциклопедия. — Москва: Үлкен Ресей энциклопедиясы, 1999. — Б. 643. — 930 б. —100 000 таралым. —ISBN 5-85270-155-6.
