| Ицзу | |
| йи, й, ий | |
 | |
| Бүкіл халықтың саны | |
|---|---|
7,8 млн | |
| Ең көп таралған аймақтар | |
| Тілдері | |
ицзу тілі | |
| Діні | |
даосизм, дәстүрлі наным-сенімдер |
Ицзу (йи, й, ий) — ОңтүстікҚытайдағы халық.[1]Сондай-ақ негізгі этникалық топқа жақын ұлттарды қамтиды: носу, аси, сани, ачже, лалоба.[2]Жалпы саны 7,8 млн. адам. (2000 ж.санақ). Бірнеше Ицзу топтары солтүстікВьетнамда (3,3 мың адам - (1999, халық санағы) жәнеЛаоста тұрады.[3]Негізінен Юньнань, Сычуань (Ляньшань аймағында), Гуйчжоу провинцияларында, Гуанси-Чжуан автономиялық ауданында тұрады.[4]
Тілі -ицзу,[5] қытай-тибет отбасының тілі.[6]
Сенушілер –даошылар,конфуцийшілер, кейбіреулері дәстүрлі наным-сенімдерді ұстанады.[7]
Ицзуларегіншілікпен (жүгері,қарақұмық,күріш,бұршақ, таро) жәнемал шаруашылығымен (ірі және ұсақ мал,шошқа,жылқы), таудааңшылық,терушілікпен айналысады. Керамика, тоқымашылық, ұсталық өнері дамыған.[8]
Отбасы шағын. Дәстүрлі отбасылық әдет-ғұрыптары -әмеңгерлік, әйелді сатып алу және алып қашу.
Елді мекендері күзет мұнараларымен қоршалған төбесі бар 8-10 ағаштан немесе сиректеу тастан жасалған үйлерден тұрады.[9]
Ерлершалбар, күртеше, жүннен тоқылған ұзын шапан (чарва), тақия, әйелдер – жүн белдемше мен күрте, мереке күндері – ою-өрнекті алжапқыш, иығына лента тағып жүреді, киімдерінде қара түс басым. Күміс сырғалар мен білезіктер жиі кездеседі.[10]
Негізгі тағамы – ет қосылған жарма,көкөніс,бұрыш, тандыр нандар,қырыққабат қосылған сорпалар. Сусыны -сүт, май жәнетұз қосылған шай.[11]
