| Бұл мақала әлітексерістен өтпеді. Тексерілмеген мақалалардағы мәліметтер сенімсіз болуы мүмкін.
(мамыр 2025) |
Ішкі аурулар (терапия,ішкі медицина) —ішкі ағзаларауруларыныңэтиологиясы,патогенезі және клиникалық көріністері, олардыдиагностикалау, хирургиялық емес емдеу, алдын алу және оңалту мәселелерімен айналысатынмедицина саласы.[1][2][3]
Ішкі ауруларды хирургиялық емес емдеумен айналысатын дәрігерлертерапевт (интернист) деп аталады.
Тиімді емдеу үшін пациентті жүйелі тексеруге, аурудың тарихын, шағымдарын және объективті аурудыңбелгілерін талдауға негізделген дұрыс диагноз қажет (физикалық тексеру кезінде анықталады —тексеру,пальпация,перкуссия,аускультация, сондай-ақ әдеттегі зертханалық-аспаптық әдістер). Терапевт аурудың анықталған белгілерін (белгілерін) синдромдарға біріктіреді (бірыңғай патогенезі бар белгілер жиынтығы), олардың негізінде болжамды ауру туралы қорытынды жасайды. Бар ауру туралы біржақты қорытынды жасау мүмкін болмаған жағдайда, қосымша зертханалық және аспаптық зерттеулер жүргізе отырып, бірнеше ұқсас аурулардыңдифференциалды диагностикасы жүргізіледі. Диагностикалау қиын кейбір клиникалық жағдайлардалат.diagnosis ex juvantibus (жүргізілген емдеу нәтижелерін бағалауға негізделген диагноз) деп аталатын сынақ лечение тағайындалады. Диагноз қойылғаннан кейін терапевт емдеуді тағайындайды. Дәрілік емес емдеу әдістері (Еңбек және тұрмыс режимін, тамақтануды сақтау), дәрілік және физиотерапиялық емдеу, санаторий-курорттық емдеу қолданылады.
Қазіргі медицина ғылымында мамандану деңгейін жоғарылату және клиникалық медицинаны жоғары мамандандырылған (көбінесе орган принципі бойынша) бөлімдерге бөлу үрдісі бар.Ішкі аурулардың бөлімдері:
Ішкі аурулар бойынша ғылыми білімді саралаумен қатар, ғылыми зерттеулерді дәрігердің жалпы терапевтік дайындығымен біріктірудегі медицинаның осы саласының рөлі артып келеді. Ғылыми білімді саралау және интеграциялау процестерінің параллельділігі бірқатар жаратылыстану және техникалық ғылымдармен (биология,физиология,физика,химия және т. б.) тығыз байланыстардың қалыптасуына ықпал етеді. д.), бұл клиникалық тәжірибеге пациенттерді тексерудің ең жаңа жоғары технологиялық әдістерін енгізуге мүмкіндік береді (эндоскопия, мониторингтік бақылау,компьютерлік,позитронды-эмиссиялық жәнемагнитті-резонанстық томография және т.б.).[4]
Ғасырлар бойы терапия эмблемалары әртүрлі болды. Орта ғасырларда оның рөлінде алқаптыңлалагүлінің гүлдері болды, олар сол кезде жүрек ауруымен емделді. Олардан басқа, оның эмблемаларызәр шығару,импульсті сезінетін қол,кораз,флоренциялық нәресте және пеликан болды (ол кейіннен донорлықтың символына айналды).
