Sawijining pawon modhèrenPawon ing laladan Priangan ing taun1920
Pawon utawapadangan kanthi barès tegesé siji panggonan, lumrahé ing jeroomah kanggo aktivitas ngolah lan nyadiakaké bahan panganan utawapangan. Aktivitas iki diarani olah-olah utawa masak. Nanging tembungpawon bisa uga tegesé aktivitas iki, utawa asil saka aktivitas iki yaiku panganan.
Kanthi tuwuhingbudaya lanteknologi, wangunpawon tansah owah. Perencanaan pawon modhèren saiki mèlu prinsip segitelu sing nyatakaké yèn 3 fungsi utama pawon yaiku panyimpenan (kayakulkas), persiapan, lan masak. Prinsip iki nandhesaké supaya antara ktelu fungsi mau, ora silih ngalangi nanging uga let antara kaloroné ora pati adoh. Sawetara wangunpawon sing umum yaiku
Kabèh fungsi ing dhuwur dipasang ing siji témbok saéngga segitiga iku dadi garis. Wangun iki kurang èfèktif nanging ngirit panggonan.
Wangun liya fungsi ing dhuwur, yaiku dipasang ing loro témbok sing adhep-adhepan.
Wangun pawon L, yaiku piranti-piranti pawon dipasang ing pojoking rong témbok.
Wangun pawon U, yaiku mangon ing telung témbok.
Anakalané, pawon uga duwé papan kanggo mangan utawa sarapan.
Akeh masakan sing dhadi pangane wong Jawa wiwit jaman kalabendhu. Pramila, kaca iki nyoba mitulungi panjenengan sakabeh kanggo ngangkat masakan Tanah Jawa. tembungPawon sajatiné nduwé arti "panggonan kanggo masak", yèn ing basa Indonésia yaikudapur.
Tukang masak mbutuhake mung katrampilan praktis kanggo nyiapake sajian tartamtu, nanging uga kawruh teoretik jero babagan organisasi produksi panganan, karakteristik produk.[1]
