Adiparwa iku kitab pratamawiracaritaMahabharata. Ing kéné dicritakaké kepriyé prabuPariksit utawaParikesit atakon marang bagawanJanamejaya bab misuwuring leluhuré sampéyan dalem. Banjur bagawan Janamejaya sing isih trah bagawanByasa nyaritakaké. Kaya taMahabarata lanRamayana kitab iki dadi sumber utama kawruh bab sendratari lan lelagon. Ing taun 990-1016, Ratu Dharmawangsa Teguh Anantawikramottunggadéwa paring titah kanggo mertalaké lan nyadhur carita Mahabarata menyang basa Jawa Kuna.[1] Kitab iki sajatiné bab pambuka Mahabarata kang ngemot rong pérangan utama. Ing pérangan sapisan isiné kurban RatuJanamejaya.[2] Sabanjuré ing pérangan kapindho nyaritaké babpandawa lankurawa.[1][2]
Ing Adiparwa carita-carita kang diemot ya iku:
Carita-carita iki kabèh diayam awujudcarita bingké.
![]() | |
Daftar Kitab: |Adiparwa |Sabhaparwa |Wanaparwa |Wirataparwa |Udyogaparwa |Bhismaparwa |Dronaparwa |Karnaparwa |Salyaparwa |Sauptikaparwa |Striparwa |Santiparwa |Anusasanaparwa |Aswamedikaparwa |Asramawasikaparwa |Mosalaparwa |Prasthanikaparwa |Swargarohanaparwa | |
Artikel iki minangkaartikel rintisan. Kowé bisa ngéwangi Wikipédiangembangaké. |