Forveri SWAPO var Alþýðuráð Ovambolands (e.Ovamboland People's Congress), sem síðar var kallaðAlþýðusamtök Ovambolands (e.Ovamboland People's Organization eða OPO). OPO var stofnað að undirlagi verkamanna og námsfólks undir forystuAndimba Toivo ya Toivo árið 1957 til þess að berjast gegn hvítri minnihlutastjórnSuður-Afríkumanna í Namibíu. Einn af leiðtogum OPO,Sam Nujoma, stofnaði deild samtakanna í namibísku höfuðborginniWindhoek og efndi þar til mótmæla gegn fyrirætlunum yfirvalda um að koma áaðskilnaðarstefnu í borginni. Þann 10. desember 1959 beittu yfirvöld ofbeldi til þess að tvístra mótmælendum með þeim afleiðingum að 13 Namibíumenn voru drepnir. Forystumenn hreyfingarinnar neyddust margir til að flýja land eða fara í felur.[2]
Árið 1960 var OPO endurskipulagt og nafninu breytt í Alþýðusamtök Suðvestur-Afríku (e.South West Africa People’s Organisation eða SWAPO). Nafnbreytingin var gerð til þess að undirstrika að flokkurinn væri ekki einungis málsvari Ovambo-þjóðarbrotsins, heldur væri markmið hans að sameina alla Namibíumenn í sjálfstæðisbaráttu gegn minnihlutastjórninni. SWAPO náði talsverðu fylgi meðal verkafólks og kom því upp deildum á námusvæðum og suðurhéruðum landsins. Flokkurinn var aldrei formlega bannaður en meðlimir hans sættu þó ofsóknum yfirvalda og voru gjarnan fangelsaðir eða myrtir.[2]
Árið 1966 ákvað hópurinn að taka upp vopnaða baráttu gegn yfirvöldum samhliða aukinni kúgun í landinu. Alþjóðlegur stuðningur við SWAPO jókst verulega árið 1966 þegaröryggisráð Sameinuðu þjóðanna samþykkti að binda enda á umboðsstjórn Suður-Ameríku í Namibíu og árið 1971 þegarAlþjóðadómstóllinn lýsti yfir að hernám Suður-Afríkumanna í Namibíu væri ólöglegt. Hernaðararmur SWAPO,Þjóðfrelsisher Namibíu, háði vopnaða baráttu gegn hersveitum minnihlutastjórnarinnar ílandamærastríðinu í Suður-Afríku á meðan flokksfélagar komu upp skrifstofum víða um heim til að vinna sjálfstæðisbaráttunni frekari stuðning. Sömuleiðis óx sjálfstæðisbaráttu SWAPO ásmegin árið 1975 þegar nágrannaríkinAngóla ogMósambík fengu sjálfstæði undan nýlenduyfirvöldum og stjórnir ríkjanna tóku upp opinberan stuðning við SWAPO.[2]
Eftir rúmlega 20 ára stríð féllust Suður-Afríkumenn í maí árið 1988 á að ganga til viðræðna um framkvæmdaráætlun Sameinuðu þjóðanna um sjálfstæði Namibíu. Kosið var til stjórnlagaþings undir umsjáfriðargæslusveita Sameinuðu þjóðanna á dögunum 7. – 11. nóvember 1989 þar sem SWAPO fékk 57% atkvæða.[2][3][4] Namibía hlaut fullt sjálfstæði þann 21. mars 1990 og Sam Nujoma, forseti SWAPO, varð fyrsti forseti sjálfstæðrar Namibíu.
SWAPO hefur unnið allar þingkosningar í Namibíu frá því að landið hlaut sjálfstæði og hefur yfirleitt aukið við meirihluta sinn. Í þingkosningum ársins 2019 tapaði flokkurinn sætum en viðhélt þó afgerandi meirihluta á þinginu.[5] Vegna hlutverks síns í sjálfstæðisbaráttu landsins hefur flokkurinn haft forskot á aðrar stjórnmálahreyfingar og flokksmenn hafa nýtt þessa sérstöðu til að koma flokknum vel fyrir í stjórnmálakerfinu og gera stjórnarandstöðuflokkum erfitt fyrir.[1] Forseti Namibíu úr SWAPO frá árinu 2015 varHage Geingob. Hann lést í embætti í febrúar 2024.[6]