Feynman skrifaði mikið af vísindagreinum og gaf út bækur sem innihéldu sögur úr lífi hans. Þar segir hann meðal annars frá þátttöku sinni íManhattan verkefninu og sem nefndarmaður í rannsóknarnefnd skipaðri af þáverandiforseta Bandaríkjanna til þess að rannsaka orsökChallenger slyssins.
Stærsta verk sem hann gaf út varThe Feynman Lectures on Physics (1961-1963) sem er safn kennslubóka ætlaðar eðlisfræðinemum. Tilurð verksins á rætur sínar að rekja til sérstakra aðstæðnaTækniháskólans í Kaliforníu upp úr 1960. Ricard Feynman, mikils virtur prófessor og vísindamaður við skólann, var orðin ein skærasta stjarnan í heimi skammtarafsegulfræðimanna, og kórónaði ferilinn er hann hlautNóbelsverðlaunin í eðlisfræði árið 1965. Á sama tíma voru grunnnemendur skólans að grotna niður og flosna upp úr námi í eðlisfræði vegna úrelts kennsluefnis. Feynman var fenginn til að bæta úr því með því að endurskipuleggja alla kennslu nemenda fyrstu tvö ár þeirra við Háskólann, og kenna efnið sjálfur. Þar sem þetta var talinn vera sögulegur viðburður voru allar kennslustundirnar teknar upp á segulband og ljósmynd var tekin af öllum teikningum á töflu. Stuttu eftir að kennslan hófst tóku einhverjir eftir því að nemendum væri að fækka, en á móti fækkuninni vann sá orðrómur sem barst á milli prófessora að 'hinn mikli útskýrandi Feynman' væri að kenna inngangsnámskeið í eðlisfræði, og fjölgaði því áheyrendum yfir heildina þar sem Feynman hafði einstakt lag á því að skilja hluti í nýju og nytsamlegu ljósi.
