Alls tala um 253 milljónir rússnesku á heimsvísu.[3] Rússneska er stærsta móðurmál í Evrópu, mest talaðaslavneska málið og útbreiddasta tungumálEvrasíu.[4] Hún er sjöunda stærsta móðurmál heims og níunda mest talaða mál heims.[5] Rússneska er eitt af sex opinberum málumSameinuðu þjóðanna,[6] og fjórða mest notaða málið á Internetinu.[7]
Rússneska er rituð með afbrigði afkýrillísku letri. Hún er eitt þriggja mála sem nú eru notuð sem teljast til austurslavnesku málagreinarinnar, hin tvö eruúkraínska oghvítrússneska. Elstu heimildir ritaðar á austurslavnesku máli eru frá10. öld. Rússneskan hefur í gegnum aldirnar orðið fyrir miklum áhrifum frákirkjuslavnesku, sem telst til suðurslavneskra mála, bæði hvað varðar orðaforða og málfræði. Þar að auki er í málinu gífurlegt magn tökuorða úr frönsku og þýsku yfir hugtök í stjórnmálum, vísindum og tækni.
Grunnorðaforði, orðmyndunarreglur auk annarrar málfræði og ekki síst bókmenntahefðin hefur orðið fyrir miklum áhrifum frá kirkjuslavnesku. Kirkjuslavneska sem er enn notuð sem helgimálrússnesku rétttrúnaðarkirkjunnar er suðurslavneskt mál, á meðan að rússneska er austurslavnesk. Mörg orð í nútímarússnesku ritmáli eru líkarinútímabúlgörsku en úkraínsku eða hvítrússnesku. Austurslavneski orðaforðinn hefur þó oft varðveist í talmáli í ýmsum rússneskum mállýskum.
Nafnorð hafa 6 föll. Auk þeirra 4 sem við þekkjum úr íslensku eru staðarfall og tækisfall.Rússneska hefur hvorki ákveðinn né óákveðinn greini og tengisögn í nútíð (er) er ekki notuð. Viktor er námsmaður - Viktor student.
Rússneska er aðallega töluð í Rússlandi en er einnig mikið notuð í fyrrum Sovétríkjum. Fram að árinu1917 var rússneska eina opinbera málið íRússneska keisaradæminu (að undanteknuStórfurstadæminu Finnlandi). Á sovéska tímabilinu var opinber stefna að öll mál væru jafnrétthá, en í raun var rússneska hið opinbera mál og var notast mest við hana í öllu opinberu. Eftir upplausn Sovétríkjanna árið1991 hafa nánast öll hin nýfrjálsu ríki lagt mikið kapp á að styrkja þjóðtungu sína á kostnað rússneskunnar.
ÍLettlandi, þar sem meira en þriðjungur íbúa hafa rússnesku að móðurmáli, hefur staða málsins verið mjög umdeild. Stærstur hluti rússneskumælandi íbúa flutti til landsins frá Rússlandi þegar það var undir hæl Sovétríkjanna og eiga margir Lettar erfitt með að sætta sig við að þeir séu fullgildir íbúar landsins. Sama er að segja um Eistland þar sem um fjórðungur íbúa er rússneskumælandi.
Í þeim Austur-Evrópulöndum sem voru aðildarlönd aðVarsjárbandalaginu var rússneska skyldugrein í öllum skólum. Eftir upplausn Sovétveldisins hefur hlutverk rússnesku sem samskiptamál í þessum löndum minnkað verulega og má segja aðenska hafi algjörlega tekið við því hlutverki hjá yngra fólki.
Mállýskumunur hefur verið mjög mikill í rússnesku þó að munur á milli mállýskna hafi minnkað mikið á 20. öld. Mállýskumunur er bæði hvað varðar framburð, orðaforða og málfræði. Sú rússneska sem notuð er opinberlega og kennd í skólum byggist á mállýskuMoskvusvæðisins.
Kýrillískt letur var búið til á 9. öld til að rita kirkjuslavnesku. Það var tekið upp sem skrifletur íGarðaríki á 10. öld. Síðasta stóra stafsetningarbreytingin í rússnesku átti sér stað 1917-18.[8]
