Gull er aðlaðandi og mjög verðmætur málmur, sem þekkst hefur í a.m.k. 5500ár. Hreint gull finnst stundum í náttúrunni en venjulega er það þó í sambandi viðsilfur,kvars (SiO2),kalsít (CaCO3),blý,tellúr,sink eðakopar. Gróflega áætlað er um 1millígramm af gulli uppleyst í hverjutonni afsjó, en vinnsla á því úr sjó myndi þó ekki svara kostnaði. Áætlað hefur verið að hægt væri að koma öllu gulli sem þegar hefur verið hreinsað, fyrir íteningi sem væri 20metrar á kant.
Gull er mótanlegast og teygjanlegast allra málma. Einaúnsu af gulli er hægt að fletja út í þynnu sem er um 5 metrar á kant. Gullþynnur eru notaðar í gyllingu handverks oglistmuna. Þykkt einnar slíkrar þynnu getur verið um 0,000127millimetrar, eða um 400 sinnum þynnri enmannshár.
Hreint gull er lint og er venjulega blandað saman við aðra málma eins ogsilfur,kopar,platínu eðapalladíum til að auka styrkleika þess. Gullblöndur eru notaðar til framleiðsluskartgripa og skrautmuna, ítannfyllingar og ísmámynt. Magn gulls í málmblöndu er mælt með mælieiningu sem nefnistkarat. Eitt karat samsvarar 1 hluta af 24, þannig að í 18 karata gullhring eru 18 hlutar af hreinu gulli og 6 hlutar af íblöndunarefnum.
Geislavirk samsæta gulls (198Au) er notuð viðgeislameðferð gegnkrabbameini. Gull-natríum-þíósúlfat (AuNa3O6S4) er notað í meðferð viðgigt. Gullklórsýra (HAuCl4) er notuð til varðveisluljósmynda með því að skipta út silfuratómunum sem þegar eru til staðar í ljósmyndum.
Árið 1848 hófst mikið gullgraftaræði í Kaliforníu og stóð það yfir um árabil. Lá gullið þá oft í botni á litlum lækjum eða ám og notuðu menn haka, sigti og pönnur til að safna gullinu. Það var síðan flutt til byggða og unnið frekar svo hægt væri að nota það í alls konar iðnað eins og að búa til hringi eða verkfæri. Svo leið gullgröfturinn undir lok á þessu tímabili, einfaldlega vegna þess að gullið var uppurið á svæðinu og þurfti þá að leita annað til gullgraftar. Annað frægt gullæði greip um sig í Klondike og víðar í Yukon-dalnum í Kanada hálfri öld síðar.
