Dante fæddist inn í virðulega fjölskyldu íFlórens. Hann varð, líkt og fjölskylda hans, hallur undir málstaðGvelfa (sem voru hallir undirpáfa) í átökum þeirra við Gíbellína (sem hölluðust aðkeisaranum. Hann barðist sjálfur íorrustunni við Campaldino (11. júní1289) sem festi Gvelfa í sessi á valdastóli í Flórens. Eftir ósigur Gíbellína skiptust Gvelfar í tvær fylkingar (hvíta ogsvarta) þar sem Dante var í fyrrnefndu fylkingunni.
1301 var von áKarli af Valois semBónífasíus VIII hafði útnefnt sáttasemjara í Toskana til Flórens. Dante fór þá fyrir sendinefnd tilRómar til að komast að fyrirætlunum páfa. Páfi sendi hina sendimennina burt en skipaði Dante að vera um kyrrt. Á meðan hélt Karl inn í Flórens með her svartra Gvelfa sem tóku stjórn borgarinnar í sínar hendur og drápu flesta andstæðinga sína. Dante gat ekki snúið aftur og var dæmdur til ævilangrar útlegðar.
Dante tók þátt í nokkrum tilraunum til að koma hvítum Gvelfum aftur til valda í Flórens, en þær mistókust allar. Hann dó að lokum í útlegð íRavenna.
Dante, staddur milli fjalls Hreinsunareldsins (Purgatorio) og fæðingarborgar sinnar, sýnir hina frægu upphafslínuNel mezzo del cammin di nostra vita í málverkiDomenico di Michelino frá því1465.
Hinn guðdómlegi gleðileikur er nokkurs konarleiðsla sem lýsir ferð Dantes umVíti (Inferno),Skírnarfjallið (Purgatorio) og Paradís (Paradiso), fyrst undir leiðsögnrómverska skáldsinsVirgils og síðan í fylgd sinnar ástkæruBeatrís. Verkið er ritað ámállýsku heimabæjar Dantes, en með þessu meistaraverki staðfesti hann aðítalskan væri nothæf sem bókmenntamiðill og gerði það einnig að verkum aðtoskanska varð grundvöllurinn að ítölsku ritmáli.
