La nuna Italiana linguo originis en la regionioToskania. Ol esas ladialekto Toskana, qua divenis oficala linguo di regiono plu vasta kam olua komencala regiono. Ca dialekto Toskana, parolata enFirenze,Pisa eSiena, divenis importanta nek por politikala, ekonomiala o militala motivi, vice pro kulturala prestijo. Ol esis la linguo uzata daDante Alighieri por skribarLa Divina Commedia, ed anke daFrancesco Petrarca eGiovanni Boccaccio, la tri judikata kom la maxim importanta skriptisti ante Italiana Renesanco.
La motivo por la granda nombro di linguistikala varianti sen relati kun normala Italiana esas la granda disto inter rurala komunitati, la povreso e la politikala desuniono di Italia de la 6ma til la 18ma yarcenti. Segun kelka studii, en 1860 nur 2,5% de la habitantaro komprenis normala Italiano. La varietato Toskaniana adoptesis kom linguo normala da kulta personi, tamem la maxim multa membri di administrantaro preferis ne uzar ol.Vittorio Emmanuele 2ma, l'unesma rejulo di unionita Italia, ordinare skribis en la Franca, e parolis dialekto en la konsilantaro di ministri. Ilua unesma ministro, Cavour, ne povis parolar Italiano facile en la Parlamento.
| Ica artiklo bezonas revizo da ula persono qua konocas ambe Ido, ed ica temo ciencala, teknologiala, matematikala, filozofiala, sportala, edc.
Ka vu povas helpar ni revizar ol? |
En la transito de la 19ma til la 20ma yarcento, l'acelero di la ritmo di industriizo, la maxim indico di asistenco al primaria skoli, l'ekmigrado a l'urbi e l'expando di voyi, la fervoyi e la komunikaji, kontribuis al familiarigo kun nacionala linguo. Tamen, dum la komenco dil20ma yarcento, l'uzo di normala Italiana esis tre limitita en multa regioni. Studio di 1910 montris ke la mezo di maestri devis donacar imperi en dialekto nam l'alumni ne komprenis l'Italiana.
Erste en 2011, l'Italiana unesmafoye divenis la linguo de la majoritato di Italiani, kom familiala linguo. Dum la komenco di 2012, l'Accademia della Cruscia informis ke 53% del Italiani ja uzas l'Italiana kom unesma linguo.
