Rabbi (orabbin) [ra-bí] (ab le hebreoרַבִּיrabī 'mi maestro') es, in lejudaismo, le titulo de doctor in le lege e le guida spiritual de un communitate judaic.
Rabbines debatte leTalmud (pictura per Carl Schleicher, 1825–1903)
Rabbinismo indica le forma de doctrina que se disveloppava circa le prime seculo aEC in lejudaismo e que tunc characterisava le vita del communitates judaic usque hodie. Le rabbis, como eruditos delSacre Scripturas e leaders del scholas judaic, ha, in particular, le deber de interpretar leLege, leTorah, regular le vita del communitates judaic per le cognoscentia delTalmud, e conservar le jurisdiction (specialmente in le tempores le plus antique). In le historia del rabbinismo, deveniva particularmente famose: le scholas deHillel e deShammai al tempore deJesus,Rabbi Aqiba e su discipuloRabbi Meir (1e &e seculos aEC), leCharaitas (8e seculo), e leChassidim in le 18e seculo. Le objectivo del rabbinismo es portar a un obedientia verso le 613commandamentos judee in un systema logic ecasuisticamente precise, per accumular normas ulterior e interpretationes del Lege.
