‹Юпитер ‹ լատ․ Jupiter

1. (տեխ․) էլեկտրական լուսավորություն հզոր սարք
2. (դիցբ․) հին հունական դիցաբանության մեջ՝ երկնքի գերագույն աստվածը, նույնը ինչ հին հունական դիցաբանության մեջ՝ Զևսը
3. (աստղգ․) Արևից տարածությամբ հինգերորդ, Արեգնականյին համակարգի ամենամեծ մոլորակը, Լուսնթագ
4. (ռազմ․) իսպանական 6.35մմ և 7.65մմ տրամաչափի ինքնաձիգ ատրճանակ
5. (ռազմ․) բելգիական 7-լիցքանի բելդոկ

• Աշոտ Հայրապետյան,Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։