Բնիկ հնդեվրոպական՝ *pou-` *p(h)u- «փչել, ուռչել» արմատից. հմմտ. հայերենհևալ, հոգ, հոգի, փուք, փչել։

1. զով, բարեխառն՝ դուրեկան ջերմությամբ◆ Հով եղանակ։
2. (ժղ․) ջերմությունը նվազած, փոքր ինչ պաղած◆ Հով թոնիր։
3. (փխբ․)(ժղ․) պաղ, սառն, անտարբեր, անկերակից◆ Հով սիրտ։

1. հով տեղ
2. թեթև՝ զով քամի
3. ընդհանրապես՝ քամի
4. ստվերոտ տեղ
5. (հզվդ․) կողմ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան,Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ,Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան,Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան,Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ,ISBN 978-99941-1-933-2։