Ձ, ձ (ձա)

1. հայերեն այբուբենի 17-րդ տառը, անունը ձա
2. (լեզվբ․) առաջնալեզվային բարդ կիսաշփական բաղաձայն հնչյուն◆ Դասագիրք
3. թվական արժեքը՝ ութսուն և ութսուներորդ
4. կողքին միջակետով (Ձ.) նշանակում ձեռագիրը, ՁՁ-ձեռագրեր
5. (եկեղ․)(երժշտ․) Շարականների ձայնը (եղանակը) որոշող նշում◆ ԲՁ-երկրորդ ձայն։

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան,Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ,Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան,Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան,Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ,ISBN 978-99941-1-933-2։