Գլյուկոզայի ու ֆրուկտոզայի (30-52 %), բուսական յուղերի,սպիտակուցների, օրգանական թթուների (1,1-2 %), ազոտային ու ֆենոլային նյութերի ուվիտամինների բարձր պարունակության շնորհիվ առանձնանում է բարձր սնուցող հատկություններով։
Կախեթական չուրչխելայի պատրաստման համար օգտագործում ենթզի հյութ, ընդ որում՝ օգտագործում են պրեսավորված, էքստրակտիվ նյութերով առավել հարուստ վիճակում։ Հյութը եռացնում են 30 րոպե, 10-12 ժամ թողնում են՝ հովանա։ Բացացված հյութը ֆիլտրում են և կաթսայի վրա այնքան են գոլորշիացնում՝ մինչև շաքարի պարունակությունը հասնի 30-40 %-ի։ Անհրաժեշտությկան դեպքում իջեցնում են ստացված հեղուկի թթվայնությունը նրա մեջ կավճի կամ մարմարային ալյուրի ավելացմամբ (5 գ/լիտր)։ Խտացված հյութը 5-6 ժամ թողնում են և հեռացնում նստվածքը։ Այնուհետև, տաքացնում են մինչև 30 °C, ավելացնում ցորենիալյուր և անընդհատ խառնելով եռացնում են մինչև ցանկալի խտության հասնելը։ Զանգվածի պատրաստ լինելը որոշում են թելի վրա անցկացված միջուկը նրա մեջ մտցնելով։ Ավելի լավ ջնարակելու համար մի քանի անգամ թելով միջուկը հանում են, թողնում են 2-3 ժամ, հետո նորից մտցնում են ստացված զանգվածի մեջ։ Կրկնում են այնքան, մինչև ստացվի 1,5-2 սմ հաստությամբ շերտ։ Չուրչխելան չորացնում են արևի տակ, 15-17 օր։ Այնուհետև տեղադրում են արկղերում, շերտերը ծածկում են և չոր ու հով տեղում թողնում են 2-3 ամիս։ Այս ընթացքում այն ձեռք է բերում համային երանգներ, որոնք բավականին մոտ ենշոկոլադի համին։ Միջուկի համար օգտագործում են հունական ընկույզ,նուշ, պնդուկ,չամիչ,ծիրանի կամդեղձի կորիզի միջուկ։ Դրանքջրի մեջ պահվում են այնքան, որ կեղևազրկվեն, իսկ հետո բովում են թույլ շաքարային լուծույթում։
Բացի կախեթականից՝Վրաստանում պատրաստում են չուրչխելայի այլ տեսակներ։ Դրանց պատրաստման տեխնոլոգիաները տարբերվում են միջուկի ընտրությամբ, ջնարակում պարունակվող ալյուրի որակով, հյութի պատրաստման ռեժիմով։
Չուրչխելան վրացական ամանորյա սեղանի անփոխարինելի բաղադրիչներից է։
Ավելի հաճախ կարելի է հանդիպելԿրասնոդարի շրջանի ծովափնյա շրջաններում ևՎրաստանում։
2011 թվականի սեպտեմբերին վրացական կառավարությունը ձևավորեց պատենտներ՝ չուրչխելայի և այլ ազգային սննդամթերնքերի համար[3]։