Յոզոֆը 1894 թվականին ծնվել էԲրոդի քաղաքումհրեական ընտանիքում, որը մեծուղղափառ համայնքի մի մասն էր։ Հայրը՝ Նոխում Ռոթը, անհաջող շրջիկառևտրական էր, տառապում էրհոգեկան հիվանդությամբ և մահացել է 1910 թվականին[5][6]։ Յոզոֆին դաստիեարակել է իր մայրը Մարիամը (Միրյամի) որը ծնվել է Գրյուբելի և Յեհիել Գրյուբելի պապի ընտանիքում[7]։
Պատերազմից հետո, սկսած 1918 թվականից, լրագրող է աշխատելԲեռլինի ևՖրանկֆուրտի թերթերում, մինչև 1920 թվականը հայտնի լրագրող է դարձել, թերթերում աշխատել է մինչև 1933 թվականը։«Սարդոստայն» առաջին մեծ արձակ ստեղծագործությունը մաս-մաս տպագրվեցավստրիական թերթերում և մեծ հաջողություն չունեցավ։Վեպի համար խթան հանդիսացան Ռատենաուի սպանությունը և խմբագիր Մ.Հարդենի դեմ մահափորձը։ Գրքում Ռոթը նկարագրել է պատերազմի ծայրահեղ վետերանների շրջանակները, որոնք պատրաստվում էին իշխանության զավթմանը ևահաբեկչության ռեժիմի հաստատմանը։ Նա անսովոր խորաթափանցությամբ է նշելՀիտլերի, Գինդենբուրգի ևԼյուդենդորֆի անունները[8]։
1922 թվականին ամուսնացել է Ֆրիդերիկա Ռեյխլերի հետ։ Ամուսնությունը ողբերգական էր,երեսունականների սկզբին նրա մոտշիզոֆրենիա ախտորոշվեց, իսկ 1940 թվականին ամուսնու մահից հետո, նանացիստների կողմից սպանվեց որպեսհոգեկան հիվանդ[9]։
1924 թվականին Ռոթը հրատարակեց «Սավոյ հյուրանոցը» և «Ապստամբություն» որպես առանձին հրատարակություններ։ 1926 թվականին երկար ճանապարհ է անցելԽՍՀՄ-ում։ 1932 թվականին ավարտվել է Ռոտայի ամենաերկար և ամենահայտնի վեպը՝«Ռադեկցու երթը»։
1933 թվականին նացիստների իշխանության գալուց հետո Ռոթն անմիջապես արտագաղթեցՖրանսիա։ Նացիստական հեղաշրջումից անմիջապես հետո Ստեֆան Ցվեյգին ուղղված նամակում Ռոթը կրկին ցույց տվեց իրավիճակի ճիշտ ընկալումը «Պատերազմը մոտենում է ինքներդ ձեզ մի շողոքորթեք։ Դժոխքը եկավ իշխանության »[10]։
Ֆրանսիայում Ռոթը գրեց ևս մի քանի գիրք, մասնավորապես «Սուրբ հարբեցողի լեգենդը» (1939) որտեղ, ըստ երևույթին, արտացոլվել է հեղինակի կիրքը ալկոհոլի նկատմամբ և կյանքի դժվարին իրավիճակները։
Նա լրջորեն հետաքրքրված էրկաթոլիկությամբ, բայցմկրտության մասին հավաստի տվյալներ չկան։ 1939 թվականի մայիսին, իմանալով իր ընկերոջ Էռնստ Տոլլերի ինքնասպանության մասին, Ժոզեֆ Ռոթըտապալվեց գետնին և շուտով մահացավ[11]։
Ռոթի կողմից գրված ամենահայտնի վեպը Հաբսբուրգյան կայսրության տարեգրությունն է «Ռադեկցու երթը» (1932)։ Նա (ինչպես, նաև այլ գործեր) էկրանավորվել է (1965, 1995)։ Ազդեցիկ քննադատ Մարսել Ռայխ-Ռանիցկին նրան ներառել էգերմաներենով գրված լավագույն քսան վեպերի շարքում։
Bronsen D. Joseph Roth. Eine Biographie. Köln: Kiepenheuer und Witsch, 1974
Marchand W.R. Joseph Roth und völkisch-nationalistische Wertbegriffe; Untersuchungen zur politisch-weltanschaulichen Entwicklung Roths und ihrer Auswirkung auf sein Werk. Bonn: Bouvier, 1974
Reich-Ranicki M. Joseph Roth. Frankfurt/Main: Buchhändler-Vereinigung, 1979
Nürnberger H. Joseph Roth mit Selbstzeugnissen und Bilddokumenten. Reinbek bei Hamburg: Rowohlt, 1981.
Joseph Roth — Werk und Wirkung/ Bernd M. Kraske (Hrsg.). Bonn: Bouvier, 1988
Lunzer H., Lunzer-Talos V. Joseph Roth — Leben und Werk in Bildern. Köln: Kiepenheuer & Witsch, 1994
Joseph Roth-Bibliographie/ Bearb. von Rainer-Joachim Siegel. Morsum, 1994.
Mehrens D. Vom göttlichen Auftrag der Literatur. Die Romane Joseph Roths. Ein Kommentar. Hamburg, 2000
Pesnel St. Totalité et fragmentarité dans l’oeuvre romanesque de Joseph Roth. Bern; New York: P. Lang, 2000
Kiefer S. Braver Junge — gefüllt mit Gift. Joseph Roth und die Ambivalenz. Stuttgart; Weimar: Metzler, 2001
Rosenfeld S. Understanding Joseph Roth. Columbia: University of South Carolina Press, 2001.
Chevassus-Marchionni V. Le «roman original» de Joseph Roth: analyse des strategies de la creation litteraire dans l’oeuvre de Joseph Roth. Bern: Lang, 2002